Τα ίδια μαντελάκη μου

Περιδιάβαινα τις ενημερωτικές σελίδες του ελληνικού διαδικτύου και δύο ειδήσεις των τελευταίων ωρών μού τράβηξαν το ενδιαφέρον.

Πρώτον, αυτή του αστυνομικού δελτίου που αναφέρει ότι συνολικά καμιά διακοσαριά αλλοδαποί συνεπλάκησαν χθες στο κέντρο της Αθήνας με κοντάρια (!) και σπαθιά (!). Στο νοσοκομείο νοσηλεύονται τραυματίες 13 από αυτούς, ενώ προσήχθησαν ακόμη 6.

Η δεύτερη είδηση αφορά την «οργίλη» αντίδραση του Κώστα Σημίτη στην ομολογία Μαντέλη για λήψη οικονομικής ενίσχυσης από τη Siemens.

Δεν είμαι σίγουρος ποια από τις δύο ειδήσεις έχει περισσότερο ενδιαφέρον.

Η πρώτη δείχνει όχι μόνο το τι μπάχαλο είναι το κέντρο της Αθήνας, αλλά και το ποιες είναι οι επιπτώσεις του να αφήσεις ορισμένες περιοχές έρμαιο της γκετοποίησης.

«Να πάμε εκεί μέσα ενώ είμαστε μόνο πέντε και αυτοί πεντακόσιοι; Δεν θα’ σαι καλά…». Τάδε έφη προ ημερών ένστολο όργανο σταθμευμένο στην οδό Πειραιώς σε φίλο της στήλης που έντρομος τον ενημέρωσε ότι κάτω από τη συμβολή των οδών Ευριπίδου και Σωκράτους γίνονται φασαρίες. Μέρα- μεσημέρι, ε; Μη νομίσει κανείς ότι επρόκειτο για βράδυ.  

Όσοι σκέφτηκαν ότι η λύση σε αυτό είναι να γίνουν και οι αστυνομικοί πεντακόσιοι καλά θα κάνουν να ρίξουν μια ματιά στα δημογραφικά του Μπαγκλαντές αλλά και άλλων χωρών προέλευσης για να καταλάβουν ότι η «συνολική αντιμετώπιση» του θέματος μπορεί να υπάρξει μόνο με κίνητρα ένταξης των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.

Η δεύτερη είδηση δείχνει την έκπληξη του πρώην Πρωθυπουργού για το πόσο κοντά στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν τελικά η διαφθορά (τσ, τσ, τσ). Έκπληξη που με ευκολία θα αντιστοιχήσω σε εκείνην ενός δασοφύλακα που μαθαίνει ότι, ναι, τελικά οι αρκούδες χέζουν στο δάσος.

Υ.Γ. Διαβάστε εδώ δημοσίευμα των Νέων για τις συμβάσεις προμήθειας υλικού που υπέγραψε ως υπουργός ο Τ. Μαντέλης με τη Siemens.