Εν αρχή το κόμμα

Αλήθεια, τι εντύπωση δίνει μια Κυβέρνηση που καταφέρνει να πείσει τα στελέχη της για τις επιλογές της μόλις στις 2 το ξημέρωμα; Προφανώς μια εντύπωση ασθμαίνοντος δρομέα που την ώρα του αγώνα, περισσότερο από το ίδιο το τρέξιμο, τον απασχολούν οι ισορροπίες με την ομοσπονδία του αθλήματός του.

Το χθεσινό ξενύχτι έως τις ανακοινώσεις του ανασχηματισμού δίνει εικόνα κρίσης και μεταφέρει στη φαντασία του πολίτη έναν αγχωμένο Πρωθυπουργό που πασχίζει να ισορροπήσει πάνω από τη δεξαμενή με τους κροκόδειλους.

Στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον οι μεταμεσονύχτιες πολιτικές συσκέψεις έχουν ταυτιστεί με εντάσεις στο Αιγαίο, με σεισμούς και λοιμούς και με εκλογές- σίγουρα πάντως όχι με το εάν ο κ. Ραγκούσης θα «έχει συντονιστικό ρόλο» (ποιον ενδιαφέρει άραγε;), με το εάν αναβαθμίστηκε η κ. Κατσέλη ή εάν οι εκ Μακεδονίας βουλευτές θα είναι αρκετοί για να πριονίσουν τη δημοτικότητα του εκεί σερίφη, κ. Ψωμιάδη.

«Ορισμένοι αλλάζουν το κόμμα τους για να είναι σύμφωνο με τις αρχές τους και άλλοι αλλάζουν τις αρχές τους για να είναι σύμφωνες με το κόμμα τους», έιπε κάποτε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ- ένας άνθρωπος που αν ήξερε πόσο μεγάλη θέση στην ιστορία θα καταλάμβαναν τα λεγόμενά του, θα κάπνιζε λιγότερο και θα μιλούσε περισσότερο.

Λίγοι άνθρωποι το ξέρουν αυτό όσο οι Έλληνες κομματάρχες και οι ανασχηματισμοί, όπως και οι ορισμοί υποψηφίων στις εκλογές, είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο όπου η δήθεν οραματική ηγεσία εκφυλίζεται σε πάρε δώσε που κρούει τον κώδωνα για το πόσο σημαντικό είναι «να κρατηθούμε στην εξουσία».

Στην περίπτωση ΠΑΣΟΚ και τα δύο αυτά περιστατικά συνέβησαν εντός ολίγων ημερών με οικτρά αποτελέσματα.

Πρώτον, ούτε ένα μέλος της Κυβέρνησης (τουλάχιστον ούτε ένα που να μπορεί κάποιος να θυμηθεί το όνομά του) δεν δέχθηκε να είναι υποψήφιος στις πρώτες εκλογές του- διαφημισμένου ως σπουδαίου μεταρρυθμιστικού έργου- Καλλικράτη. Στην περίπτωση αυτή ο ανασχηματισμός θα είχε και μία πρόφαση, αφού θα έπρεπε να αντικατασταθούν τα στελέχη που θα όδευαν για την αυτοδιοίκηση. Φευ, όμως!

Δεύτερον, χθες μέχρι το ξημέρωμα ο Πρωθυπουργός πρότεινε, παρακαλούσε και απειλούσε ενώ παράλληλα διέρρεε στα ΜΜΕ όλων των ειδών τις πληροφορίες μήπως και επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα στις διαπραγματεύσεις με τα θηρία. Ορθός ακούστηκε ότι επρόκειτο για «ανασχηματισμό τηλεοπτικών παραθύρων».

Γιατί όμως έπρεπε οπωσδήποτε να γίνει τόσο άμεσα ο ανασχηματισμός; Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο GAP ήλπιζε κλείνοντας την κυβερνητική πόρτα σε ορισμένους να βρει υποψήφιους για τις νομαρχιακές εκλογές. 

Αυτά όμως δεν είναι σοβαρά πράγματα.

Αυτή η «μαγειρική» μπορεί να είναι αξιοθαύμαστη στους οπαδούς του πολιτικού κυνισμού, είναι όμως οδυνηρή για όσους, όταν ψήφισαν τον Γιωργάκη είχαν στο μυαλό τους (λέμε τώρα…) τη χρηστή και εύτακτη διοίκηση.

Υ.Γ. Νωρίτερα το πρωί, ακούγοντας τα του ανασχηματισμού σκεφτόμουν τι κακό κάνει η Νέα Δημοκρατία στη χώρα όταν είναι Κυβέρνηση: Μας κάνει να ξεχνάμε τι θα πει ΠΑΣΟΚ.