Ό,τι έχεις ευχαρίστηση, παλιοτσιφούτη

Στο παλαιότατο εστιατόριο «ο Λάμπρος» της παραλιακής μας έφερε ο δρόμος την πρασμένη Κυριακή και είπαμε να φάμε μια που η ώρα είχε περάσει και το στομάχι μας γουργούριζε.

Προσεγγίζοντας το εστιατόριο και τον χώρο που προφανώς διέθετε αυτό για πάρκινγκ κινήθηκε προς το μέρος μας εκπρόσωπος της τάξης των παρκαδόρων. Χαμογελαστός και προσηνής μας υποδέχθηκε ευγενέστατα και μας διαβεβαίωσε ότι θα αναλάμβανε τα πάντα που είχαν να κάνουν με το αυτοκίνητο και πως αυτό που είχαμε εμείς να κάνουμε ήταν να διασκεδάσουμε και να έχουμε καλή όρεξη.

Η όρεξη δεν μας έλειψε- αν και το φαγητό ήταν μέτριο για την υψηλή τιμή του.

Επιστρέφοντας στο πάρκινγκ και μη βλέποντας τον πρόθυμο παρκαδόρο κινηθήκαμε προς το αυτοκίνητο, το οποίο εντοπίσαμε μόνοι μας. Σκοπός μας δεν ήταν η… διαφυγή χωρίς το σύνηθες φιλοδώρημα στον υπάλληλο, αλλά η επιτάχυνση των διαδικασιών.

Λίγο πριν φτάσουμε στο αυτοκίνητο εμφανίστηκε με ελαφρό τροχάδην ο περί ου ο λόγος νεαρός χωρίς να είναι πλέον καθόλου χαρούμενος και κάθε άλλο παρά προσηνής.

«Ο,τι έχετε ευχαρίστηση», πρόσταξε με νόημα. Ψάξαμε σε τσέπες και πορτοφόλια αλλά πάνω από δύο ευρώ δεν βρήκαμε. Του τα δώσαμε λοιπόν με… ευχαρίστηση. Κοίταξε δυσάρεστα μια τα δύο ευρώ, μία εμάς. «Δυστυχώς δεν έχουμε άλλα ψιλά», είπαμε- ως μη οφείλαμε- απολογητικά.

Το επιτήδειο μάτι του ευγενούς νέου όμως είχε προλάβει και είχε κοιτάξει μέσα στο πορτοφόλι εντοπίζοντας εκεί ένα 20ευρω. Με νεύμα του κεφαλιού του το έδειξε αποπνέοντας κομψότητα και βρήκε τη λύση: «Δώστε μου να σας το χαλάσω»!

Ενθυμούμενοι το λαϊκό ρητό «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες» δεν απαντήσαμε κάτι και φύγαμε.

Φαντάζομαι ότι το ίδιο το μαγαζί δεν έχει άμεση σχέση με τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν τις υπηρεσίες παρκαρίσματος, πολλώ δε μάλλον με τη συμπεριφορά τους, αλλά να που σαν εικόνα τελικά πλήττεται και το ίδιο, οπότε σοφότερο μοιάζει το να ρίχνουν και οι ίδιοι επιχειρηματίες μια ματιά στο τι είδους κόσμο απασχολούν.

Το δεύτερο που έχω να επισημάνω σχετικά αφορά το υπουργείο Οικονομικών. Μια που το φαινόμενο του υποχρεωτικού αντιτίμου για το εθελοντικό πάρκινγκ είναι εξαιρετικά διαδεδομένο- ειδικά στα μέρη που δεν τα λες φθηνά, πώς βεβαιώνονται όσα δίνει κανείς; Τι απόδειξη παρέχουν οι κύριοι για τις υπηρεσίες τους;

Ενέχονται για αυτό οι ιδιοκτήτες των κέντρων που οι παρκαδόροι εξυπηρετούν;

Γράψτε στα σχόλια αν τυχόν έχετε μια δική σας σχετική εμπειρία.