Γιατί μας το κάνετε αυτό, κακές Βρυξέλλες;

Φταίνε οι Βρυξέλλες που μας ζητούν τεράστια μείωση  του ελλείμματος; Είχαν απέναντί τους κανέναν να διαφωνήσει; Διαφωνία με την Κομισιόν για τη δέουσα μειωση του ελλειμματος φέτος δεν σημαίνει έξοδο από την Ευρωζώνη. Αυτή είναι η ουσία της διεθνούς διαπραγμάτευσης. Για όποιον βέβαια ξέρει να την κάνει. Οι υπόλοιποι βάζουν τα media να τρομοκρατούν τον κόσμο ώστε να αισθάνεται ευτυχισμένος με τα μέτρα που τουλάχιστον υπάρχει σωτηρία!    
Μου είναι δύσκολο να κατανοήσω το- επικοινωνιακής έμπνευσης- μήνυμα της κυβέρνησης περί «επιβολής των μέτρων από τις Βρυξέλλες».

Αφού χρησιμοποίησαν κάθε διαθέσιμο μέσο επικοινωνίας για να τρομοκρατήσουν τους πολίτες με το πόσο ανεπανάληπτα άσχημα είναι τα πράγματα (πεδίο στο οποίο ενδεχομένως δεν θα διαφωνήσω) εμφανίζουν μετά τις κακές Βρυξέλες να θέλουν μείωση ελλείμματος κατά 4% στο 2010.

Όντως αν πρέπει να επιτευχθεί τέτοια μείωση ελλείμματος και με δεδομένο ότι τα φιλόδοξα σχέδια περί ίασης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού για άλλη μια φορά δεν αποδίδουν- όπως δείχνουν τα χαμηλότερα των εκτιμήσεων έσοδα του Φεβρουαρίου- οι απίστευτοι φόροι είναι φυσικό να αποτελούν τη μόνη λύση για «την ανάταξη της οικονομίας», που λένε (καμαρώνοντας για τη «δύσκολη» λέξη) στο υπουργείο Οικονομικών.

Αλλά, για μια στιγμή: Το αν μας ζητήσουν οι Βρυξέλλες να μειωθεί το έλλειμμα κατά 4%, 3,8% ή 5,2% δεν είναι θέμα πολιτικής διαπραγμάτευσης και μόνο; Για την διαπραγμάτευση αυτή ποιος είναι υπεύθυνος αν όχι η ελληνική κυβέρνηση;

Οι «κακές Βρυξέλλες» λοιπόν γιατί ακριβώς ευθύνονται; για το ότι θέλουν να τιθασεύσουν τα ελλείμματα βάσει του τεχνοκρατικού τους σχεδίου; Από την πλευρά τους καλά κάνουν. Έχουν σχέδιο να εφαρμόσουν- επί του οποίου έχουν όλα τα κράτη συμφωνήσει- και πρέπει να το εφαρμόσουν. Με τυχόν παρεκκλίσεις. Αυτές οι τυχόν παρεκκλίσεις είθισται να είναι τα προϊόντα διεθνούς διαπραγμάτευσης. Για την ακρίβεια, της επιτυχούς διαπραγμάτευσης.

Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά θεωρώ ότι η Κυβέρνηση δεν εκλέγεται για να διαβιβάζει απλώς τις εντολές των Βρυξελλών στον ελληνικό λαό. Εκλέγεται, μεταξύ άλλων, για να συμβιβάζει τις ανάγκες και τις επιθυμίες αφενός του ελληνικού λαού (τα συμφέροντα και μόνο του οποίου πρέπει να υπηρετεί) και αφετέρου τις επιταγές της εξωτερικής πολιτικής (που υποτίθεται ότι ασκείται αποκλειστικά για το καλό του). Σε αυτές τις τελευταίες εντάσσεται και η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας- όπως τουλάχιστον πιστεύει το ελληνικό κοινοβούλιο.

Τελικά επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά το ότι «οι λαοί έχουν την κυβέρνηση που τους αξίζει». Οι αγρότες, οι ταξιτζήδες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και πόσοι άλλοι φώναξαν και τελικά κάθισαν φρόνιμα στη γωνιά τους. Έτσι και η Κυβέρνηση. Αφού μας έπρηξε για το πόσο «αντιαναπτυξιακά», «εκτός λογικής» και «αντίθετα με τη λογική του ΠΑΣΟΚ» θα ήταν τυχόν φοροεισπρακτικά μέτρα, τελικά τα επέβαλε.

Και με το παραπάνω. Γιατί δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι σοσιαλιστική ξε-σοσιαλιστική, η Κυβέρνηση Παπανδρέου επέβαλε δια μιας τα πιο τσουχτερά φορολογικά μέτρα από τη μεταπολίτευση και ένθεν.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v