Καντονά, ο κόκκινος

Είναι κάτι παιδιά που τελικά γίνονται άνδρες θα πω, παραφράζοντας τον Κώστα Τουρνά, ο οποίος- ειρήσθω εν παρόδω- κάποτε έντυσε ορισμένα εφηβικά μουσικά σκιρτήματα έχοντας στην καρδιά του τη Νέα Δημοκρατία. Είναι λοιπόν κάτι παιδιά που μετά «ρίχνουν μπόι» ή που εν πάση περιπτώσει προσπαθούν. 

Έτσι και ο άλλοτε σταρ της ποδοσφαιρικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Ερίκ Καντονά, ο οποίος φαίνεται πως όση απόσταση έπαιρνε από τα γήπεδα τόσο ωρίμαζε μέσα του η αίσθηση των κοινωνικών αδικιών, όπως τουλάχιστον μπορούσε να την αντιληφθεί ο ίδιος. Η νέα παρέμβαση του κ. Καντονά στην επικαιρότητα αφορά ένα κάλεσμα ανυπακοής- ή καλύτερα όπως λέει ο ο ίδιος ένα επαναστατικό κάλεσμα.

Ο κ. Καντονά, εκτιμώντα ότι η σημερινή δύναμη του συστήματος (που θέλουμε να ανατρέψουμε;) στηρίζεται στις τράπεζες, καλεί, μέσω του εξαιρετικά δημοφιλούς video που ακολουθεί, σε μαζική απόσυρση των αποταμιεύσεών μας σε μία συγκεκριμένη ημερομηνία: την 7η Δεκεμβρίου. Η όλη σύλληψη του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή έχει θετικά και αρνητικά σημεία.

Τα θετικά είναι ότι όντως το σύστημα σήμερα στηρίζεται στις τράπεζες. Η κοινωνικοοικονομική ανάλυση που καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα μπορεί να είναι λίγο αφελής, αλλά σε μεγάλο βαθμό ισχύει. Οι τράπεζες πλέον δεν είναι μεμονωμένοι οργανισμοί αλλά συγκοινωνούντα δοχεία. Πολλές δε εξ αυτών είναι αυτό που ονομάζουν οι αμερικάνοι «too big to fail» δηλαδή υπερβολικά μεγάλες για να τις αφήσουμε να καταρρεύσουν χωρίς πολιτική δράση- αυτό και μόνο το δόγμα δείχνει την κομβική σημασία των ναών του χρήματος.

Ακόμη, το τραπεζικό μοντέλο λειτουργεί ακριβώς υπό τον όρο ότι αποκλείεται όλοι μαζί οι καταθέτες να θελήσουν τα χρήματά τους ταυτόχρονα. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο αναγκαστικά θα οδηγούσε τις τράπεζες στο να δηλώσουν ανίκανες να επιστρέψουν τα κεφάλαια.

Ένα τέτοιο χτύπημα στις τράπεζες θα ήταν όντως ένα χτύπημα στην καρδιά του συστήματος («που θέλουμε να ανατρέψουμε», ε , Έρικ;).

Το πρόβλημα με αυτή τη σκέψη είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων θα μπορούσαν να κάνουν ζημιά στο σύστημα αποσύροντας τις καταθέσεις τους ανησυχούν μήπως χάσουν τα (συρρικνούμενα) προνόμιά τους έναντι άλλων φτωχότερων και δεν νοιάζονται διόλου να ανατρέψουν το άδικο σύστημα που οδηγεί σε συρρίκνωση τα προνόμιά τους.

Ποιος κ. Καντονά μου θα μετέχει σε μια τέτοια κίνηση αν σκεφτεί ότι πιθανώς εξ αυτού οι οικονομίες που επί χρόνια συσσώρευε στην ασφάλεια της τράπεζας θα εξανεμιστούν; Νομίζω ότι πρέπει ακόμη «να κυλήσει πολύ πολύ νερό στο μύλο της αγανάκτησης», που λένε και οι κουμουνιστές πριν να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο επαναστατικής αυταπάρνησης.
 
Ή- πιο απλά- όπως λέει και ένας γνωστός μου «πρώτα να ξοφλήσουμε τις κάρτες και μετά να ξεκινήσουμε την επανάσταση».