Κάνει "τζιζ"

Το καλοκαίρι γκρινιάζαμε και καταστροφολογούσαμε επειδή ως χώρα δεν θα προλαβαίναμε να έχουμε το εμβόλιο της νέας γρίπης κατά τη φάση της επιδημίας της («Είναι απαράδεκτο να μην μας εξασφαλίζει το κράτος τα απαραίτητα εμβόλια»). Τώρα το έχουμε αλλά δεν θέλομε να το κάνουμε («Και που ξέρω εγώ τι έχει μέσα αυτό ρε;»).

Αμφότερες οι συμπεριφορές είναι εύλογες και το σύνολό που φτιάχνουν, πολύ… ελληνικό. Ωστόσο, οι περισσότεροι εξ ημών αντιμετωπίζουν πλέον όχι το δίλημμα του… γκρινιάρη, αλλά το πραγματικό: Να το κάνω ή όχι;

Στο κάτω- κάτω και η υπουργός το έκανε.

Μιλούσα χθες με ένα βιολόγο- διδάκτορα ανώτατης σχολής- και του έθεσα το θέμα- δίλημμα. Για αυτόν δεν υπήρχε καμία αμφιβολία: Κανείς δεν πρέπει να κάνει το εμβόλιο πριν περάσουν κάποια χρόνια για να δούμε τι επιπτώσεις έχει. Η πάροδος χρονικού διαστήματος είναι αναγκαία προκειμένου να υπάρξουν ασφαλή συμπεράσματα, ισχυρίστηκε ο ίδιος, ξεκαθαρίζοντάς μου ότι ο κίνδυνος του εμβολίου είναι πιθανότατα μεγαλύτερος από αυτόν της νέας γρίπης.

Όλη αυτή η διαμάχη- για να μην πω ο διχασμός- ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα σχετικά με το αν το εμβόλιο είναι επωφελές ή επιβλαβές αφήνει τον κάθε έναν με την ευθύνη των πράξεών του: Τι σόι γιατρό να εμπιστευθώ; Έναν που μού λέει να μην το κάνω ή έναν που λέει ότι είναι απαραίτητο; Και αφού ιατρικό κριτήριο δεν διαθέτω ώστε να αναγνωρίσω τι είδους επιστήμονας είναι ο καθένας, τι έχοντας υπόψη μου θα τους αξιολογήσω; Το αν είναι ευφυείς;

Κατηγορηματική απάντηση σε αυτό δε μπορεί να υπάρξει. Ο καθένας αποφασίζει για πάρτη του.

Σε αυτή τη συγκυρία, μπορούμε να κατηγορήσουμε το κράτος για αδράνεια; Στην προκειμένη περίπτωση νομίζω πως όχι, αφού και θέση επί του ζητήματος έχει, και κάνει κινήσεις προς υποστήριξή της. Μπορούμε όμως να το κατηγορήσουμε για έλλειμμα αξιοπιστίας. Ακριβώς γιατί ενώ βγαίνει και δίνει τη συμβουλή του για το τι πρέπει να γίνει ουδείς το ακούει περισσότερο από ό,τι τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, όταν μιλά για το μέλλον της Νέα Δημοκρατίας.

Φωνές ακούστηκαν και στη Γερμανία. Κυβερνητικά στελέχη, έλεγαν προ μηνών, έκαναν έναν συγκεκριμένο τύπο εμβολίου και άφησαν για το πόπολο ένα άλλο, λιγότερο υποτίθεται ασφαλές. Όταν όμως η γερμανική κυβέρνηση έδωσε την κατεύθυνση του εμβολιασμού οι φωνές αμφισβήτησης δεν έφτασαν ούτε στο ένα δέκατο το μπάχαλο που γίνεται εδώ με παραιτήσεις αρμοδίων, καταγγελίες, αντεγκλήσεις και τηλεοπτικά ξεκατινιάσματα με το χέρι στη μέση.

Και αυτό γιατί οι Γερμανοί το εμπιστεύονται το κράτος τους. Τους δίνει την αίσθηση ότι λειτουργεί υπέρ τους και όχι ότι αποτελεί το μέσο της κυβέρνησης να δείξει δραστήρια και φιλόπονη.