Ιδέες που θ' αλλάξουν τον κόσμο

Γάμος ατόμων του ίδιου φύλου με σεξουαλική προτίμηση στο άλλο. Όχι γάμος ομοφυλόφιλων. Στρέιτ γάμος ατόμων του ίδιου φύλου. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε για δήθεν βήματα προόδου όπου η σεξουαλική προτίμηση πάει χέρι-χέρι με την παραδοσιακή σύμβαση της εις γάμου κοινωνίας. Είμαστε έτοιμοι για κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό; Κάτι που θα διαρρήξει τη σύμβαση αντί να παρακαλά στα γόνατα για τη φρόνιμη ένταξή του μέσα σ' αυτήν; Κάτι που θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργούν τα πάντα; Είμαστε έτοιμοι να διαχωρίσουμε πραγματικά το γάμο απ' τη σεξουαλική προτίμηση; Πειράζει που δε θέλω να παντρευτώ για να κάνω σεξ και παιδιά;

Όπως, κάποτε, ο Γιάννης Φλωρινιώτης απάντησε στον εαυτό του: Όχι, δεν πειράζει.

Παντρεύομαι τον κολλητό μου με τον οποίο συγκατοικώ έτσι κι αλλιώς για λόγους οικονομικούς, παλιμπαιδισμού η απλά επειδή έχω βολευτεί. Είμαστε πια αποκατεστημένοι στα μάτια της κοινωνίας: έχουμε αποφασίσει με ποιον άνθρωπο θέλουμε να γεράσουμε μαζί, να παίζουμε Pro-2065, να μαλώνουμε για το πλύσιμο των πιάτων και αν τα σπάει ή όχι το Star Wars 4D, να μοιραζόμαστε το ίντερνετ, τους λογαριασμούς, το σαλόνι, την κουζίνα, το μπάνιο και την αποκλειστική νοσοκόμα (αλλά όχι την πάπια).

Ως παντρεμένοι, είμαστε δεμένοι με συμβόλαιο αιώνιας φιλίας αλλά και αλληλουποστήριξης σε κάθε δύσκολη στιγμή: στις χαρές και τις λύπες της ασύδοτης ή επίπεδης εργένικης ζωής μας, στις ιδιαίτερες στιγμές των παιδιών μας που θα μεγαλώνουν στη σκέπη ενός απ' όλους τους διαθέσιμους τύπους γάμου (αφού πλέον όλοι θα είναι παντρεμένοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο), στις μηχανικές βλάβες του αυτοκινήτου μας, στο κρασάρισμα του υπολογιστή μας, στα ηθικολογικά βλέμματα που σκανάρουν με αηδία τα ασιδέρωτα πουκάμισά μας κ.ο.κ. Επιπλέον, το κράτος μας αναγνωρίζει και μας αποδίδει όσα δικαιούται ένας παντρεμένος, δεν είμαστε πια οι απόκληροι που δε συμβάλλουν τη δημιουργία ενός μωσαϊκού ευτυχισμένων, ψυχικά (και όχι ψυχαναγκαστικά) ισορροπημένων πολιτών.

Ακούγεται παράλογο και ατελές, σαν παραλήρημα ενός ρομαντικού που θέλει να φέρει τον κόσμο στα μέτρα του αντί να προσαρμοστεί εκείνος κι ίσως είναι έτσι. Όμως σίγουρα —σαν τον πόθο της μέσης νοικοκυράς για τον Παύλο Γερουλάνο σίγουρα— θα έφερνε τα πάνω-κάτω και αξίζει και σ' αυτήν την Ιδέα μια θέση στην πινακοθήκη των Ουτοπιών.

Μέχρι την επόμενη...