"Εχω βάσανα- Πάρε ένα τσιγάρο"

Με πολύ φόρα, ενίοτε και με οδυρμό, ετοιμαζόμασταν την άνοιξη να υποδεχτούμε την απαγόρευση του καπνίσματος που ως μέτρο μου φαινόταν- και εξακολουθεί να μου φαίνεται- υπερβολικό.

Κάποιοι αναρωτηθήκαμε για το πως ακριβώς θα επιβληθεί η απαγόρευση, οι καταστηματάρχες εξαφάνισαν τα τασάκια, άλλοι σήκωσαν χωρίσματα, όλοι προβληματίστηκαν για το πώς θα εφαρμοστεί, αλλά τελικά είχε φανεί ότι οι μυριάδες εξαιρέσεις θα επέτρεπαν στην ίδια την απαγόρευση να μην είναι μείνει στα χαρτιά.

Όντως λοιπόν με άπειρες αβαρίες και "τρύπες" η απαγόρευση έγινε νόμος του κράτους και τέθηκε σε εφαρμογή.

Η Κυβέρνηση άλλαξε και στα πράγμα ήρθε μια άλλη, πιο «πράσινη», πιο οικολογική, πιο «fit», για να μιλήσω για τον επικεφαλής της και αρκετούς υπουργούς του που στο πρόσωπό τους λάμπει η τίμια κούραση του μόλις ασκηθέντος σε Βου- Που γυμναστήριο.

Και όμως είναι αυτή η Κυβέρνηση η οποία «πάγωσε» το μέτρο που η προηγούμενη είχε ήδη ξεκινήσει! Πάγωσε, λέει, προκειμένου να εξεταστεί συνολικά και να εφαρμοστεί κανονικά, χωρίς εξαιρέσεις.

Αδυνατώ να καταλάβω: Αφού είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται το μέτρο, σε τι ακριβώς βοηθά τα πάγωμά του; Τι θα πείραζε η επεξεργασία για την καθολική επιβολή να γινόταν παράλληλα με την ισχύ;

Και εν πάση περιπτώσει πόσο κρατά η «επεξεργασία» αυτή; Πέντε μήνες; Και εντάξει, άσε τα πορίσματα. Χρονοδιάγραμμα για το πότε θα ανακοινωθούν αυτά τα πορίσματα δεν υπάρχει; Δεν είναι λίγο προβληματική αυτή η αβελτηρία εκ μέρους μιας κυβέρνησης που φαίνεται να νοιάζεται πρωτίστως για τον εξευρωπαϊσμό της χώρας και την «αποβαλκανοποίηση»;

Αυτές τις σκέψεις έκανα τις προηγούμενες ημέρες, έως ότου είδα την είδηση στα σημερινά «Νέα»: «Στα τσιγάρα ο συντελεστής του φόρου θα αυξηθεί από 57,5% σε 70% της τιμής τους», έλεγε μεταξύ άλλων το δημοσίευμα και έβαλε τους τροχούς της καχυποψίας να γυρνούν μέσα μου.

Αν όντως, όπως ισχυρίζονται τόσες και τόσες έρευνες με τις οποίες την άνοιξη μας βομβάρδιζαν, η απαγόρευση του καπνίσματος θα οδηγούσε χιλιάδες καπνιστές να διακόψουν το κάπνισμα, ο σωστός τεχνοκράτης του υπουργείου Οικονομικών δεν θα ανησυχούσε για τη μείωση της κατανάλωσης τσιγάρων και τη αντίστοιχη μείωση των κρατικών εσόδων; κια βέβαια θα ανησυχούσε και μάλσιτα σε τέτοιες εποχές.  

Η επόμενη σκέψη του ήταν πιθανώς η εξής: Ποιος θα πάθει κάτι αν σταματήσει το κάπνισμα έξι μήνες αργότερα;

«Ασε να περάσουν τα ζόρια με την Κομισιόν και το κόβεις μετά», μοιάζει λοιπόν να λέει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών.

Είναι άλλωστε γνωστό: Στους σεβντάδες κάνει καλή συντροφιά το άτιμο!