Pimp my kid
Στο προηγούμενο τεύχος του Wired, κάποιος έγραψε στη στήλη των συμβουλών ότι αντί για παιδική μουσική βάζει στο μωρό του ν' ακούσει Zeppelin επειδή ο ίδιος δεν αντέχει τα χαζοχαρούμενα τραγουδάκια.
Στο προηγούμενο τεύχος του Wired, κάποιος έγραψε στη στήλη των συμβουλών ότι αντί για παιδική μουσική βάζει στο μωρό του ν' ακούσει Zeppelin επειδή ο ίδιος δεν αντέχει τα χαζοχαρούμενα τραγουδάκια. Ρωτούσε βασικά, αν μ' αυτόν τον τρόπο εμποδίζει την εξέλιξή του κανακάρη του. Βρίσκω ιδιαιτέρως τιμητικό, το ότι έλαβε απάντηση για μια τόσο βλακώδη ερώτηση. Όπως και το ότι η απάντηση ήταν μια ευγενική παραίνεση να αφήσει το παιδί του να εισαχθεί στην απόλαυση της μουσικής μέσα απ' τους απλούς χαζοχαρούμενους ήχους των παιδικών τραγουδιών κι αργότερα θα εκτιμήσει και τα σόλα των θεών...
Χρειάζεται μεγάλος βαθμός εγωκεντρισμού, τρομερή αυτοπεποίθηση για το προσωπικό σου μουσικό γούστο και πλήρης αδιαφορία για τις ιδιαιτερότητες ενός αναπτυσσόμενου ατόμου, ώστε να εικάσεις πως ακούγοντας Zeppelin στην κούνια, θα γίνει κλασικός ροκάς. Πόσο μάλλον να προεξοφλήσεις ότι αυτό είναι καλό για 'κείνον. Ποιος ολοκληρωμένος ενήλικας με στοιχειώδη ικανότητα για συνδυαστική σκέψη, μπορεί να θεωρεί ότι το ν' ακούς “καλή” μουσική έχει να κάνει σε οποιοδήποτε βαθμό με το τί είδους άνθρωπος είσαι ή, ακόμη χειρότερα, με το τι άνθρωπος θα γίνεις; Έχω συναντήσει άπειρους ηλίθιους με εκλεπτυσμένα, κατά την άποψή τους, μουσικά γούστα και θεωρώ αισχρό ψέμα το ότι η μουσική εξευγενίζει τα ήθη.
Η μουσική, όπως και όλη η ψυχαγωγική κουλτούρα που καταναλώνεται άκριτα, βιαστικά και άνευ σκέψης, ελάχιστα μας προκαλεί ή μας αγγίζει. Έχουμε αναπτύξει την ικανότητα, αντί να μας προσβάλλει, να τη φέρνουμε στα μέτρα μας και να την ακυρώνουμε. Αντίστοιχα, η δήθεν “καλή” κουλτούρα είναι συνήθως κάτι που, παρ' ότι το καταναλώνουμε με εφήμερη, τουριστική διάθεση, μας κολακεύει και μας κάνει να νιώθουμε ότι βελτιωνόμαστε με κάποιο αόριστο, μεταφυσικό τρόπο. Μπα...
Λυπάμαι, αλλά κάθε μέρα σε θέατρα, γκαλερί, συναυλίες, σινεμάδες, μέγαρα και λέσχες ανάγνωσης, μπαινοβγαίνουν χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ν' αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο. Μπαίνουν, βλέπουν, ακούν ή διαβάζουν και χειροκροτούν τον εαυτό τους για την επιλογή του. Ύστερα βγαίνουν και συνεχίζουν να ζουν και να φέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως πριν, συν την ψευδαίσθηση ότι “βελτιώθηκαν”. Όμως το παλιό φίατ δε γίνεται τούμπανο με το να διαβάζεις MAX Power μία φορά το μήνα και είτε παίζεις στη διαπασών σκυλάδικα είτε παίζεις Μπετόβεν, είσαι ο ίδιος ακριβώς κόπανος.
Χρειάζεται μεγάλος βαθμός εγωκεντρισμού, τρομερή αυτοπεποίθηση για το προσωπικό σου μουσικό γούστο και πλήρης αδιαφορία για τις ιδιαιτερότητες ενός αναπτυσσόμενου ατόμου, ώστε να εικάσεις πως ακούγοντας Zeppelin στην κούνια, θα γίνει κλασικός ροκάς. Πόσο μάλλον να προεξοφλήσεις ότι αυτό είναι καλό για 'κείνον. Ποιος ολοκληρωμένος ενήλικας με στοιχειώδη ικανότητα για συνδυαστική σκέψη, μπορεί να θεωρεί ότι το ν' ακούς “καλή” μουσική έχει να κάνει σε οποιοδήποτε βαθμό με το τί είδους άνθρωπος είσαι ή, ακόμη χειρότερα, με το τι άνθρωπος θα γίνεις; Έχω συναντήσει άπειρους ηλίθιους με εκλεπτυσμένα, κατά την άποψή τους, μουσικά γούστα και θεωρώ αισχρό ψέμα το ότι η μουσική εξευγενίζει τα ήθη.
Η μουσική, όπως και όλη η ψυχαγωγική κουλτούρα που καταναλώνεται άκριτα, βιαστικά και άνευ σκέψης, ελάχιστα μας προκαλεί ή μας αγγίζει. Έχουμε αναπτύξει την ικανότητα, αντί να μας προσβάλλει, να τη φέρνουμε στα μέτρα μας και να την ακυρώνουμε. Αντίστοιχα, η δήθεν “καλή” κουλτούρα είναι συνήθως κάτι που, παρ' ότι το καταναλώνουμε με εφήμερη, τουριστική διάθεση, μας κολακεύει και μας κάνει να νιώθουμε ότι βελτιωνόμαστε με κάποιο αόριστο, μεταφυσικό τρόπο. Μπα...
Λυπάμαι, αλλά κάθε μέρα σε θέατρα, γκαλερί, συναυλίες, σινεμάδες, μέγαρα και λέσχες ανάγνωσης, μπαινοβγαίνουν χιλιάδες άνθρωποι χωρίς ν' αλλάξουν ούτε στο ελάχιστο. Μπαίνουν, βλέπουν, ακούν ή διαβάζουν και χειροκροτούν τον εαυτό τους για την επιλογή του. Ύστερα βγαίνουν και συνεχίζουν να ζουν και να φέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως πριν, συν την ψευδαίσθηση ότι “βελτιώθηκαν”. Όμως το παλιό φίατ δε γίνεται τούμπανο με το να διαβάζεις MAX Power μία φορά το μήνα και είτε παίζεις στη διαπασών σκυλάδικα είτε παίζεις Μπετόβεν, είσαι ο ίδιος ακριβώς κόπανος.
