...Ας φάνε κρουασάν

Άκουσα πρόσφατα μια φήμη που κυκλοφορεί σε επαρχιακή πρωτεύουσα, για κάποιον αφρικανό παίκτη που πέρασε κάποτε απ' την τοπική ποδοσφαιρική ομάδα. Ενώ ήταν, λέει, ντούρος στην αρχή, με τον καιρό άρχισε να μη βγάζει σωστά τις προπονήσεις. Μια και δυο, το μυστήριο λύθηκε όταν κάποιος ανακάλυψε πως οι «υπεύθυνοι» για την εγκατάστασή του, τον είχαν παρατήσει σ' ένα δωμάτιο με χαρτόνια για στρώμα, ενώ τον τάιζαν κρουασάν απ' το περίπτερο. Ίσως ο συγκεκριμένος νεαρός να προερχόταν από πρώην γαλλική αποικία, αλλιώς μπορεί να τον τάιζαν πατατάκια και λακέρδα. Βλέπετε, οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες έχουν μεγάλη σημασία για τον φιλόξενο έλληνα, σε άστυ κι εξοχή.

Η επίσημη ελληνική «πολιτική» για τους μετανάστες δε διαφέρει και τόσο απ' την «πολιτική» των τοπικών ποδοσφαιροπαραγόντων που, αν υποθέσουμε ότι είναι κυνικοί κερδοσκόποι, δε φροντίζουν καν την επένδυσή τους, τον παίκτη και μακροπρόθεσμα την ομάδα. Οι αφρικανοί ποδοσφαιριστές αποτελούν ένα όλο και πολυπληθέστερο είδος οικονομικού μετανάστη και μάλιστα απ' τα πιο προνομιούχα σε σχέση μ' όσους έρχονται για να κάνουν άλλες, λιγότερο γκλαμουράτες δουλειές. Μπορεί κανείς να φανταστεί τη μεταχείριση που έχουν οι άλλοι λοιπόν, οι οποίοι όχι μόνο δεν αποτελούν επένδυση, αλλά θεωρούνται αναλώσιμο υλικό και παράπλευρη απώλεια στη σκληρή πραγματικότητα που επικαλούμαστε κατά βούληση και συμφέρον. Για ένα κράτος, όμως —άσχετα με τον φύσει κοντόφθαλμο εργοδότη—, οι άνθρωποι που έρχονται με σκοπό τη σκληρή δουλειά και την αποταμίευση είναι επένδυση. Ειδικά σε σχέση με το διογκωμένο, χορτασμένο, υπέρβαρο και παραμορφωμένο μεσοαστικό πλήθος που εδώ και μια 20ετία τουλάχιστον, κυνηγά είτε το δημόσιο είτε να πιάσει «την καλή» με τον εύκολο τρόπο —βλέπε χρηματιστήριο, ευρωαπάτες κλπ και δεν παράγει τίποτε.

Οι άνθρωποι που ψάχνουν κάτι καλύτερο απ' αυτό που έχουν, ειδικά όταν αυτό είναι το τίποτα, μόνο να χτίσουν μπορούν. Όσοι ψάχνουν κάτι καλύτερο απ' αυτό που βρήκαν έτοιμο, τείνουν να γκρεμίζουν για να χτίσουν κάτι μεγαλύτερο. Άλλοτε για καλό κι άλλοτε για κακό. Αν αντιληφθούν, οι κυνικοί κερδοσκόποι που πρέπει να διαχειριστούν το πρόβλημα, τη δυναμική που κρύβεται στους ανθρώπους για τους οποίους το να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους είναι μονόδρομος θα τους αντιμετωπίσουν σαν υποψήφιες παραγωγικές μονάδες κι όχι σαν εγκληματίες χωρίς θύματα ή ακόμη χειρότερα, σα ζητιάνους χωρίς απαιτήσεις και στάνταρ. Κι ίσως ο παραπάνω ποδοσφαιριστής, αν έτρωγε και καμιά μπριζόλα —που βγαίνουν και φθηνότερες απ' τα κρουασάν μακροπρόθεσμα— να έκανε καριέρα και ν' απέφευγε να πέσει, με τον πρώτο του τραυματισμό, στα χέρια κάποιου νταβά που κόβει σιντί με το κιλό.