Ήταν μία δύσκολη εβδομάδα, γεμάτη από απίστευτη ένταση - σωματική και ψυχική. Φαντάζομαι ότι το καταλάβατε, από το γεγονός ότι δεν κατόρθωσα να σας γράψω ούτε μία λέξη κατά τη διάρκεια του τελευταίου ταξιδιού μου στη Βαρκελώνη. Βρισκόμουν βλέπετε στη μεγαλύτερη έκθεση κινητής τηλεφωνίας του κόσμου (καμία σχέση με κρασί δηλαδή...) από το πρωί ως το βράδυ, επιφορτισμένος με ένα ιδιαίτερα δύσκολο και πολύπλοκο ρόλο, τον οποίον ευτυχώς έφερα σε πέρας με απόλυτη επιτυχία.
Βέβαια γνωρίζω ότι με ξέρετε πολύ καλά για να φανταστείτε - έστω και για ένα δευτερόλεπτο - ότι θα άφηνα την κούρασή μου να με εμποδίσει από το να χαρώ μία από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις στον κόσμο... Και εννοείται ότι δεν το έκανα. Απεναντίας, στον περιορισμένο μου ελεύθερο χρόνο, του έδωσα και κατάλαβε! Και η Βαρκελώνη της οινογαστρονομίας μου θύμισε (για άλλη μια φορά) τους λόγους για τους οποίους της έχω τέτοια αδυναμία!...
Και μπορεί να μην είχα το χρόνο (ήταν κι ο καιρός χάλια...) να την περπατήσω όπως μου αρέσει πάντα, ωστόσο ρούφηξα με πάθος τις οινο-γαστρονομικές τις χάρες με κάθε ευκαιρία. Είχα μάλιστα την ευκαιρία να αισθανθώ ντόπιος, απολαμβάνοντας κάποιες φορές με φίλους μπιρίτσα και μεζεδάκια νωρίς το απόγευμα, σε μικρά συνοικιακά μπαράκια, τα ονόματα των οποίων ούτε τα θυμάμαι, ούτε έχουν σημασία... Όπως σας είχα πει και πριν φύγω, όμως, ήθελα να ξαναεπισκεφτώ κάποια αγαπημένα μου μέρη αλλά και να ανακαλύψω και μερικά καινούρια. Και το έκανα. Και να το πως:
Πρώτος σταθμός (με το που κατάφερα να ξεκλέψω λίγο χρόνο) ήταν η Vinoteca Torres (Passeig de Gracia 78). Εκεί με πήγε μία συνεργάτις συμπτωματικά, μη γνωρίζοντας ότι το συγκεκριμένο μέρος το ξέρω καλά και μου αρέσει. Φάγαμε ένα όμορφο μεσημεριανό, απολαμβάνοντας μεγάλη ποικιλία μεζέδων, με μπόλικο Jamon πολύ μακράς ωρίμανσης, και βέβαια συντροφιά με τα πολύ καλά κρασιά Torres. Επέλεξα το πραγματικά αξιόλογο βαρελάτο single-vineyard Chardonnay Milmanda 2007 από την Conca de Barbera στη Νότια Καταλονία, για το πρώτο κύμα tapas, ένα ανάλαφρο rosado, και συγκεκριμένα το επίσης ντόπιο De Casta 2008 στη συνέχεια, και ένα βαρύ και αγαπημένο ερυθρό, το Salmos 2007, από το οινοποιείο της οικογένειας Torres στο Priorat. Το ταξίδι ξεκίνησε μια χαρά!
