Τι πρέπει, τι δεν πρέπει...

«Πρέπει οι ομοφυλόφιλοι να εκτελούνται;» Η ερώτηση αυτή τέθηκε στους αναγνώστες απ' το site του BBC σχετικά με την απάνθρωπη νομοθεσία κατά της ομοφυλοφιλίας που συζητείται στη «δημοκρατική» Ουγκάντα, μια χώρα που συχνά αναφέρεται από αγανακτισμένους Έλληνες σε περιπτώσεις κρατικής αυθαιρεσίας, αστικού χάους ή πολιτικών αποτυχιών μέσα απ' την απαξιωτική έκφραση «Ουγκάντα γίναμε» ή, χειρότερα, «Ούτε στην Ουγκάντα».

Φαίνεται λοιπόν ότι στη συμπαθή αυτή αφρικανική χώρα, μαθεύτηκε η χρήση της ως σημείο αναφοράς τύπου «πιάσαμε πάτο» στη δική μας μακρινή γωνιά του πλανήτη κι αποφασίστηκε ο πήχης να πάει ακόμη πιο ψηλά. Ή μάλλον ακόμη πιο χαμηλά. Και φυσικά, πρέπει να διευκρινιστεί ότι δε μιλάμε για μουσουλμάνους αλλά για χριστιανούς κατά το 84%, κάτι που μεταθέτει τελείως τη συζήτηση από συνήθεις αφορισμούς περί Ισλάμ και ίσως να καταδεικνύει και το πώς η εξέλιξη του θρησκευτικού πολιτισμού ενός τόπου έχει συντριπτικά τοπικό χαρακτήρα κι είναι αλληλλένδετη με όλα τα πολιτισμικά μέτωπα, άσχετα με τις εξελίξεις στον υπόλοιπο κόσμο.

Το θέμα είναι τί είδους ερώτηση είναι αυτή; Στο σημερινό «διαφωτισμένο» δυτικό κόσμο θα περίμενε κανείς να είναι ρητορική και να δίνει το έναυσμα για ένα πύρινο άρθρο που θα κατακεραύνωνε την πρωτοβουλία των Ουγκαντιανών να τραβήξουν κάρτα «Πήγαινε στην Αρχή» για λογαριασμό όλων μας. Κι όμως δεν είναι, αφού αποτελεί κάποιου είδους γκάλοπ του τύπου «Πρέπει τα κρεμμύδια να σωτάρονται;» και προτρέπει τους αναγνώστες να εκφέρουν και την πλήρη γνώμη τους για τα κρεμμύδια. Καταλαβαίνει βέβαια κανείς πόσο πονηρά έδρασε το BBC και πόσο έξυπνα ξεμπροστιάζει το βρετανικό κοινό, όταν διαβάσει τις μπαμπουινιές που έχουν γραφτεί ως απαντήσεις κι αναφέρονται στο σχετικό άρθρο του Guardian.

Είναι προφανές: Αν οι βρετανοί χρησιμοποιούσαν την Ουγκάντα για κατ' ευφημισμόν σύγκριση με την «ανεπτυγμένη» χώρα τους όπως κι εμείς, μπορούν να το βουλώσουν γιατί τα σχόλια μερίδας των συμπατριωτών τους αποκαλύπτουν μια εν δυνάμει Ουγκάντα λίγο πάνω απ' την πατρίδα του Διαφωτισμού. Λοιπόν, έχει κανείς όρεξη για ένα μικρό γκάλοπ;