Ο περαστικός και τα σκυλιά
Χθες το μεσημέρι με κυνήγησαν σκυλιά. Το ένα το έβλεπα πρώτη φορά. Το άλλο με βλέπει και το βλέπω κάθε μέρα εδώ κι ένα εξάμηνο που μετακόμισα κοντά στο πάρκινγκ που υποτίθεται ότι φυλάει τα βράδια. Με λίγα λόγια με ξέρει.
Χθες το μεσημέρι με κυνήγησαν σκυλιά. Το ένα το έβλεπα πρώτη φορά. Το άλλο με βλέπει και το βλέπω κάθε μέρα εδώ κι ένα εξάμηνο που μετακόμισα κοντά στο πάρκινγκ που υποτίθεται ότι φυλάει τα βράδια. Με λίγα λόγια με ξέρει. Την ώρα που υποχωρούσα με βήματα προς τα πίσω για να έχω και τα βρωμόσκυλα κατάφατσα, κι ενώ οι χτύποι της καρδιάς μου ανέβαιναν και ούρλιαζα βρισίδια προς κάθε ενδιαφερόμενο, αναζωπυρώθηκε το μίσος μου για τους ανθρώπους.
Είχα απέναντί μου μια βία απρόκλητη κι ακατανόητη, δύο πρόσωπα παραμορφωμένα απ' την οργή, μια οργή που είναι καθοδηγούμενη από οποιονδήποτε αποφάσισε κάποτε για την ιδιότητα, την ταυτότητα, την προσωπικότητα και το χειρότερο όλων, την... Αποστολή αυτών των σκυλιών. Τα γαβγίσματά τους συγκρούονταν στον αέρα με τις χριστοπαναγίες μου κι αν ένας άγνωστος μας έβλεπε θα θεωρούσε ότι προφανώς, αφού εγώ ήμουν ο περαστικός, ο παράγοντας δηλαδή που πυροδοτεί το αίσθημα της... Αποστολής, έκανα κάτι που δεν έπρεπε, κάτι που προκάλεσε την αυτοματοποιημένη οργισμένη αντίδρασή τους. Τα σκυλιά είναι ανίκανα να κρίνουν, άρα δεν μπορεί... κάτι συγκεκριμένο θα έκανα για να εξοργιστούν ενστικτωδώς.
Ίσως αυτό να σκεφτόταν κι ο Πρύτανης όταν είδε να του επιτίθενται οργισμένα πρόσωπα με ακατάληπτες κραυγές, αλλά δυστυχώς το να τους κοιτάζει κατάφατσα δεν δούλεψε ως αποτρεπτικό γιατί, ενώ τα σκυλιά κολώνουν αν στηθείς απέναντί τους, οι άνθρωποι κάνουν ντου και εκπλήσσονται μετά με τις συνέπειες. Μιλώντας με κάποιο φίλο, εισέπραξα την προτροπή να μην περνάω από εκεί όταν φεύγω ή επιστρέφω στο σπίτι μου. Εγώ του είπα ότι θα περνάω ψύχραιμος μέχρι να ντραπεί το αφεντικό και να δένει τα ζώα του. Όπως ήταν λογικό, σήμερα ο γνωστός σκύλος ήταν δεμένος κι ο άγνωστος άφαντος. Διαβάζοντας το κείμενο της παραίτησης του Πρύτανη αυτό που κατάλαβα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε τα πάντα για την Παιδεία και τη Νεολαία μας, αλλά δεν μπορεί άλλο να προτάσσει το στήθος του ως θυσία στα σκυλιά που τον βλέπουν ως απειλή, έχει φθαρεί ψυχολογικά και πλέον σωματικά.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, η αυταρέσκεια που επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι σωτήρες μας πίσω απ' τον αόρατο τοίχο του ασύλου ή η αυταρέσκεια που ξεχειλίζει απ' το γραπτό του περαστικού άρχοντα του Πανεπιστημίου που προτείνει τον εαυτό του για Μάρτυρα και Άγιο, στο πλαίσιο της θρησκόληπτης προσέγγισης στην ιερή Παιδεία και το ιερό Πανεπιστήμιο που μας χαρακτηρίζει εδώ και μια 30ετία. Τα γαβγίσματα ή οι χριστοπαναγίες;
Είχα απέναντί μου μια βία απρόκλητη κι ακατανόητη, δύο πρόσωπα παραμορφωμένα απ' την οργή, μια οργή που είναι καθοδηγούμενη από οποιονδήποτε αποφάσισε κάποτε για την ιδιότητα, την ταυτότητα, την προσωπικότητα και το χειρότερο όλων, την... Αποστολή αυτών των σκυλιών. Τα γαβγίσματά τους συγκρούονταν στον αέρα με τις χριστοπαναγίες μου κι αν ένας άγνωστος μας έβλεπε θα θεωρούσε ότι προφανώς, αφού εγώ ήμουν ο περαστικός, ο παράγοντας δηλαδή που πυροδοτεί το αίσθημα της... Αποστολής, έκανα κάτι που δεν έπρεπε, κάτι που προκάλεσε την αυτοματοποιημένη οργισμένη αντίδρασή τους. Τα σκυλιά είναι ανίκανα να κρίνουν, άρα δεν μπορεί... κάτι συγκεκριμένο θα έκανα για να εξοργιστούν ενστικτωδώς.
Ίσως αυτό να σκεφτόταν κι ο Πρύτανης όταν είδε να του επιτίθενται οργισμένα πρόσωπα με ακατάληπτες κραυγές, αλλά δυστυχώς το να τους κοιτάζει κατάφατσα δεν δούλεψε ως αποτρεπτικό γιατί, ενώ τα σκυλιά κολώνουν αν στηθείς απέναντί τους, οι άνθρωποι κάνουν ντου και εκπλήσσονται μετά με τις συνέπειες. Μιλώντας με κάποιο φίλο, εισέπραξα την προτροπή να μην περνάω από εκεί όταν φεύγω ή επιστρέφω στο σπίτι μου. Εγώ του είπα ότι θα περνάω ψύχραιμος μέχρι να ντραπεί το αφεντικό και να δένει τα ζώα του. Όπως ήταν λογικό, σήμερα ο γνωστός σκύλος ήταν δεμένος κι ο άγνωστος άφαντος. Διαβάζοντας το κείμενο της παραίτησης του Πρύτανη αυτό που κατάλαβα είναι ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε τα πάντα για την Παιδεία και τη Νεολαία μας, αλλά δεν μπορεί άλλο να προτάσσει το στήθος του ως θυσία στα σκυλιά που τον βλέπουν ως απειλή, έχει φθαρεί ψυχολογικά και πλέον σωματικά.
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, η αυταρέσκεια που επιδεικνύουν οι αυτόκλητοι σωτήρες μας πίσω απ' τον αόρατο τοίχο του ασύλου ή η αυταρέσκεια που ξεχειλίζει απ' το γραπτό του περαστικού άρχοντα του Πανεπιστημίου που προτείνει τον εαυτό του για Μάρτυρα και Άγιο, στο πλαίσιο της θρησκόληπτης προσέγγισης στην ιερή Παιδεία και το ιερό Πανεπιστήμιο που μας χαρακτηρίζει εδώ και μια 30ετία. Τα γαβγίσματα ή οι χριστοπαναγίες;