Το ίδιο βράδυ επισκεφτήκαμε όλοι παρέα ένα από τα πιο "cult" εστιατόρια της πόλης, το Passadis del Pep (Pla del Palau 2). Και το χαρακτηρίζω έτσι, κυρίως γιατί πρόκειται για ένα εστιατόριο που δεν φαίνεται από το δρόμο, αφού η είσοδός του είναι κρυμμένη σε ένα πέρασμα ανάμεσα σε σπίτια και μαγαζιά. Ίσως αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που το κάνουν τόσο δημοφιλές στους ντόπιους αλλά και τους Χολυγουντιανούς αστέρες, σύμφωνα με τα λεγόμενα όλων. Στο εσωτερικό, πάντως, η ατμόσφαιρα είναι πολύ γλυκιά και οικεία, και το φαγητό πραγματικά εκλεκτό. Από το τραπέζι μας πέρασαν οι πιο νόστιμοι θαλασσινοί μεζέδες όπως κοχύλια, μικρά τηγανητά ψαράκια, καραβίδες, κλπ. Είχα δε την χαρά να με ξεναγήσει ο μαιτρ του εστιατορίου, ο Modesto Baena Arjona, στις 2 ψυχόμενες κάβες του, όπου διαλέξαμε για να συνοδεύσουμε τα εδέσματά μας μία σπάνια ετικέτα cava, ένα όμορφο Albariño από την Βόρεια Ισπανία (προς Ατλαντικό μεριά...) και ένα απολαυστικό rosado από το πιο κοντινό Montsant. Το Passadis del Pep είναι λίγο τσιμπημένο στις τιμές του, αξίζει όμως σίγουρα τον κόπο.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πήγα δύο φορές στο Chardonnay (Carrer Ample 46), το μοντέρνο tapas restaurant στο Barrio Gótico, το παλιό/γοτθικό τμήμα της πόλης. Το Chardonnay προσφέρει κλασσικά και μοντέρνα πιάτα βασισμένα στα γευστικά μοτίβα της περιοχής. Είναι αλήθεια ότι έχει μία έφεση στα θαλασσινά, και ακόμα θυμάμαι τους τεράστιους πετροσωλήνες, ψημένους με ελαιόλαδο και φρέσκο βασιλικό, καθώς και τον αστακό στη σχάρα που ήταν πραγματικά απολαυστικός. Και τις δύο φορές η οινική συνοδεία του γεύματος ήταν πολύ παρεμφερής: cava στο ξεκίνημα, rosado από το ορεινό Somontano για τη συνέχεια, αρωματικό moscatel για τα γλυκά.
Χρυσό εύρημα για τους οινόφιλους θεωρώ το wine bar La Vinya del Senyor (Plaça de Santa Maria 5), ένα ζεστό και άκρως παρεΐστικο στέκι με θέα στην πανέμορφη εκκλησία Basílica de Santa Maria del Mar. Εκεί διαλέξαμε κρασί σε ποτήρι και νόστιμα μεζεδάκια (platillos) και τα απολαύσαμε στο όρθιο, παρότι υπάρχουν και τραπεζάκια μέσα (ειδικά αυτά στο πατάρι είναι τα πιο προνομιούχα), αλλά και έξω για τις πιο ζεστές μέρες - και νύχτες. Η λίστα των κρασιών (σε ποτήρι και μπουκάλι) περιλαμβάνει 300 επιλογές, ενώ ο κόσμος και η ατμόσφαιρα ενσαρκώνουν τον πλέον smart εαυτό μίας πόλης που αγαπά την καλοπέραση μέσα από το κρασί και την παρέα. Αν είστε σαν κι εμένα, και σας αρέσει να περνάτε όμορφες ώρες σε πραγματικά ξεχωριστά wine bars ΔΕΝ πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε το La Vinya del Senyor όταν ξαναβρεθείτε στη Βαρκελώνη.
(Συνεχίζεται...)
Βέβαια γνωρίζω ότι με ξέρετε πολύ καλά για να φανταστείτε - έστω και για ένα δευτερόλεπτο - ότι θα άφηνα την κούρασή μου να με εμποδίσει από το να χαρώ μία από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις στον κόσμο... Και εννοείται ότι δεν το έκανα. Απεναντίας, στον περιορισμένο μου ελεύθερο χρόνο, του έδωσα και κατάλαβε! Και η Βαρκελώνη της οινογαστρονομίας μου θύμισε (για άλλη μια φορά) τους λόγους για τους οποίους της έχω τέτοια αδυναμία!...
Και μπορεί να μην είχα το χρόνο (ήταν κι ο καιρός χάλια...) να την περπατήσω όπως μου αρέσει πάντα, ωστόσο ρούφηξα με πάθος τις οινο-γαστρονομικές τις χάρες με κάθε ευκαιρία. Είχα μάλιστα την ευκαιρία να αισθανθώ ντόπιος, απολαμβάνοντας κάποιες φορές με φίλους μπιρίτσα και μεζεδάκια νωρίς το απόγευμα, σε μικρά συνοικιακά μπαράκια, τα ονόματα των οποίων ούτε τα θυμάμαι, ούτε έχουν σημασία... Όπως σας είχα πει και πριν φύγω, όμως, ήθελα να ξαναεπισκεφτώ κάποια αγαπημένα μου μέρη αλλά και να ανακαλύψω και μερικά καινούρια. Και το έκανα. Και να το πως:
Πρώτος σταθμός (με το που κατάφερα να ξεκλέψω λίγο χρόνο) ήταν η Vinoteca Torres (Passeig de Gracia 78). Εκεί με πήγε μία συνεργάτις συμπτωματικά, μη γνωρίζοντας ότι το συγκεκριμένο μέρος το ξέρω καλά και μου αρέσει. Φάγαμε ένα όμορφο μεσημεριανό, απολαμβάνοντας μεγάλη ποικιλία μεζέδων, με μπόλικο Jamon πολύ μακράς ωρίμανσης, και βέβαια συντροφιά με τα πολύ καλά κρασιά Torres. Επέλεξα το πραγματικά αξιόλογο βαρελάτο single-vineyard Chardonnay Milmanda 2007 από την Conca de Barbera στη Νότια Καταλονία, για το πρώτο κύμα tapas, ένα ανάλαφρο rosado, και συγκεκριμένα το επίσης ντόπιο De Casta 2008 στη συνέχεια, και ένα βαρύ και αγαπημένο ερυθρό, το Salmos 2007, από το οινοποιείο της οικογένειας Torres στο Priorat. Το ταξίδι ξεκίνησε μια χαρά!
