Κάποιοι είναι πιο μάγκες

«Η νοοτροπία του Έλληνα», «η ελληνική παλικαριά» και μύρια όσα άλλα κλισέ χρησιμοποιούνται συχνά προκειμένου σε εθνικό επίπεδο να δηλώσουν πόσο διαφορετικοί/ ανώτεροι των υπολοίπων είμαστε, στην πραγματικότητα όμως για να δώσουν στους παρατηρητικούς την ευκαιρία να δουν ότι η προσπάθεια εξευγενισμού της πατρίδας μας είναι μάταιη.

Έτυχε να περνώ προχθές απέναντι από το Μέγαρο Μουσικής περί την ενάτη βραδινή και μακάρισα την τύχη μου που δεν βρισκόμουν στο αντίθετο ρεύμα. Η λεωφοριολωρίδα, και όχι μόνο αυτή, ήταν εξ ολοκλήρου κλεισμένη από παρκαρισμένα και διπλοπαρκαρισμένα πολυτελή αυτοκίνητα- προφανώς επιφανών συμπολιτών μας που έδιναν το κουλτουριάρικο παρόν εντός του Μεγάρου.

Αναρωτιέμαι χωρίς στην πραγματικότητα να με νοιάζει η απάντηση: Το Μέγαρο δεν έχει πάρκινγκ; Και άντε να πούμε ότι δεν έχει; Οι υψηλοί προσκαλεσμένοι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μια εκδήλωση χωρίς να έχουν τη λιμουζίνα τους ακριβώς απ’ έξω από το κτίριο;

Τόσο πιθανό είναι όλοι αυτοί οι φιλότεχνοι να θελήσουν να φύγουν- "εκτάκτως", βέβαια- πριν την προγραμματισμένη ώρα λήξης της εκδήλωσης; Για να μην είναι λίγο παραπέρα το αυτοκίνητό τους δηλαδή θα πρέπει να κλείνει ο μισός δρόμος και από τέσσερις λωρίδες να μένουν δύο; Μα, έτσι δημιουργείται μποτιλιάρισμα που πηγαίνει έως τη διασταύρωση της Κηφισίας με την Αλεξάνδρας.

Η τροχαία τι ακριβώς κάνει επ’ αυτού; Μήπως να δώσει μία κόμη λωρίδα από το… αντίθετο ρεύμα σε αυτούς που κατεβαίνουν τη Βασιλίσσης Σοφίας;

Ζώα, ε Ζώα.