"Ζωτικός χώρος" για σκέψη

Μου προξενεί εντύπωση ότι στο Βερολίνο δεν υπάρχει ούτε ένα μουσείο αφιερωμένο στους παγκόσμιους πολέμους σε αντιθεση με τα τουλάχιστον επτά εβραϊκά. Έτσι, εξεπλάγην όταν σήμερα διάβασα την απόφαση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου να προχωρήσει το 2015 στην κυκλοφορία του "ο Αγών μου" του Αδόλφου Χίτλερ.
Προ ετών είχα βρεθεί στο Βερολίνο ως τουρίστας και είχα στη διάθεσή μου κάποιες ημέρες για να επισκεφθώ τα αξιοθέατα και τα μουσεία της καταπληκτικής (αν και όχι «πανέμορφης») πόλης.

Ξεφυλλίζοντας τον ταξιδιωτικό οδηγό, διαπίστωσα πως η γερμανική πρωτεύουσα δεν έχει ούτε ένα μουσείο για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε ένα χώρο, ένα μνημείο, ένα εκπαιδευτικό τοπόσημο. Αντιθέτως, είχε ούτε ένα ούτε δύο, αλλά επτά (!) εβραϊκά μουσεία. Ανέκαθεν η προσπάθεια εθνικής χειραγώγησης της ιστορίας μου γυρνούσε το στομάχι.

Είτε πρόκειται για εθνικά χαλκεύματα των «μακεδονομάχων» που ήθελαν από όλους μας να ξεχάσουμε ότι επί δεκαετίες αποκαλούσαμε τη νότια Γιουγκοσλαβία «Μακεδονία», είτε για τιςενοχές του γερμανικού λαού έναντι της ανθρωπότητας γενικώς και του εβραϊκού λαού ειδικότερα, είτε για τις σταλινικές μεταγραφές των γεγονότων, η γνώμη μου για αυτούς που θεωρούσαν ότι η ιστορική μνήμη είναι κάτι διαχειρίσιμο έμοιαζε με αυτήν ενός φυλακισμένο για τον φύλακά του.

Άσχετα με το αν διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με αυτό που έχει συμβεί, άσχετα με το αν λυπάται ή χαίρεται είναι υποχρεωμένος να σεβαστεί το γεγονός ότι… συνέβη. Το να κλείνει τα μάτια του είναι μια ανοησία που αφορά τον ίδιο. Το να επιχειρεί να κλείσει τα μάτια όλων είναι κατά τη γνώμη μου περισσότερο αδίκημα παρά «πολιτική απόφαση».

Σήμερα διάβασα ότι το Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου ανακοίνωσε ότι το απαγορευμένο πνευματικό πόνημα του Χίτλερ,το διάσημο βιβλίο «ο Αγών μου», θα επανεκδοθεί στα γερμανικά το 2015- εβδομήντα χρόνια μετά την τελευταία νόμιμη κυκλοφορία του.

Ήδη οι αντιδράσεις ξεκίνησαν, με το υπουργείο Οικονομίας της Βαυαρίας, όπου είναι κατατεθειμένο το βιβλίο, να δηλώνει ότι δεν έχει δώσει παρόμοια συναίνεση. Και ακόμη δεν έχουν εμφανιστεί οι πολυπληθείς σύλλογοι επιζησάντων του πολέμου η συγγενών τους που εικάζω ότι θα αντιδράσουν λυσσαλέα- πράγμα που από την πλευρά τους είναι ασφαλώς κατανοητό.

Συγγνώμη φίλοι αριστεριστές αλλά πιστεύω ότι ούτε η ελεύθερη κυκλοφορία του βιβλίου του Χίτλερ ούτε η τυχόν αδειοδότηση νοσταλγών του για την ίδρυση κόμματος ή κάτι τέτοιο πρόκειται να θίξουν τα δημοκρατικά αισθήματα κανενός.

Αν πάλι, όπως συνέβη στο μεσοπόλεμο, τέτοιου είδους ελαστικότητα επιτρέψει την νέα εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού», το πρόβλημα δεν θα οφείλεται στο ότι επετράπησαν κάποιες ενέργειες, αλλά στο ότι κάποιες άλλες, όπως η ελεύθερη πρόσβαση στα ιστορικά δεδομένα, κάποτε απαγορεύτηκαν.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v