Το ίδιο βράδυ επισκεφτήκαμε όλοι παρέα ένα από τα πιο "cult" εστιατόρια της πόλης, το Passadis del Pep (Pla del Palau 2). Και το χαρακτηρίζω έτσι, κυρίως γιατί πρόκειται για ένα εστιατόριο που δεν φαίνεται από το δρόμο, αφού η είσοδός του είναι κρυμμένη σε ένα πέρασμα ανάμεσα σε σπίτια και μαγαζιά. Ίσως αυτό είναι ένα από τα στοιχεία που το κάνουν τόσο δημοφιλές στους ντόπιους αλλά και τους Χολυγουντιανούς αστέρες, σύμφωνα με τα λεγόμενα όλων. Στο εσωτερικό, πάντως, η ατμόσφαιρα είναι πολύ γλυκιά και οικεία, και το φαγητό πραγματικά εκλεκτό. Από το τραπέζι μας πέρασαν οι πιο νόστιμοι θαλασσινοί μεζέδες όπως κοχύλια, μικρά τηγανητά ψαράκια, καραβίδες, κλπ. Είχα δε την χαρά να με ξεναγήσει ο μαιτρ του εστιατορίου, ο Modesto Baena Arjona, στις 2 ψυχόμενες κάβες του, όπου διαλέξαμε για να συνοδεύσουμε τα εδέσματά μας μία σπάνια ετικέτα cava, ένα όμορφο Albariño από την Βόρεια Ισπανία (προς Ατλαντικό μεριά...) και ένα απολαυστικό rosado από το πιο κοντινό Montsant. Το Passadis del Pep είναι λίγο τσιμπημένο στις τιμές του, αξίζει όμως σίγουρα τον κόπο.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πήγα δύο φορές στο Chardonnay (Carrer Ample 46), το μοντέρνο tapas restaurant στο Barrio Gótico, το παλιό/γοτθικό τμήμα της πόλης. Το Chardonnay προσφέρει κλασσικά και μοντέρνα πιάτα βασισμένα στα γευστικά μοτίβα της περιοχής. Είναι αλήθεια ότι έχει μία έφεση στα θαλασσινά, και ακόμα θυμάμαι τους τεράστιους πετροσωλήνες, ψημένους με ελαιόλαδο και φρέσκο βασιλικό, καθώς και τον αστακό στη σχάρα που ήταν πραγματικά απολαυστικός. Και τις δύο φορές η οινική συνοδεία του γεύματος ήταν πολύ παρεμφερής: cava στο ξεκίνημα, rosado από το ορεινό Somontano για τη συνέχεια, αρωματικό moscatel για τα γλυκά.
Χρυσό εύρημα για τους οινόφιλους θεωρώ το wine bar La Vinya del Senyor (Plaça de Santa Maria 5), ένα ζεστό και άκρως παρεΐστικο στέκι με θέα στην πανέμορφη εκκλησία Basílica de Santa Maria del Mar. Εκεί διαλέξαμε κρασί σε ποτήρι και νόστιμα μεζεδάκια (platillos) και τα απολαύσαμε στο όρθιο, παρότι υπάρχουν και τραπεζάκια μέσα (ειδικά αυτά στο πατάρι είναι τα πιο προνομιούχα), αλλά και έξω για τις πιο ζεστές μέρες - και νύχτες. Η λίστα των κρασιών (σε ποτήρι και μπουκάλι) περιλαμβάνει 300 επιλογές, ενώ ο κόσμος και η ατμόσφαιρα ενσαρκώνουν τον πλέον smart εαυτό μίας πόλης που αγαπά την καλοπέραση μέσα από το κρασί και την παρέα. Αν είστε σαν κι εμένα, και σας αρέσει να περνάτε όμορφες ώρες σε πραγματικά ξεχωριστά wine bars ΔΕΝ πρέπει να παραλείψετε να επισκεφτείτε το La Vinya del Senyor όταν ξαναβρεθείτε στη Βαρκελώνη.(Συνεχίζεται...)
