Ένας χρόνος μετά

Τους τόνους εν όψει της επετείου του θανάτου του Αλέξη Γρηγορόπουλου βλέπω να ανεβάζει η πολιτική ηγεσία του τόπου και εικάζω ότι προφανώς το κάνει ακουσίως.

Άκουσα επί παραδείγματι τον Αντιπρόεδρο κ. Θ. Πάγκαλο να απαντά στην σχετική επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης λέγοντας ότι «δεν θα ανεχθούμε παρανομία και καταστροφές». Δυσκολεύτηκα να κατανοήσω πως αυτή η διαβεβαίωση θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στην πιθανότητα επεισοδίων την ερχόμενη Κυριακή.

Τελικά κατέληξα σε δύο ενδεχόμενα: Το πρώτο είναι ότι ο βασικός σκοπός δεν είναι να αποφευχθούν οι φασαρίες, αλλά να διαβεβαιωθεί ο μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ότι η Κυβέρνηση έχει τη βούληση «να μην αφήσει τους βανδάλους να καταστρέφουν περιουσίες».

Ο δεύτερος πρέπει να αποδοθεί στον ίδιο τον αυταρχικό χαρακτήρα του Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος προφανώς θεωρεί «ανωμαλία» το να συμβαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που ο ίδιος θεωρεί σωστό.

Περισσότερο διπλωματικός ο κ. Χρυσοχοΐδης αποκήρυξε την περσινή στάση της αστυνομίας, έκανε λόγο για «γεγονότα που θα στοιχειώνουν μια Δημοκρατία επί χρόνια» και έριξε βάρος στο σήμερα που «υπάρχει ελπίδα για μια νέα αρχή».

Μάλιστα, σε παρόμοιο  κατευναστικό τόνο, ο ίδιος φροντίζει να υιοθετήσει και όλη την αριστερίστικη περσινή επιχειρηματολογία η οποία ερμήνευε (και σωστά) την εξέγερση ως ένδειξη ευρύτερης λαϊκής δυσαρέσκειας που- έστω μέσα από τις άμυαλες επιλογές του όχλου- βρήκε τρόπο να εκφραστεί.
 
Φέτος, η "λαϊκή οργή" εντός ή εκτός εισαγωγικών, είναι σαφώς αμβλύτερη κάτι που σχετίζεται και με την αλλαγή των προσώπων. Ετσι, εικάζω, ότι τα όποια επεισόδια θα έχουν σαφώς μικρότερη έκταση. Αυτό όμως δεν θα οφείλεται καθόλου στις δηλώσεις των ιθυνόντων.

Αυτοί, και την ερχόμενη Δευτέρα, θα καλύπτονται από την ετικέτα του "νέου".