Φεύγω έγω τώρα, συζήτα μόνος σου

«Ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα του ιστορικού κέντρου της Αθήνας». Η ανακοίνωση της εκδήλωσης που ήταν προγραμματισμένη για χθες είχε υποπέσει στην αντίληψή μου και δεν με άφησε αδιάφορο αφού υπέθεσα ότι θα ήταν ένα από τα πρώτα εν Ελλάδι πολυσυμμετοχικά ντιμπέιτ. Αν και είχα λοιπόν σκοπό να περάσω μια βόλτα από την Πλατεία Κουμουνδούρου η βροχή και η βαρεμάρα μου με απέτρεψαν.

Το αυτί του Ιοβόλου όμως είναι μακρύ και έτσι αργά το βράδυ έλαβε «ρεπορτάζ» από ευσυνείδητο φίλο αθηναίο που παραβρέθηκε στη συγκεκριμένη «συζήτηση». Διαβάστε τι μετέδωσε και θα καταλάβετε προς τι τα εισαγωγικά.

«Μόνο ανοιχτή συζήτηση δεν ήταν…

Αφού η βροχή ματαίωσε τα σχέδια των διοργανωτών -ο σύλλογος Παναθήναια και η οργάνωση Monumenta- για κυριολεκτικά "ανοιχτή" συζήτηση στο θέατρο της πλατείας, οι ομπρελοφόροι κάτοικοι στριμώχτηκαν σε αίθουσα ενός ΙΕΚ της περιοχής, περιμένοντας να εκθέσουν τα προβλήματά τους στους υποψηφίους δημάρχους που προσκλήθηκαν να συζητήσουν.

Αλλά φευ. Οι «πολιτευτάδες» νόμισαν πως ήρθαν –όσοι ήρθαν- σε άλλη μία προεκλογική τους συγκέντρωση. Ο Κακλαμάνης έλαμψε δια της απουσίας του, στέλνοντας έναν δημοτικό του σύμβουλο για να εκθέσει τα σχέδια του πρώτου Δήμου της Ελλάδας, ο Καμίνης ήρθε πρώτος και έφυγε πρώτος, για να συναντήσει τον Αρχιεπίσκοπο, και οι υπόλοιποι υποψήφιοι ανέβαιναν ένας ένας στο βήμα της βαρεμάρας για να εισπράξουν τις κραυγές των πολιτών.

Έτσι, όπως στην αρχαία Αθήνα. Το κοινό γιουχάρει τους ρήτορες που το μόνο που κάνουν είναι να εκτοξεύουν παχιά (και μάλλον κούφια) λόγια. Με εξαίρεση την υποψήφια δήμαρχο Ελένη Πορτάλιου, που έκλεψε τις εντυπώσεις με έναν λόγο-σφυροκόπημα και τον Γιώργο Αμυρά που μίλησε πιο νεανικά και λιγότερο πολιτικά, οι υπόλοιποι λόγοι έτρεψαν σε φυγή μεγάλο μέρος των πολιτών. Έτσι όπως η πολιτική τρέπει σε φυγή τους κατοίκους της περιοχής, όπως ακούστηκε.

«Θέλω να τους μιλήσω, τι ήρθα να κάνω εδώ, να τους θαυμάσω;», επαναλάμβανε απορούσα η διπλανή κυρία έτοιμη να ξεκινήσει δημόσιο debate. Κι όμως, δεν γνώριζαν εξ όψεως σχεδόν κανέναν υποψήφιο. Εδώ κρύβεται το γενικότερο κλίμα της ατυχούς βραδιάς (γιατί το απόγευμα έγινε βράδυ και το βράδυ νύχτα με τους διαδικαστικούς λόγους): οι κάτοικοι του ιστορικού κέντρου δεν νοιάζονται για παρατάξεις, κόμματα κι ονόματα. Θέλουν να ακούσουν θέσεις. «Ποια ήταν αυτή; Ωραία τα ‘πε, να την ψηφίσουμε», πεταγόταν και ο παραδιπλανός κύριος.

Βέβαια, μετά από τρεις ώρες ρητορειών και πυροτεχνημάτων από το κοινό και η διπλανή κυρία και ο παραδιπλανός κύριος "πετάχτηκαν" στα σπίτια τους. Στις ειδήσεις των 8 άλλωστε, θα άκουγαν τους ίδιους ξύλινους λόγους. Γιατί να ξεροσταλιάζουν;

Για το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ούτε κουβέντα. Τι κι αν αυτό ήταν το θέμα της «συζήτησης»; Συζήτηση έγινε μόνο μεταξύ των ίδιων των πολιτών, στα αυτοσχέδια πηγαδάκια τους. «Μιλήστε μόνοι σας, άλλωστε την επόμενη φορά δεν θα υπάρχουν πολίτες για να έρθουν, θα τους εξοντώσετε». Λες να το πήραν το μήνυμα οι υποψήφιοι πριν τραπούν σε άτακτη φυγή;».