γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Εκτεταμένες καταστροφές διάβασα ότι προξένησαν σε περιοχές του Λονδίνου φοιτητές που διαμαρτύρονταν για νέα μέτρα λιτότητας, κάποιο από τα οποία προβλέπει και ραγδαία αύξηση των διδάκτρων για τα πανεπιστήμια.
Ετσι λοιπόν; Κάνουν και οι Άγγλοι «κοινωνικές αναταραχές;», αναρωτήθηκα.
Και δεν αναρωτήθηκα τυχαία. Εδώ και αρκετά χρόνια παρακολουθώ την αγγλική κοινωνία και πέραν ίσως του χουλιγκανισμού, που και αυτός πατάχθηκε στη μετά-Χέιζελ εποχή, δεν βλέπω να υπάρχει κατά συρροή κοινωνική παρεκτροπή.
Παρά το ότι κατά την εντύπωσή μου η Αγγλία είναι για την Ευρώπη η «πύλη» των ολοένα και δυσμενέστερων συνθηκών ζωής του δυτικού ανθρώπου, οι κοινωνικές αντιδράσεις εκεί είναι εξαιρετικά σπάνιες- οι δε εκτεταμένες κοινωνικές αντιδράσεις, ανύπαρκτες.
Είθισται άποψη των διοικούντων να είναι ότι με περισσότερη αστυνόμευση (βλέπε κάμερες, αντιτρομοκρατικούς νόμους κλπ κλπ) θα παταχθεί η όποια κοινωνική ανυπακοή. Αυτό έχουν εφαρμόσει οι Άγγλοι και προς απογοήτευσή μου θα πρέπει να παραδεχτώ ότι πετυχαίνει, αφού ό,τι και να τους κάνουν- σε γενικές γραμμές- δεν ανοίγει ρουθούνι.
Στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν λειτουργεί και κατά τη γνώμη μου είναι λογικό να μην λειτουργεί: Αν επιχειρήσεις να φυλακίσεις τον ατμό αυτός από κάπου θα δραπετεύσει. Αλλά τότε, οι χύτρες ταχύτητας πως λειτουργούν, θα ρωτήσει κάποιος. Οι χύτρες ταχύτητας δεν κάνουν για όλες τις κουζίνες ούτε για κάθε φαγητό που θέλεις να μαγειρέψεις. Με δυο λόγια με πολλούς τρόπους μπορείς να λύσεις το θέμα των κοινωνικών αντιδράσεων.
Εξαρτάται από το τι ανθρωπο-μίγμα έχεις και το πού θέλεις να το οδηγήσεις. Στην Ελλάδα, και νομίζω και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αυτού του τύπου οι πρακτικές έχουν αποτύχει ή έστω, όπως θα έλεγαν οι διαφωνούντες, δεν έχουν εφαρμοστεί με τη δέουσα αυστηρότητα.
Κατά τη γνώμη μου η εμφάνιση όλο και περισσότερων αριστερίστικων ή αντιεξουσιαστικών ομάδων που επιδίδονται σε τρομοκρατικές ενέργειες μικρής κλίμακας οφείλεται σε αυτού του είδους την απόπειρα χαλιναγώγησης. Ψιλά γράμματα, θα πείτε. Ίίσως
Υποψιάζομαι όμως ότι το επόμενο χρονικό διάστημα όλη αυτή η συζήτηση περί του πόση αστυνόμευση χρειάζονται ή πόση αστυνόμευση μπορούν να αντέξουν οι λαοί για να μην προκληθεί κοινωνική αναταραχή, θα πάψει να είναι ακαδημαϊκή.
Μακάρι να κάνω λάθος.
