Κάτω τα χέρια σου τα λερωμένα
Δεν έχω μιλήσει καθόλου για το αγροτικό ζήτημα, για προφανείς πατριωτικούς λόγους, αλλά η δήλωση του κ. Κατσαρού δε θα μπορούσε να με αφήσει άλλο ασυγκίνητο και προδοτικά αμέτοχο, έναν σιωπηλό συνένοχο.
Δεν έχω μιλήσει καθόλου για το αγροτικό ζήτημα, για προφανείς πατριωτικούς λόγους, αλλά η δήλωση του κ. Κατσαρού δε θα μπορούσε να με αφήσει άλλο ασυγκίνητο και προδοτικά αμέτοχο, έναν σιωπηλό συνένοχο.
“Λυπούμαι που το λέω, αλλά έχω την αίσθηση ότι η κυρία Μπατζελή είναι προκατειλημμένη εναντίον των Θεσσαλών. Αντί να μας επιβραβεύσει που πετύχαμε μεγάλες απορροφήσεις, αντί να θεωρήσει τη Θεσσαλία ως πρότυπο έρχεται να μας πει ότι είμαστε ευνοημένοι. Είναι πρόκληση για όλη τη Θεσσαλία.”
Ως τέκνο του θεσσαλικού κάμπου, δε γίνεται να σιωπώ πλέον. Ως φορέας της θεσσαλικής παιδείας του '80, όταν λέξεις όπως επιδότηση και αποζημίωση σφυριλάτησαν την εικόνα μου για τον ιδεατό ελληνικό τρόπο ζωής, πρέπει να εκφράσω αυτό που χρόνια κρατώ μέσα μου προσπαθώντας κι εγώ να περάσω κάτω απ' τα ραντάρ που πολλάκις έχουν καταπνίξει την άνοδο σπουδαίων θεσσαλών ανδρών. Αντλώ, λοιπόν, έμπνευση απ' τον θαρραλέο νομάρχη για να τονίσω ότι απ' τα χρόνια ακόμη του Σωκράτη, όταν, σύμφωνα με μία φήμη, ο προς εκτέλεση φιλόσοφος αρνήθηκε ν' αφήσει τη γυναίκα και τα παιδιά του να φυγαδευτούν στη Θεσσαλία επειδή “οι άνθρωποι εκεί γλεντοκοπούν ολημερίς ασύδοτα και έκλυτα” ο εκλεκτός αυτός κάμπος και οι εκλεκτοί κάτοικοί του σπιλώνονται από κάθε λογής “κέντρα” αποφάσεων.
Ε, λοιπόν αρκετά. Η Θεσσαλία δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η λύση σε πολλά προβλήματα του τόπου μας. Για παράδειγμα: Εν μία νυκτί θα λυνόταν το φυρομιανό ζήτημα, αν η Μακεδονία μετονομαζόταν σε Βόρεια Θεσσαλία και τα Σκόπια σε Άνω Βόρεια Θεσσαλία και κάτω απ' τη σκέπη του θεσσαλικού τρόπου ζωής, αναλλοίωτου στους αιώνες, γλεντοκοπούσαν όλοι μαζί ασύδοτα και έκλυτα. Ο θεσσαλός, αγρότης ή έμπορας, γραμματικός ή αγωγιάτης, δε θα σκύψει άλλο το κεφάλι μπροστά σ' αυτή την πρωτοφανή επίθεση. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπά σ' αυτόν τον δύσμοιρο κάμπο και δε θα σταματήσει επειδή το θέλησε μια κυβέρνηση ή μία υπουργός που έπεσε απ' τον ευρωπαϊκό ουρανό. Το θέμα δεν είναι πια αγροτικό, αλλά εθνικό.
Κάτω τα χέρια απ' τη Θεσσαλία. Το πρόβλημα δεν ξεκινά απ' αυτούς που ζητούν αλλ' απ' αυτούς που δίνουν...
...τα χέρια!
“Λυπούμαι που το λέω, αλλά έχω την αίσθηση ότι η κυρία Μπατζελή είναι προκατειλημμένη εναντίον των Θεσσαλών. Αντί να μας επιβραβεύσει που πετύχαμε μεγάλες απορροφήσεις, αντί να θεωρήσει τη Θεσσαλία ως πρότυπο έρχεται να μας πει ότι είμαστε ευνοημένοι. Είναι πρόκληση για όλη τη Θεσσαλία.”
Ως τέκνο του θεσσαλικού κάμπου, δε γίνεται να σιωπώ πλέον. Ως φορέας της θεσσαλικής παιδείας του '80, όταν λέξεις όπως επιδότηση και αποζημίωση σφυριλάτησαν την εικόνα μου για τον ιδεατό ελληνικό τρόπο ζωής, πρέπει να εκφράσω αυτό που χρόνια κρατώ μέσα μου προσπαθώντας κι εγώ να περάσω κάτω απ' τα ραντάρ που πολλάκις έχουν καταπνίξει την άνοδο σπουδαίων θεσσαλών ανδρών. Αντλώ, λοιπόν, έμπνευση απ' τον θαρραλέο νομάρχη για να τονίσω ότι απ' τα χρόνια ακόμη του Σωκράτη, όταν, σύμφωνα με μία φήμη, ο προς εκτέλεση φιλόσοφος αρνήθηκε ν' αφήσει τη γυναίκα και τα παιδιά του να φυγαδευτούν στη Θεσσαλία επειδή “οι άνθρωποι εκεί γλεντοκοπούν ολημερίς ασύδοτα και έκλυτα” ο εκλεκτός αυτός κάμπος και οι εκλεκτοί κάτοικοί του σπιλώνονται από κάθε λογής “κέντρα” αποφάσεων.
Ε, λοιπόν αρκετά. Η Θεσσαλία δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η λύση σε πολλά προβλήματα του τόπου μας. Για παράδειγμα: Εν μία νυκτί θα λυνόταν το φυρομιανό ζήτημα, αν η Μακεδονία μετονομαζόταν σε Βόρεια Θεσσαλία και τα Σκόπια σε Άνω Βόρεια Θεσσαλία και κάτω απ' τη σκέπη του θεσσαλικού τρόπου ζωής, αναλλοίωτου στους αιώνες, γλεντοκοπούσαν όλοι μαζί ασύδοτα και έκλυτα. Ο θεσσαλός, αγρότης ή έμπορας, γραμματικός ή αγωγιάτης, δε θα σκύψει άλλο το κεφάλι μπροστά σ' αυτή την πρωτοφανή επίθεση. Η καρδιά της Ελλάδας χτυπά σ' αυτόν τον δύσμοιρο κάμπο και δε θα σταματήσει επειδή το θέλησε μια κυβέρνηση ή μία υπουργός που έπεσε απ' τον ευρωπαϊκό ουρανό. Το θέμα δεν είναι πια αγροτικό, αλλά εθνικό.
Κάτω τα χέρια απ' τη Θεσσαλία. Το πρόβλημα δεν ξεκινά απ' αυτούς που ζητούν αλλ' απ' αυτούς που δίνουν...
...τα χέρια!
