Όλοι μαζί (και οι ψωριάρηδες χώρια) τα έφαγαν

Ο Ιοβόλος έχει δημοσίως ταχθεί υπέρ του Θεόδωρου Πάγκαλου ουκ ολίγες φορές. Ο λόγος είναι ότι θεωρώ πως η ιστορία της επιβίωσης του ευτραφούς πολιτικού στον πολιτικό στίβο έχει αρκετές δόσεις χιούμορ και παραδοξότητας.

Η πρώτη από αυτές αφορά την διαφορετική γνώμη που έχουν για το τι είναι και το τι κάνει ο Θεόδωρος Πάγκαλος αφενός οι ψηφοφόροι του και αφετέρου ο ίδιος. Πιστεύω ότι οι επιλέγοντες Πάγκαλο νομίζουν ότι πρόκειται για ένα ευφυή πολιτικό που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, που έχει ρεαλιστικές σοσιαλιστικές ιδέες και που δεν διστάζει να συγκρουστεί.

Από την άλλη, ο ίδιος ο Πάγκαλος θεωρεί αυτονόητο ότι αυτός είναι που πρέπει να εκπροσωπεί όλους αυτούς τους μετρίας ευφυΐας εκλέκτορες, οι οποίοι αποτελούν ένα μεγάαααλο κοπάδι προορισμένο απλώς και μόνο να θαυμάζει τη δική του ανωτερότητα. Δεν ξέρω πότε ο Πάγκαλος έκανε το άλμα του κυνισμού που τον οδήγησε στη μέγιστη απόσταση από το σοσιαλισμό, βαθιά μέσα στη συντηρητική σκέψη, αλλά κυρίως μακριά από τη συνείδηση του τι θα πει «εκπροσωπώ του πολίτες». ίσως και να ήγταν πάντα έτσι 'η ίσως και να τον έπληξε η μαθητεία δίπλα στον Ανδρέα.

Διάβαζα τις προχθεσινές του δηλώσεις: «Με ρωτούν που τα φάγαμε τα λεφτά. Τους απαντώ ότι όλοι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά. Στους διορισμούς.», είπε ο Αντιπρόεδρος με παρρησία.

Αν και είναι σίγουρο ότι η διόγκωση του δημόσιου τομέα χωρίς σχέδιο έβλαψε τα δημόσια οικονομικά της χώρας, δεν μου φαίνεται φυσιολογικό ο αντιπρόεδρος μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης να χρεώνει στους δημόσιους υπαλλήλους την αποτυχία του συστήματος- ή εν πάση περιπτώσει κάτι χάνω εδώ.

Όπως και να έχει, το πόσο σοσιαλιστική είναι αυτή η Κυβέρνηση και το πόσο σοσιαλιστική θέλουν οι ψηφοφόροι της να είναι θα το κρίνουν οι ίδιοι και λόγος δεν μού πέφτει. Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση όμως είναι ο κυνισμός- ή πιο σωστά: η αλαζονεία- του Πάγκαλου που προσιδιάζει σε ελέω θεού μονάρχη πολύ περισσότερο από ό,τι σε ανακλητό λειτουργό στην υπηρεσία του λαού.

Πέρα από το πηγαίο χιούμορ του είναι ένας ακόμη λόγος που μου είναι συμπαθής. Έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του που ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκαρφιστεί να δηλώσει ανατρέποντας το comme il faut της πολιτικής, και ενίοτε της ίδιας της ευπρέπειας. Ενας αληθινός δεινόσαυρος που στέκεται υπεράνω πάντων ή μια μπουφόνικη προσωπικότητα που τρέφεται από τις υπερβολές;

Ο Ιοβόλος έχοντας σαφείς αποστάσεις από την εκλογική διαδικασία έχει την πολυτέλεια να διασκεδάζει αναρωτώμενος και όχι να οδύρεται και να κόβει το χέρι του- ναι, αυτό που θα χρησιμοποιούσε για να ψηφίσει.

Υ.Γ. Καταπληκτική η χθεσινή παρέμβαση του χθεσινού "Καιρού" της Ελευθεροτυπίας- της μικροσκοπικής στήλης στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας: "Όλοι μαζί τα φάγατε, αλλά οι άλλοι αδυνατίζουν".