Συμβαίνει και εις Παρισίους

Ο Σαρκοζί είναι βαθιά μπλεγμένος σε ένα οικονομικό σκάνδαλο που περιλαμβάνει τη L' Oreal, τη γυναίκα του Υπουργού Εργασίας, το αφεντικό της κι 150.000 ευρώ. Στην άλλη άκρη της Ευρώπης, ο Ιοβόλος, αντί να κοιτά τα χάλια των δικών του, διαβάζει την είδηση και χαμογελά χαιρέκακα. Είμαι καλά γιατρέ μου;

γράφει:Ιοβόλος 9 Ιουλίου 2010 Παλαιότερο των 360 ημερών

Αντλώ μια παράδοξη, χαιρέκακη ικανοποίηση όταν διαβάζω ειδήσεις περί οικονομικών σκανδάλων και χρήματος που διακινείται κρυφά κάτω από πολιτικά τραπέζια του εξωτερικού.

Χαμογέλασα διαβάζοντας την είδηση σχετικά με την υπόθεση Μπετανκούρ, που θέλει τον ούτως ή άλλως ελάχιστα συμπαθή Γάλλο πρόεδρο να έλαβε παράνομα 150.000 ευρώ για την προεκλογική του εκστρατεία από την βαθύπλουτη κληρονόμο της L’ Oreal, και πιο συγκεκριμένα από τον άνθρωπο που διαχειρίζεται την περιουσία της, Πατρίς ντε Μεστρ, του οποίου υφιστάμενη ήταν η Φλοράνς Βερτ, της οποίας σύζυγος τυγχάνει ο Υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Σαρκοζί.

Κι είχα καιρό να χαμογελάσω διαβάζοντας είδηση.

Δεν ξέρω αν το κλισέ του τίτλου πρωτοχρησιμοποιήθηκε με τη σημερινή του έννοια, ούτε αν δημιουργήθηκε για να απαλύνει ένα λαό από τις τύψεις των βαλκανικών κατάλοιπών του –αν και μου φαίνεται πολύ λογική ως εξήγηση. Όταν, πάντως, έφτασα στο τέλος του κειμένου της είδησης, αναρωτήθηκα για το λόγο ύπαρξης του χαμόγελου στο πρόσωπό μου.

Και θυμήθηκα εκείνο το παλιό ανέκδοτο, με τον Έλληνα που χάνει την κατσίκα του, κι όταν ο θεός τον ρωτά αν θέλει να του δώσει μια καινούρια κατσίκα του απαντά «όχι, θέλω να σκοτώσεις την κατσίκα του γείτονα».