Οι χαμένες ευκαιρίες της διαφάνειας

Κριτική στους χειρισμούς της όλης οργάνωσης του υπουργείου Δικαιοσύνης άσκησε, διαβάζω, ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης με αφορμή την υπόθεση Χριστοφοράκου και την οριστική- όπως όλα δείχνουν- αποφυλάκισή του και βεβαίως παραμονή του στη Γερμανία.

"Λυπούμαστε γιατί ένα κρίσιμος μάρτυρας δεν βρίσκεται στο εσωτερικό της χώρας", δήλωσε ο υπουργός και έπεισε το πανελλήνιο για την στεναχώρια του που ο πρώην επικεφαλής της Siemens δεν θα έρθει στην Ελλάδα να κατονομάσει τα πρόσωπα μέσω των οποίων η Siemens λάδωσε την ελληνική κρατική και κομματική μηχανή.

Δε μπορώ να μη σκεφτώ ότι η μη έλευση Χριστοφοράκου βασικά εξυπηρετεί τα δύο μεγαλύτερα κόμματα για τα οποία ουκ ολίγες ενδείξεις χρηματισμού τους υπήρχαν. Να είναι λοιπόν τόσο τυχεροί ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία; Να υπάρχει μεταξύ τους συμφωνία συντονισμένης δράσης για να παρεμβληθούν εμπόδια στην εξέλιξη της υπόθεσης; Μού φαίνεται τραβηγμένο και συνομωσιολογικό.

Όχι, δεν νομίζω ότι για έμπειρες πολιτικές δυνάμεις αυτά τα πράγματα χρειάζονται συμφωνία. Γίνονται άρρητα και μάλιστα γίνονται καλύτερα έτσι. Χωρίς πολύ θόρυβο, χωρίς ιδιαίτερες ενέργειες, αλλά με απραξία. Γιατί όταν θέλουμε θυμόμαστε ότι «δεν επεμβαίνουμε στη δικαιοσύνη», ενώ κατά τα άλλα κάθε νέα κυβέρνηση αλλάζει τους Εισαγγελείς…

Αυτό λοιπόν ή περίπου αυτό, θα είναι το τέλος και της υπόθεσης Siemens. Θα λάβει τη σφραγίδα μιας «σειράς κακών χειρισμών»- προς θεού χωρίς σκοπιμότητα, παρά μόνο «ανικανότητα», όλοι θα μιλούν για «χαμένη ευκαιρία» κάθαρσης της πολιτικής και σιγά σιγά θα ξεχαστεί, όπως όλα.

Και όλα αυτά με απλό τρόπο. Με "αυτοματισμούς", που λένε και στο ποδόσφαιρο, και χωρίς οι διαδικασίες να εξαρτώνται από το ποιος είναι στην εξουσία. Με συνέχεια και επιμέλεια που θα άρμοζαν στους τομείς της παιδείας και της εξωτερικής πολιτικής.