Εξόριστος... στο Παρίσι
«Δεν είναι ακριβώς βιασμός... είναι κάτι άλλο... αλλά όχι βιασμός-βιασμός» δήλωσε πριν από λίγο καιρό η Γούπι Γκόλντμπεργκ (τρελό ρεζιλίκι) στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τ' ανυπεράσπιστα στην υπόθεση Ρομάν Πολάνσκι...
«Δεν είναι ακριβώς βιασμός... είναι κάτι άλλο... αλλά όχι βιασμός-βιασμός»
δήλωσε πριν από λίγο καιρό η Γούπι Γκόλντμπεργκ (τρελό ρεζιλίκι) στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τ' ανυπεράσπιστα στην υπόθεση Ρομάν Πολάνσκι. Μαζί της κι οι ορδές των ανθρώπων του σινεμά και κάποιοι της διανόησης που υπογράφουν όπου βρουν για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους στον 76χρονο σκηνοθέτη και φυγά, τώρα που οι ελβετικές αρχές αποφάσισαν να μην τον αφήνουν άλλο να πηγαινοέρχεται στο σαλέ του. Γιατί τέτοιος γκαϊλές;
Είναι πλέον γνωστό ότι ο Ρομάν Πολάνσκι συνελήφθη το 1977 για τον βιασμό ενός κοριτσιού-μοντέλο, μόλις 13 χρονών, μετά ποτού και ναρκωτικών στο σπίτι του φίλου του και συνσελέμπριτι Τζακ Νίκολσον. Δήλωσε ένοχος στις κατηγορίες κι όταν η συμφωνία που πήγε να επιτύχει ναυάγησε, την έκανε νύχτα απ' τη χώρα και γύρισε στην Ευρώπη όπου ζει από τότε, διατηρώντας την Πολωνική και Γαλλική υπηκοότητα. Η Γαλλία με τις ΗΠΑ έχουν μια συμφωνία που επιτρέπει στη μια να μην εκδίδει τους υπηκόους της στην άλλη κι έτσι ο σκηνοθέτης ήταν ασφαλής όσο παρέμενε σε γαλλικό έδαφος ή σε έδαφος χωρών που έχουν αντίστοιχες συμφωνίες. Παρ' όλ' αυτά, με τον καιρό ξεθάρρεψε και περιφερόταν πιο ελεύθερα αφού κανείς δεν ασχολούνταν με την εκκρεμότητα της έκδοσής του. Μέχρι που κλήθηκε στην Ελβετία για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο σε κάποιο φεστιβάλ. Οι αρχές τον μπουζούριασαν και απ' τα τελευταία νέα, φαίνεται ότι δε θα γλιτώσει το πολύ πολύ μακρύ χέρι του καλιφορνέζικου νόμου.
Κι όμως, σ' αυτή την ξεκάθαρη υπόθεση, κάποιοι επιμένουν να αρθρώνουν λόγο υπεράσπισης που κυμαίνεται από παραπλανητικά δικολαβίστικος (οι κατηγορίες πρέπει να αρθούν λόγω ατασθαλιών στις διαδικασίες της προφυλάκισής του) και προβλέψιμα ψυχαναλυτικός (ο Πολάνσκι υπήρξε θύμα του Ολοκαυτώματος κι αυτό το τραύμα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή) έως θρασύτατα βλακώδης (δεν είναι βιασμός-βιασμός και... ο Πολάνσκι έχει πληρώσει για το έγκλημά του όλα αυτά τα χρόνια), αλλά και άθλια τρομολαγνικός (η εξωφρενική κράτηση του Πολάνσκι είναι βγαλμένη απ' την πιο σκοτεινή πλευρά της Αμερικής, εκείνη που τρέμουμε όλοι). Αχ, αυτοί οι σελέμπριτιζ!
Εντάξει, ο Πολάνσκι κατάφερε για 30 χρόνια να μένει έξω απ' τη φυλακή έχοντας προηγουμένως παραδεχτεί ρητά ότι διέπραξε ένα έγκλημα που είναι έγκλημα σε όλον τον κόσμο κι όχι μόνο στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Στην πατρίδα του δε, την «προοδευτική» Πολωνία, ο νέος σχετικός νόμος προβλέπει πλέον τον ευνουχισμό με χημικά κάθε ενόχου για σεξουαλικής φύσεως εγκλήματα. Μέσα σ' όλον αυτό τον αχταρμά ας προσθέσουμε και το Ολοκαύτωμα. Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν κυνηγοί ναζί που αν χρειαστεί σέρνουν 90χρονους με το ένα πόδι στον τάφο στα δικαστήρια για να λογοδοτήσουν έστω και την ύστατη στιγμή. Και τώρα που το σκέφτομαι, η Σούζαν Άτκινς, μία εκ των δολοφόνων της Σάρον Τέιτ (σύζυγος του Πολάνσκι και έγκυος στο παιδί του τον καιρό του μακελειού), πέθανε στο νοσοκομείο της φυλακής, έχοντας δει την αίτησή της για αποφυλάκιση λόγω μη-αναστρέψιμης θανατηφόρας ασθένειας ν' απορρίπτεται κατηγορηματικά. Που είναι το χαρτί με τις υπογραφές;
Μα... ο Πολάνσκι είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης. Ακούστηκε κι αυτό. Φαντάζομαι σε πιο μπουντρούμι θα είχαν σπρώξει τον Μάικλ Μπέι οι ίδιοι του οι συνάδελφοι, αν τολμούσε να ζητήσει ασυλία χωρίς να έχει γυρίσει πρώτα ένα τουλάχιστον αριστούργημα της 7ης τέχνης.
