Φαντάροι, που πάμε;

Διάβαζα χθες τις εξαγγελίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για τη θητεία και το μέλλον των στρατευσίμων και πρέπει να πως ότι για μία ακόμη φορά μου προκάλεσε απορία το σε πόσο λάθος βάσεις είναι δομημένο το σύστημα της υποχρεωτικής θητείας.

Από ό,τι μάλιστα είδα στις εξαγγελίες του υπουργείου και άκουσα τον αναπληρωτή υπουργό, παρά το σχεδιασμό για να μην υπηρετούν στο ναυτικό και την αεροπορία κληρωτοί, δεν υπάρχει καμία πρόθεση συνολικής κατάργησης της θητείας.

Άποψή μου είναι κατ΄ αρχάς, ότι οι σύγχρονοι πόλεμοι δεν διεξάγονται με στρατιές απλών πεζικάριων, αλλά με υψηλής τεχνολογίας συστήματα, αντίστοιχα εκπαιδευμένο προσωπικό, αλλά και με τη βοήθεια δράσης ειδικών δυνάμεων.

Σε καμία από αυτές τις κατηγορίες δεν υπάγονται οι στρατεύσιμοι, οι οποίοι σε ένα εννεάμηνο ή σε ένα χρόνο ασφαλώς δεν προλαβαίνουν να εκπαιδευτούν στο χειρισμό των σύγχρονων πολεμικών μηχανών ή να λάβουν την εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων.

Αντίθετα, οι στραυτεύσιμοι είναι η πιο λάθος κοινωνική ομάδα για να διεκπεραιώσει τη… δουλειά του στρατού. Είναι θέσει φυγόπονοι, είναι εντελώς απρόθυμοι να βρίσκονται στη θέση που τους θέλει το στράτευμα και πραγματικά αφιερώνουν όλη τους την ενεργητικότητα στο να βρίσκουν τρόπους να μην κάνουν την εργασία που τους έχει ανατεθεί ή- στην ανάγκη- να την κάνουν πλημμελώς.

Έχουν όμως δύο πολύ βασικά πλεονεκτήματα: Αφενός εξυπηρετούν τσάμπα τις ανάγκες όλου του διοικητικού μηχανισμού που λέγεται υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αφετέρου τονώνουν τη ζωή ουκ ολίγων παραμεθόριων περιοχών της Ελλάδας. Η κυβέρνηση που θα «έκοβε» αυτή την παροχή ρευστού στις περιοχές εκείνες είναι σίγουρο πως θα το πλήρωνε.

Τελικά λοιπόν η Ελλάδα δεσμεύει ανά πάσα στιγμή περίπου ογδόντα χιλιάδες νέους όχι για να προασπίσει τα πάτρια εδάφη, αλλά για να εξυπηρετήσει ανάγκες που η ίδια δημιούργησε αποφασίζοντας η πατρίδα να έχει ανά πάσα στιγμή ογδόντα χιλιάδες νέους να την προστατεύουν!

Πρόκειται για μια ανακύκλωση πόρων και εργατικού δυναμικού που μπορεί να συντηρεί την εξουσία που ορισμένοι κύκλοι πολύ θα δυσαρεστούνταν να χάσουν- ποια οικογένεια άλλωστε δεν έχει παρακαλέσει για μια μετάθεση;-, που μπορεί ακόμη να μας βελτιώνει λίγο τους δείκτες της ανεργίας, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν ωφελεί την κατάρτιση των νέων, την είσοδό τους στην αγορά εργασίας με ευνοϊκούς όρους και τελικά την περιλάλητη «ανταγωνιστικότητα».

Μία είναι η λύση: Πρέπει ο στρατός να γίνει μισθοφορικός, ώστε να μπορέσει να εκσυγχρονιστεί και να γίνει αποδοτικότερος και οικονομικότερος.

Σε αυτούς δε που ανησυχούν για τα εθνικά συμφέροντα τα οποία θα περιπέσουν στα χέρια στυγνών επαγγελματιών και όχι σε αυτά των έμπλεων εθνικά ιδανικά φαντάρων μας, μπορούμε να τους υποσχεθούμε τον εξής διακανονισμό:

Αφήνουμε τους μισθοφόρους να κάνουν τη βρωμοδουλειά, και λίγο πριν μπούμε στην Κωνσταντινούπολη οι εθνοσωτήρες ντύνονται τα υπερήφανα ελληνικά χρώματα και υψώνουν ξανά το δικέφαλο.