"Πατέρα, τώρα ξέρεις τι να κάνεις..."

Ευτυχισμένες γιορτές με επανεμφάνιση Μητσοτάκη γίνονται; Γίνονται, θα πουν οι αισιόδοξοι- εκείνοι που (νομίζουν ότι) έθεσαν τον επίτιμο εκτός, μόνο και μόνο επειδή κράτησαν τη Ντόρα στον πάγκο.

Νομίζω ότι ένα κομμάτι του Μητσοτάκη ήθελε ακριβώς αυτό: Ο Σαμαράς αρχηγός και εκείνος να έχει το ελεύθερο να του κάνει αντιπολίτευση. Το ελεύθερο λέγω και όχι εκεινες τις απαίσιες συμφωνίες της κορούλας του με τον Καραμανλή που και του βούλωσαν το στόμα για τρία χρόνια και αποτέλεσμα δεν είχαν.

«Τώρα θα το κάνουμε με το δικό μου τρόπο», φαίνεται να λέει ο… κόμης της ελληνικής πολιτικής σκηνής και η Ντόρα δε μοιάζει να βρίσκει επιχειρήματα για να διαφωνήσει μαζί του.

Δε μπορεί να ακολουθήσει και την τακτική το ίδιου του Μητσοτάκη, του οποίου οι πολιτικές φιλοδοξίες στηρίχθηκαν μεταξύ άλλων και στη μακροζωία του. Έλεγε «δεν με θέλετε το ‘63; Δε με θέλετε το ’65; Δε με θέλετε το ’74; Δε με θέλετε το ΄81; Το ΄85; Το ΄89; Που θα μού πάτε; Κάποτε θα βγω…».

Τώρα όμως πια, στο μητσοτακέικο, πέρα από την κομματική υπάρχεικαι η οικογενειακή επετηρίδα, μια που λογικά ζυγώνει και η ώρα του Κυριάκου- κάπου θα ήθελε να τον δει και αυτόν ο Μητσοτάκης πριν κλείσει τα ματάκια του- έστω σε μια κούρσα διεκδίκησης, έστω πρώτο τη τάξει υπουργό, ή απλώς ηττημένο. Και η δόλια η Ντόρα; Παραγκωνισμένη και εκεί;  

Ο επίτιμος ποτέ δεν εμφανίζεται τυχαία. Σκηνοθετεί την επανεμφάνισή του. Και το κάνει με τρόπο… χιτσκοκικό. Εμφανίζεται προχθές και λέει γενικούρες περί «ανάγκης λήψης μέτρων» και «εξόδου της οικονομία από την κρίση», ενώ σήμερα βγαίνει και δίνει ευχές για τις γιορτές. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το σασπένς: Βλέπουμε τον Μητσοτάκη και φοβόμαστε ούτως ή άλλως. Μετά σκεφτόμαστε ότι τώρα θα αρχίσει να λέει πόσο "ανεπαρκής και χλιαρή είναι κυβέρνηση και αντιπολίτευση" και ότι "έτσι δεν θα πάει η Ελλάδα μπροστά", ότι "πρέπει να πούμε αλήθειες στο λαό" κλπ κλπ. Εδώ είναι το κόλπο! Δεν το κάνει!

Δε λέει τίποτα τέτοιο. Πρώτα θα (ξανά)συνηθίσεις την παρουσία του ως σχολιαστή της επικαιρότητας και μετά θα αρχίσει να χώνει τους πάντες μέχρι να έχει κάποιο συμφέρον να μην το κάνει. Γιατί ο Νέστωρ της πολιτικής ραδιουργίας έχει μάθει πολλά όλες αυτές τις δεκαετίες. Αλλά το κυριότερο, είναι να μην κάνει κάτι χωρίς να έχει συμφέρον.