Κάθε λαός έχει τους κυβερνώντες που του αξίζουν (;)

«Η στατιστική είναι σαν το μπικίνι. Φανερώνει πολλά, αλλά κρύβει τα πιο σημαντικά» λέει ένα δημοφιλές ρητό για την αμφιλεγόμενη επιστήμη εξαγωγής συμπερασμάτων, βασισμένων στις απόψεις ενός σοφά μελετημένου δείγματος του πληθυσμού.

Πάρτε για παράδειγμα την στατιστική που δημοσίευσε σήμερα η γαλλική εφημερίδα Figaro (πριν συνεχίσετε να διαβάζετε, σημειώστε ότι η Figaro είναι δεξιά εφημερίδα, διακριτικά προσκείμενη στην κυβέρνηση Σαρκοζί).

«Δύο στους τρεις Γάλλους εγκρίνουν την πολιτική Σαρκοζί έναντι των Ρομά» γράφουν με πηχυαίους τίτλους οι σημερινές εφημερίδες.

Πριν σοκαριστείτε, διαβάστε προς το τέλος των δημοσιευμάτων: «Η έρευνα διεξήχθη σε δείγμα 1.034 ατόμων αντιπροσωπευτικό του γαλλικού πληθυσμού ηλικίας 18 ετών και άνω (μέθοδος των ποσοστώσεων), που ρωτήθηκαν μέσω του Διαδικτύου από τις 24 έως τις 26 Αυγούστου.

Από τη δημοσκόπηση προκύπτει ότι ο Νικολά Σαρκοζί είναι το πρόσωπο που εμπιστεύονται περισσότερο οι Γάλλοι στον τομέα της ασφάλειας με ποσοστό 28%.

Έκπληξη προκαλεί στη δεύτερη θέση η Μαρίν Λεπέν, κόρη του αρχηγού του ακροδεξιού Εθνικού Μέτωπου, με ποσοστό 18%, η οποία ξεπερνά μάλιστα την πρόεδρο των Σοσιαλιστών Μαρτίν Ομπρί και την πρώην προεδρική υποψήφια Σεγκολέν Ρουαγιάλ».

Μάλιστα. Ρωτήσαμε σε τρεις μέρες χίλιους δεξιούς Γάλλους –επί συνόλου εξήντα πέντε εκατομμυρίων, να σημειωθεί κι αυτό– κι εκείνοι μας απάντησαν αυτό που θέλαμε να ακούσουμε: ότι εγκρίνουν τις απελάσεις του προέδρου τους.

Πάντα το ‘λεγα ότι είναι ρατσιστές.