Ναι, μη φας...

Το νεό σοσιαλιστικό σύστημα κρατήσεων στα μεγάλα clubs για το ρεβεγιόν το πήρε το αυτί σας; Όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι μια παρέα, για να αποφεύγονται οι διακρίσεις, δικαιούται ένα και μόνο τραπέζι. Το σύστημα, βέβαια, εφαρμόζεται μόνο στα τραπέζια, και όχι στα μπουκάλια, που είναι αυστηρά ανά τέσσερα άτομα. Δηλαδή, μια 12μελής παρέα θα πληρώσει υποχρεωτικά τρία μπουκάλια, αλλά στο τραπέζι θα κάθεται η μισή.
Είπα φέτος ν’ αγιάσω, αλλά δε με αφήνουν. Μια ανάσα πριν τα πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν και τις ακόμη πιο πρωτοχρονιάτικες τιμές τους, κι ούτε λέξη δεν είχα πει για το κρασί που το πληρώνεις για σαμπάνια, τη σαμπάνια που την πληρώνεις για κτήμα γάλλου αμπελουργού και τα 450 ευρώ κατά κεφαλήν που αξιώνουν τα ξενοδοχεία για να σε ταΐσουν… φύκια –όχι για μεταξωτές κορδέλες, φύκια σκέτο.

Κι ούτε είχα σκοπό να πω. Λέξη. Αν υπάρχει κόσμος που γουστάρει να πληρώσει 450 ευρώ για να κάνει ρεβεγιόν glamorous, με γεια του με χαρά του. Εγώ θα διαμαρτύρομαι κάθε χρονιά για τις τιμές, μόνος με τους ανεμόμυλους μου; Αλλά να που δεν είναι να προκαλείς την τύχη σου. Γιατί έρχεται και σε βρίσκει.

Φίλη της στήλης, λοιπόν, πήρε τη γενναία απόφαση να περάσει την πρώτη νύχτα του χρόνου παρέα με τον Σάκη Ρουβά, στο The S Club –πρώην Club 22 για τους γνωρίζοντες, έξυπνα μασκαρεμένο σε μπουζουκο-club, όπως προστάζει η μόδα του 2009.

220 ευρώ το μπουκάλι το ουίσκι, ανά τέσσερα άτομα βεβαίως βεβαίως, και φυσικά ένεκα ημέρας η προκαταβολή της τάξεως των 150 ευρώ επιβάλλεται. Ανήμερα Χριστουγέννων περνά η φίλη από το μαγαζί για να αφήσει τον οβολό της και να εξασφαλίσει το τραπέζι της. Όλα καλά.

Οι προστριβές ξεκινούν όταν, λίγες ημέρες αργότερα, μιλά στο τηλέφωνο με τον μαιτρ, ο οποίος της λέει ότι «έστω ένα άτομο από την παρέα» πρέπει να είναι εκεί κατά τις 23.15, για να κρατήσει το τραπέζι. Και η προκαταβολή; Άσχετα με την προκαταβολή.

Αν δεν αλλάξει κάποιος εκεί τη χρονιά μαζί τους, δεν μπορούν να εγγυηθούν ότι θα κρατήσουν το τραπέζι. Αν κάποιος από το μανιασμένο πλήθος που θα αποζητά απεγνωσμένα ένα τραπεζάκι του επιτεθεί δηλαδή, τι θα κάνει ο ανήμπορος μαιτρ; Θα του πει μην το πειράζεις, γιατί η κυρία έχει δώσει 150 ευρώ προκαταβολή;

Καθώς η φίλη παζαρεύει την ώρα προσέλευσης της παρέας –η οποία τυγχάνει και ευμεγέθης, 19 άτομα ζωή να έχει– ο μαιτρ φαίνεται να υποχωρεί κάπως, μουρμουρίζοντας κάτι σαν «τέλος πάντων, αφού είναι ένα τραπεζάκι μόνο θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».

Στο σημείο αυτό η φίλη νιώθει την ανάγκη να υπενθυμίσει ότι αυτό το «τραπεζάκι μόνο» αφορά μια κράτηση δεκαεννέα ατόμων. Και τι απάντηση λέτε ότι παίρνει;

«Α, δεν έχει σημασία πόσα άτομα είστε, εμείς ένα τραπέζι κλείνουμε για την κάθε παρέα τέτοια μέρα». Σοκαρισμένη η φίλη ρωτά πόσα άτομα χωρά το εν λόγω τραπέζι. «Ε, χοντρικά γύρω στα έξι. Στο κάτω κάτω club είναι ρε παιδιά, τι θέλετε, να κάθεστε όλοι;». Όχι βέβαια, κλείνουμε τραπέζι και πληρώνουμε 150 ευρώ προκαταβολή για να κάθονται λιγότεροι από τους μισούς.

Φυσικά, για δεύτερη κράτηση σε άλλο τραπέζι ούτε λόγος, καθότι «τέτοια μέρα, το μαγαζί θα είναι ασφυκτικά γεμάτο».

Το τέλος της ιστορίας μπορείτε να το μαντέψετε. Μετά από λίγα μασημένα λόγια και μερικές υπεκφυγές τύπου «θα πρέπει να μιλήσετε με το λογιστήριο, εγώ δεν ξέρω να σας πω» η φίλη πήρε την προκαταβολή πίσω. Και σκέφτεται να αλλάξει χρονιά σε ρεφενέ πάρτι μαζί με τον Ιοβόλο και λίγους αλλά εκλεκτούς φίλους.

Καλή χρονιά να έχουμε!
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v