Η Ντόρα, ο Βαγγέλης και η σιγουριά

Διέθεσα λίγη ώρα από το Σαββατοκύριακό μου παρακολουθώντας το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, πριν μορφάσετε με αηδία να σας θυμίσω ότι όλοι κάνουμε λάθη και κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τα δικά του.

Στην πραγματικότητα παρακολούθησα δηλαδή την εκλογή νέου αρχηγού που τους ανάγκασαν να μεταμορφώσουν σε συνέδριο όσοι ζήλεψαν τη «δημοκρατικότητα» του ΠΑΣΟΚ και την αγωνία της αριστεράς να έχει σε κάθε εποχή ένα συγκεκριμένο θεωρητικό στίγμα. Γιατί πραγματικό συνέδριο- συνέδριο η δεξιά δεν έχει κάνει ποτέ, παρά μόνο όπως αυτά που έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα: Εντελώς ανούσια και αυτοαναφορικά.

Κατά την εκτίμησή μου ουδεμία θεωρητική αξία έχει αυτό το συνέδριο. Αυτό που προσφέρει είναι η ευκαιρία στους υποψήφιους και στα επιτελεία τους να πλευρίσουν κόσμο με επιρροή που αλλιώς ίσως δεν θα είχαν την ευκαιρία να το κάνουν.

Εκεί πιθανόν να κρύβεται και ο λόγος για τον οποίο τα στρατόπεδα των πλην της Μπακογιάννη υποψηφίων ζητούσαν επίμονα να παραταθεί η προεκλογική περίοδος και βέβαια να διευρυνθεί η εκλογική βάση.

Και, από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις φαίνεται να δικαιώνονται. Θυμίζει η κατάσταση στη Νέα Δημοκρατία αυτήν στο ΠΑΣΟΚ μετά την ήττα το 2007 και η θέση του ακλόνητου φαβορί τρίζει υπό το βάρος του αουτσάιντερ.

Ντέρμπι λοιπόν λένε οι πληροφορίες ότι θα είναι τελικά η μονομαχία ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και την κόρη Μητσοτάκη και με κάνουν να απορήσω για μια ακόμη φορά περί των κριτηρίων της κοινής γνώμης. Έρχομαι στη θέση του απλού και ειλικρινή οπαδού των παρατάξεων αυτών: θέλω να εκλέξω αρχηγό για να επιστρέψει η παράταξή μου στην εξουσία. Είναι δυνατόν να προτιμήσω τον Γιωργάκη από το Βενιζέλο και το Σαμαρά από τη Ντόρα;

Εγώ, ως οπαδός, όχι. Οι έχοντες πολιτική επιρροή όμως εντός των παρατάξεων; Εδώ το πράγμα αλλάζει, καθώς αυτοί και έχουν και ένα ακόμη πράγμα να σκεφτούν: την επόμενη ημέρα. Αν εκλεγεί ο Βενιζέλος, έλεγαν, θα γίνει Πρωθυπουργός, θα μας κατσικωθεί και θα κάνουμε δέκα χρόνια να τον ξεμπήξουμε, ενώ βγάλε τον Γιωργάκη, να φάει άλλη τα μούτρα του και ο Βενιζέλος και όταν χάσει δηλώνουμε και εμείς- οι μη πρωτοκλασσάτοι- ενδιαφέρον.

Νομίζω ότι το ίδιο γίνεται και με το Σαμαρά. Οι απόψεις του είναι έωλες και ο ίδιος παρουσιάζει παρωχημένο στυλ πολιτικής εμφάνισης. Και ίσως αυτό να εξυπηρετεί ορισμένους.

Ακολουθεί η καταπληκτική γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου, η οποία δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ του Σαββάτου (7/11):