Αλλού τα κακαρίσματα

Τι έλεγα τις προάλλες για τους αγρότες; Ότι είναι επικοινωνιακά λάθος η στιγμή που επέλεξαν να «τα στυλώσουν» και ότι θα αναγκαστούν να φύγουν από τους δρόμους χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Τελικά, η… προφητεία φαίνεται ότι αφορούσε περισσότερο την κυβέρνηση και τη στάση της έναντι των νέων μέτρων. Αφού επέλεξε την πεισματική υπεράσπιση της προεκλογικής δέσμευσης για μηδενικές φοροεπιβαρύνσεις και για κανένα πάγωμα μισθών σε εντελώς άκαιρο (πολιτικά) χρονικό διάστημα, αφού τράβηξε την προσοχή στο πόσο αποφασισμένη είναι να φανεί συνεπής, τώρα ανακρούει πρύμναν με παταγώδη τρόπο.

Το χθεσινό διάγγελμα του Πρωθυπουργού  άλλαξε δια μιας όλη τη μέχρι τώρα στάση της ελληνικής κυβέρνησης, υποσχόμενο στις Βρυξέλλες ό,τι θα ήθελαν, εν όψει της σημερινής κρίσης του Κολεγίου των Επιτρόπων για το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης: Και αυξήσεις των ορίων ηλικίας, και παγώματα μισθών και περικοπές επιδομάτων και νέους φόρους.

Ακόμα και αν πριν τις γιορτές ο Πρωθυπουργός είχε προχωρήσει στην ανακοίνωση φορολογικών μέτρων δεν θα είχε επικριθεί για ασυνέπεια, λόγω και του βομβαρδισμού του πολίτη από τα media για την «δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας η οποία απαιτεί άμεσα μέτρα».

Με την παρούσα εξέλιξη όμως, οι καρπαζιές από την Ευρώπη μοιάζουν πιο ηχηρές από ποτέ, ενώ η κυβέρνηση χάνει μια αξιοπιστία που δεν της ζητήθηκε να έχει, αλλά που η ίδια καμαρωτά επεδείκνυε.

Τι μας διδάσκει αυτή η ιστορία; ότι ακόμη και ο νέο-ΠΑΣΟΚος έχει πολλά να μάθει για το παιχνίδι του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού. Λέτε να πάρουν κουράγιο και οι αγρότες;  

Εκτός και αν σκηνοθέτησαν- ήδη προ τεσσάρων μηνών- αφενός την τραγικότητα της κατάστασης, αφετέρου την "λυσσώδη αντίσταση της Κυβέρνησης ενάντια στις αντιλαϊκές απαιτήσεις των Βρυξελλών", προκειμένου να περάσουν αναίμακτα τις χθεσινές εξαγγελίες.      

Λέτε να γινομαι ΚΚΕ σιγά- σιγά με αυτά που σκέφτομαι;  

του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ (3/2/2010)