Είμαστε όλοι ΠΑΣΟΚ

Διάβαζα το SMS που έστειλε ο αρχισυνδικαλιστής της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Εκεί τούς καλεί, εν ονόματι κοινών αγώνων του παρελθόντος και πάντα στο πλαίσιο του επαναστατικού ΠΑΣΟΚ, να ξανασκεφτούν την πώληση μονάδων της ΔΕΗ προς ιδιώτες κατά πως (λένε ότι) προστάζει η τρόικα.

Μάλιστα, ο κ. Φωτόπουλος (ο συνδικαλιστής που λέγαμε) για να διανθίσει την παρέμβασή του με τόνο πιο συναισθηματικό φρόντισε να κάνει αναφορά στην υψηλή τέχνη που ένωνε τους πράσινους αγωνιστές στο πάλαι ποτέ μετερίζι των αγώνων: Τον Θωμά Μπακαλάκο.

Mπορείτε να διαβάσετε όλο το SMS εδώ.

Εμένα αυτή η ιστορία μού θύμισε ένα άλλο περιστατικό το οποίο είχα εξ ακοής πληροφορηθεί από φίλο της στήλης.

Είναι 1981- ενθουσιώδεις εποχές «Αλλαγής» και πανηγυρισμού για το λαό που έγινε εξουσία. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας- πλακατζής και αριστεριστής- έρχεται στην Αθήνα, από τη Χαλκίδα όπου διαμένει μόνιμα, για λίγες ημέρες.

Μόλις μπαίνει στην πρωτεύουσα, τον σταματά τροχαίος για παράβαση κόκκινου σηματοδότη. Τυπικά αυστηρό το όργανο αρχίζει να γράφει την κλήση ανεπηρέαστο από τη βολιδοσκόπηση του φίλου για το κατά πόσον υπάρχει περιθώριο να «του τη χαρίσει».

Μέχρι που πέφτει στο τραπέζι η μεγάλη ατάκα: «Ρε φίλε, κι΄ εγώ ΠΑΣΟΚ είμαι…».

Ποια χαρά να είναι άραγε μεγαλύτερη; Αυτή του να συναντάς έναν ομοϊδεάτη στη ζούγκλα των κοινωνικών διαφωνιών; Αυτή του να μπορείς να είσαι χρήσιμος σε κάποιον που συμπαθείς ή μήπως αυτή του να φαίνεται στο πρόσωπό σου αυ΄το που πιστεύεις;

Οποιαδήποτε ψυχικά κατάσταση και αν επέλεξε το όργανο φαίνεται ότι λειτούργησε για τον… όψιμο δήθεν ψηφοφόρο του μακαριστού (sic) Ανδρέα που διέφυγε ατιμώρητος.