Έκαστος εφ ω ετάχθη…

Πρέπει να συμβιβάζεσαι με ό,τι έχεις για να είσαι ευτυχής, λένε οι κινέζοι (και όχι μόνο αυτοί). Αμφιβολία για την ισχύ της παραπάνω ρήσης δεν έχω- και πως θα μπορούσα άλλωστε;

Αναρωτιέμαι μόνο πως το πρεσβεύον τη λιτότητα αυτό απόφθεγμα έφτασε στα αυτιά του πρώην Προέδρου του Συνασπισμού κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου και αποφάσισε αυτός να ακολουθήσει τον τιμημένο δρόμο της προεδρίας μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.

Διαβάζω την είδηση της επιλογής Κωνσταντόπουλου για την προεδρία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός (!) και… δε μπορώ παρά να βάλω θαυμαστικό σε παρένθεση.

Σχεδόν θυμάμαι ακόμη τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που κυκλοφορούσαν ευρέως παραμονές της πρώτης εκλογής Παπούλια στον προεδρικό θώκο.

Οι πληροφορίες εκείνες έκαναν λόγο για το τηλεφώνημα που περίμενε το στέλεχος της αριστεράς προκειμένου να αποτελέσει το πρόσωπο της κοινής αποδοχής που θα αναλάμβανε το ύψιστο αξίωμα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Νομίζω δε ότι σε κάποιες στιγμές είχε ο ίδιος πιστέψει σε αυτή την πρόταση, περισσότερο και από ό,τι είχε πιστέψει ο Κώστας Σημίτης στο «ευρωπαϊκό πόστο»- πάνω κάτω την ίδια εποχή.

Είχα τότε θαυμάσει την ταπεινότητα με την οποία δέχτηκε τα κελεύσματα της μοίρας ο πρώην πολιτικός αρχηγός που, εδώ που τα λέμε, δεν μπορούσε να κάνει και κάτι άλλο εκτός από το να δαγκώνει τις νύχτες την κουβέρτα του.

Φαίνεται όμως ότι η καρδούλα του το ήξερε το πόσο εύκολα δέχτηκε να μείνει εκτός δημοσιότητας και το με τι αγωνία όλον αυτόν τον καιρό περίμενε υπομονετικά πότε θα του δοθεί η ευκαιρία. Οι κακεντρεχείς έλεγαν πως έμοιαζε με πρωτοκλασσάτο ηθοποιό που έχοντας μείνει εκτός πιάτσας για λίγο καιρό επιθυμεί έστω και ένα μικρό ρολάκι- μόνο και μόνο για να μην αφήσει τη λήθη να τον καταπιεί. Και να! Η ευκαιρία εμφανίζεται και αυτός έρχεται και πάλι στο προσκήνιο για να αναλάβει την τύχη αυτή τη φορά όχι των θεσμών ή ενός απλού υπουργικού αξιώματος, όχι ενός πολιτικού κόμματος, αλλά της ένδοξης πράσινης φανέλας!

Έτσι μετά τις πάλαι ποτέ αντιπαραθέσεις στο Ειδικό Δικαστήριο, στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Βουλή, ο κ. Κωνσταντόπουλος θα κληθεί πλέον να συνεργαστεί με προσωπικότητες τύπου Αχιλλέα Μπέου και Μάκη Ψωμιάδη- καθόλου ευκαταφρόνητο, αγαπητοί μου.

Θα κληθεί ακόμη να δώσει λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα της εργασιακά και οικονομικά πληγωμένης ελληνικής κοινωνίας όπως το αν θα δίνονται εισιτήρια στα εκτός έδρας, το αν τα τηλεοπτικά δικαιώματα θα επιφέρουν στον Παναθηναϊκό 115.000 ευρώ ή 244.000, το εάν η διαιτησία θα είναι επιτέλους αυτή που αξίζει στο τριφύλλι ή το εάν ο Σωτηράκης ο Νίνης νιώθει τραβήγματα στον προσαγωγό!

Τι να κάνεις όμως; Προσωπικός φίλος της οικογένειας Βαρδινογιάννη γαρ ο επί δικτατορίας έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ, και Κορυδαλλού έχει την ευκαιρία να βοηθήσει τη χώρα από αυτό το μετερίζι. Να μην το κάνει; Είναι άλλωστε περίοδος αναταραχής στην κοινωνία και την αριστερά και ένας σκεπτόμενος άνθρωπος δε μπορεί να μείνει αμέτοχος.

Όσο για το πόστο; Έκαστος εφ ω ετάχθη…