Τι να γίνει; «Celebrities would just be fools... To play by little people's rules» όπως λέει κι ο Κάλβιν Τρίλιν, ο «Deadline Poet» του The Nation, στο σχετικό ποιηματάκι του:
A youthful error? Yes, perhaps.
But he's been punished for this lapse--
For decades exiled from LA
He knows, as he wakes up each day,
He'll miss the movers and the shakers.
He'll never get to see the Lakers.
Η συνέχεια εδώ...
Είναι πλέον γνωστό ότι ο Ρομάν Πολάνσκι συνελήφθη το 1977 για τον βιασμό ενός κοριτσιού-μοντέλο, μόλις 13 χρονών, μετά ποτού και ναρκωτικών στο σπίτι του φίλου του και συνσελέμπριτι Τζακ Νίκολσον. Δήλωσε ένοχος στις κατηγορίες κι όταν η συμφωνία που πήγε να επιτύχει ναυάγησε, την έκανε νύχτα απ' τη χώρα και γύρισε στην Ευρώπη όπου ζει από τότε, διατηρώντας την Πολωνική και Γαλλική υπηκοότητα. Η Γαλλία με τις ΗΠΑ έχουν μια συμφωνία που επιτρέπει στη μια να μην εκδίδει τους υπηκόους της στην άλλη κι έτσι ο σκηνοθέτης ήταν ασφαλής όσο παρέμενε σε γαλλικό έδαφος ή σε έδαφος χωρών που έχουν αντίστοιχες συμφωνίες. Παρ' όλ' αυτά, με τον καιρό ξεθάρρεψε και περιφερόταν πιο ελεύθερα αφού κανείς δεν ασχολούνταν με την εκκρεμότητα της έκδοσής του. Μέχρι που κλήθηκε στην Ελβετία για να παραλάβει ένα τιμητικό βραβείο σε κάποιο φεστιβάλ. Οι αρχές τον μπουζούριασαν και απ' τα τελευταία νέα, φαίνεται ότι δε θα γλιτώσει το πολύ πολύ μακρύ χέρι του καλιφορνέζικου νόμου.
Κι όμως, σ' αυτή την ξεκάθαρη υπόθεση, κάποιοι επιμένουν να αρθρώνουν λόγο υπεράσπισης που κυμαίνεται από παραπλανητικά δικολαβίστικος (οι κατηγορίες πρέπει να αρθούν λόγω ατασθαλιών στις διαδικασίες της προφυλάκισής του) και προβλέψιμα ψυχαναλυτικός (ο Πολάνσκι υπήρξε θύμα του Ολοκαυτώματος κι αυτό το τραύμα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή) έως θρασύτατα βλακώδης (δεν είναι βιασμός-βιασμός και... ο Πολάνσκι έχει πληρώσει για το έγκλημά του όλα αυτά τα χρόνια), αλλά και άθλια τρομολαγνικός (η εξωφρενική κράτηση του Πολάνσκι είναι βγαλμένη απ' την πιο σκοτεινή πλευρά της Αμερικής, εκείνη που τρέμουμε όλοι). Αχ, αυτοί οι σελέμπριτιζ!
Εντάξει, ο Πολάνσκι κατάφερε για 30 χρόνια να μένει έξω απ' τη φυλακή έχοντας προηγουμένως παραδεχτεί ρητά ότι διέπραξε ένα έγκλημα που είναι έγκλημα σε όλον τον κόσμο κι όχι μόνο στην πολιτεία της Καλιφόρνια. Στην πατρίδα του δε, την «προοδευτική» Πολωνία, ο νέος σχετικός νόμος προβλέπει πλέον τον ευνουχισμό με χημικά κάθε ενόχου για σεξουαλικής φύσεως εγκλήματα. Μέσα σ' όλον αυτό τον αχταρμά ας προσθέσουμε και το Ολοκαύτωμα. Αν δεν κάνω λάθος, υπάρχουν κυνηγοί ναζί που αν χρειαστεί σέρνουν 90χρονους με το ένα πόδι στον τάφο στα δικαστήρια για να λογοδοτήσουν έστω και την ύστατη στιγμή. Και τώρα που το σκέφτομαι, η Σούζαν Άτκινς, μία εκ των δολοφόνων της Σάρον Τέιτ (σύζυγος του Πολάνσκι και έγκυος στο παιδί του τον καιρό του μακελειού), πέθανε στο νοσοκομείο της φυλακής, έχοντας δει την αίτησή της για αποφυλάκιση λόγω μη-αναστρέψιμης θανατηφόρας ασθένειας ν' απορρίπτεται κατηγορηματικά. Που είναι το χαρτί με τις υπογραφές;
Μα... ο Πολάνσκι είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης. Ακούστηκε κι αυτό. Φαντάζομαι σε πιο μπουντρούμι θα είχαν σπρώξει τον Μάικλ Μπέι οι ίδιοι του οι συνάδελφοι, αν τολμούσε να ζητήσει ασυλία χωρίς να έχει γυρίσει πρώτα ένα τουλάχιστον αριστούργημα της 7ης τέχνης.
Τι να γίνει; «Celebrities would just be fools... To play by little people's rules» όπως λέει κι ο Κάλβιν Τρίλιν, ο «Deadline Poet» του The Nation, στο σχετικό ποιηματάκι του:
A youthful error? Yes, perhaps.
But he's been punished for this lapse--
For decades exiled from LA
He knows, as he wakes up each day,
He'll miss the movers and the shakers.
He'll never get to see the Lakers.
Η συνέχεια εδώ...
