Τα δημόσια ΑΕΙ και η... ονοματοδοσία

«Κέντρα μεταλυκειακών σπουδών» είναι το νέο όνομα των κολλεγίων, σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η υπουργός παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου παρουσιάζοντας τις εγκρίσεις των αδειών λειτουργίας που δόθηκαν σε 30 εκ των ιδρυμάτων αυτών.

Όταν τα πράγματα ζορίζουν είναι οι λέξεις που αναλαμβάνουν να σώσουν την παρτίδα. Έτσι, εδώ και αρκετά χρόνια οι ελληνικές κυβερνήσεις επιμένουν να αρνούνται επισήμως την ιδιωτικοποίηση της παιδείας, φοβούμενες τις κλαδικές αντιδράσεις, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση εξακολουθεί να απαιτεί (πιο θορυβωδώς από ό,τι θα επιθυμούσαν οι Έλληνες κυβερνώντες) την κατάργηση της δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Όταν λοιπόν μαζεύονται τα πρόστιμα και οι ευρω-επιπλήξεις η "λύση" ακούει στο όνομα «λεκτικά τρικ». Η τυχόν παροχή άδειας ανώτατων ιδρυμάτων στα κολλέγια θα τορπίλιζε με έναν ακόμη («συντηρητικό») τρόπο τα δημόσια πανεπιστήμια και θα εξαντλούσε ένα από τα απαραίτητα στην κυβέρνηση “αντισοσιαλιστικά slots”.

Άλλωστε, στα πανεπιστήμια η ιδιωτικοποίηση έχει ήδη ξεκινήσει μέσω των μεταπτυχιακών τίτλων. Όλες οι σχολές στις οποίες το μεταπτυχιακό έχει νόημα, έχουν πλέον αποφασίσει να χρεώνουν τον τίτλο με ουκ ευκαταφρόνητα ποσά. Για να καταστήσουν δε πιο θελκτικό το προϊόν, παίρνουν όλα τα μαθήματα της προκοπής από τους δωρεάν προπτυχιακούς κύκλους και τα μεταφέρουν στα επί πληρωμή μεταπτυχιακά.

Και πήγαινε εσύ υποψήφιε των πανελλαδικών εξετάσεων να τελειώσεις τετραετή κύκλο μαθημάτων έμπλεο «επιλογών»- όπως είναι γνωστά τα μαθήματα δεύτερης κατηγορίας των πανεπιστημιακών σχολών...

Έτσι λοιπόν η αναγνώριση από το κράτος των κολλεγίων γίνεται επίσημη και αποκρυσταλλώνεται, ενώ το ασαφές καθεστώς που τα διατηρούσε στο ημίφως της ασάφειας ως εναλλακτικές για τους «κακούς μαθητές» αίρεται.

Το αντίτιμο που τα ιδρύματα αυτά πρέπει να πληρώσουν; Να μετονομαστούν και να υιοθετήσουν το άκομψο και αντιμαρκετίστικο «κέντρα μεταλυκειακής εκπαίδευσης». Όταν όμως έχεις πετύχει η επαγγελματική σου δραστηριότητα να ενσωματωθεί στη νομοθεσία το σωστό όνομα είναι μια τρίχα μακριά.