Hustle and Flow: Δύσκολη ζωή για νταβάδες

Το 2005 ο Κρεγκ Μπριούερ κατάφερε μετά από πολύ κόπο και κυνηγητό να βρει χρήματα για να γυρίσει τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Το “Hustle and Flow” είναι η ιστορία ενός νταβατζή απ' το Μέμφις που, όπως κάθε σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, ψάχνει κάτι άλλο απ' τη ζωή του κι ελπίζει ότι μπορεί ακόμη να το πετύχει.
Το 2005 ο Κρεγκ Μπριούερ κατάφερε μετά από πολύ κόπο και κυνηγητό να βρει χρήματα για να γυρίσει τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του. Το “Hustle and Flow” είναι η ιστορία ενός νταβατζή απ' το Μέμφις που, όπως κάθε σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος, ψάχνει κάτι άλλο απ' τη ζωή του κι ελπίζει ότι μπορεί ακόμη να το πετύχει.

Ο Ντίτζεϊ δεν είναι φανταχτερός, δεν έχει τραγιάσκα, γούνα και μπαστούνι με φιλντισένιο χερούλι, ούτε διαμαντένιο δαχτυλίδι για συμμορφώνει τις γκόμενές του όταν τον αψηφήσουν. Τα βγάζει πέρα τσίμα τσίμα και, μέσα σ' όλα, έχει και μια έγκυο γυναίκα στο σπίτι του που θέλει φροντίδα γιατί, απ' ότι φαίνεται, ο καλός νταβάς μένει εκεί και στα δύσκολα.

Η ζωή στους δρόμους είναι σκληρή κι ο Ντίτζεϊ, που το φιλοσοφεί που και που, έχει ένα όνειρο για να ξεφύγει απ' το λούκι. Χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, ονειρεύεται να γίνει διάσημος ράπερ και προσπαθεί συνεχώς να γράψει στίχους και να βγάλει μουσική απ' το παλιό συνθεσάιζερ. Βοηθοί του, ένας παιδικός φίλος που τυγχάνει οικογενειάρχης και άνθρωπος της εκκλησίας κι ένας λευκός πιτσιρικάς ηχολήπτης που εγκλιματίζεται γρήγορα στο αυτοσχέδιο στούντιο με τις αυγοθήκες στους τοίχους και την έγκυο πόρνη στα φωνητικά.

Η ταινία του Μπριούερ θα μπορούσε να είναι μια γραφικότητα, μια τυπική κινηματογραφική βουτιά στον υπόκοσμο και η ανάδυση έξω απ' αυτόν χέρι-χέρι με τον ήρωά μας. Αλλά ο τυπάς είναι απ' το Μέμφις, γράφει για το Μέμφις και γυρίζει στο Μέμφις κι αυτό είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα του “Hustle and Flow”, στην υγρασία και τη ζέστη που ανεβάζει τις εντάσεις και κάνει οποιαδήποτε κίνηση των χαρακτήρων δύσκολη. Η ανάδυση απ' το βούρκο, φυσικά, απαιτεί και έξτρα ενέργεια.

Μπροστά στην κάμερά του, ο Τέρενς Χάουαρντ δίνει πραγματική ζωή στον κεντρικό χαρακτήρα κι ίσως την πιο εντυπωσιακή ερμηνεία στην καριέρα του. Είναι νταβάς και οικογενειάρχης, ρεαλιστής κι ονειροπόλος, κουβαλητής και ρεμάλι, ταλαντούχος και άξεστος, αλλά πιστεύει ότι το 'χει. Και να πώς γεννιούνται τα σουξέ...



Φακ! Σίγουρα, μια απ' τις καλύτερες ταινίες που έχω δει ποτέ. Λυπάμαι μόνο που η επερχόμενη δουλειά του Μπριούερ είναι το ριμέικ του “Footloose”. Τι να πεις. Ο καλός νταβάς πρέπει να ξέρει που να βρίσκει το τυρί...

...Studio's in a cloud
Smelling kind of loud
Nuthin like pimpin
Nigger fuck bill clinton
Make me the mother fucking president...


Too $hort, Ain't nuthin' like pimpin'
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v