Κάθε χρόνο η καλή εταιρεία εισαγωγής οίνων και αποσταγμάτων ΑΙΟΛΟΣ παρουσιάζει το ιδιαίτερα ποιοτικό portfolio της και αποσπά πολύ θετικά σχόλια. Φέτος μπορώ να σας πω ότι κατάφερε να ξεπεράσει τον εαυτό της! Εγώ πήγα νωρίς - από τους πρώτους - για να δοκιμάσω με την ησυχία μου, και εντυπωσιάστηκα και από την εξέλιξη των σταθερών ετικετών τους, αλλά και από τις νέες αφίξεις.
Θα σας πω πρώτα τι ξεχώρισα γιατί αξίζει να τα αναδείξουμε:
Στα λευκά: Το πρώτο "9άρι" που πίνω φέτος. Πρόκειται για το Sauvignon Blanc 2009 του οινοποιείου Villa Maria στη Νέα Ζηλανδία, το οποίο μου άρεσε πολύ. Αν και 9άρι, έχει κάποιους μήνες τώρα που έχει οινοποιηθεί (όπως και να το κάνουμε βρισκόμαστε σε διαφορετικά ημισφαίρια...). Ωστόσο η ένταση των τυπικών φυτικών αρωμάτων του είναι στο maximum, η οξύτητά του είναι εκρηκτική, και γενικά είναι ένα άκρως απολαυστικό λευκό κρασί. Έχω δηλώσει πολλάκις ότι είμαι φαν του Νεοζηλανδέζικου Sauvignon Blanc και χαίρομαι που με ένα τέτοιο κρασί έσπασα το ρόδι της νέας εσοδείας!
Στα ερυθρά: Δεν είναι κρασί. Είναι μύθος. Το Unico,
από το θρυλικό οινοποιείο Vega Sicilia στην ζώνη
Ribera del Duero στην Ισπανία, παράγεται μόνο σε
χρονιές που θεωρούνται αντάξιες του ονόματός του,
και πωλείται σε ελάχιστα σημεία. Ολόκληρες
δημοπρασίες στήνονται γύρω από την ετικέτα αυτή,
ενώ συλλέκτες και επενδυτές "σφάζονται" για να
το αποκτήσουν. Σήμερα δοκιμάσαμε το Unico 1991,
ένα χαρμάνι από Tinto Fino, Cabernet Sauvignon
και Merlot, το οποίο έχει βαθμολογηθεί με 95/100
από τον Robert Parker και 91/100 από το Wine
Spectator. Εγώ τι να (πρωτο)σχολιάσω γι αυτό
το κρασί; Απίστευτη αρωματική πολυπλοκότητα,
ασύγκριτη ισορροπία και τανίνες που μοιάζουν...
18 μηνών και όχι 18 ετών παλαίωσης!...
Στα ενισχυμένα: Ένα Vintage Port, εσοδείας 2007,
από τον οίκο Fonseca. Ίσως το πιο νεαρό port που
κυκλοφορεί (σίγουρα στην Ελληνική αγορά), καθώς
εμφιαλώθηκε μόλις φέτος, δείχνει εντυπωσιακά έτοιμο,
παρότι έχει σίγουρα πολλά-πολλά χρόνια παλαίωσης
στο μπουκάλι μπροστά του.
Από εκεί και πέρα, στη σημερινή εκδήλωση ξαναδοκίμασα την σταθερά κομψή Σαμπάνια Louis Roederer Brut, αλλά και έναν πολύ ιδιαίτερο ροζέ αφρώδη οίνο από τον οίκο Gratien & Meyer στον Λίγηρα (Saumur). Επιπλέον, όπως πάντα ποιοτικές οι ετικέτες του οινοποιείου Ceretto στο Piemonte, με το single-vineyard (Bernardot) Barbaresco Bricco Asili 1999 να εντυπωσιάζει με τις σφικτές τανίνες και την τονισμένη οξύτητά του. Εκτός του Unico που σας προανέφερα, το Ισπανικό portfolio της ίδιας μεγάλης οικογένειας περιλαμβάνει τις ετικέτες Alion 2004 (Ribera del Duero), Tinto Valbuena 1998 (Ribera del Duero) και Pintia 2005 (Toro) που είναι όλες - ανεξαιρέτως - καταπληκτικές, ενώ στην παρέα τους έχουν προστεθεί από φέτος και δύο ετικέτες (η απλή του 2005 και η Seleccio Especial του 2006) από το οινοποιείο Ferrer-Bobet στο Priorat, και έχουν και οι δύο μεγάλο ενδιαφέρον. Σταθερές αξίες, όπως πάντα, οι ετικέτες από τα οινοποιεία Henschke (Αυστραλία), Ridge Vineyards (Καλιφόρνια), Yalumba (Αυστραλία) και Errazuriz (Χιλή). Ομοίως και για τα δύο Μπορντωλέζικα ερυθρά, το έντονα ζωικό Château Chantalouette 2006 από το Pomerol και το υπέρ-κομψό Château de Pez 2004 από το St. Estephe.
Πολύ καλές οι εντυπώσεις και από το Ελληνικό portfolio της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ. Εδώ θα ξεκινήσω με το οινοποιείο Σκούρα, που ανακηρύχθηκε κορυφαίο Ελληνικό οινοποιείο της χρονιάς από το Αμερικάνικο περιοδικό Wine & Spirits (τεύχος Οκτωβρίου). Δοκίμασα ξανά τα λευκά του, τα οποία αγαπώ πολύ, και τα βρήκα να εξελίσσονται περίφημα. Πάντα μου αφήνουν καλές εντυπώσεις τα κρασιά του οινοποιείου Αργατία στη Βόρεια Ελλάδα, και ειδικά η προσέγγισή του στο Ξινόμαυρο, την οποία θεωρώ ιδιαίτερα καθαρή και εκφραστική. Σήμερα το οινοποιείο παρουσίαζε την λευκή του ετικέτα του 08, ένα χαρμάνι από Ασύρτικο, Μαλαγουζιά και Αθήρι, καθώς και δύο χρονιές (2006 και 2007) του Ξινόμαυρού του. Σταθερά ποιοτικά τα κρασιά του Château Nico Lazaridi, τα οποία παρακολουθώ προσεκτικά. Ωστόσο, δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που σήμερα, μέσα στην αναμπουμπούλα, παρέλειψα να δοκιμάσω το Μαγικό Βουνό Ερυθρό 2005, το οποίο είχα βάλει σημάδι από νωρίς. Θα το κάνω, όμως, και θα επανέλθω. Δοκίμασα, τέλος, όλα τα κρασιά του οινοποιείου Χατζηδάκη από τη Σαντορίνη, από τα οποία ξεχωρίζω την καινούρια ετικέτα Μύλος 2008, ένα single-vineyard Νυχτέρι, που όμως δεν έχει περάσει καθόλου από βαρέλι. Έχει αισθητά αζύμωτα σάκχαρα, υψηλό αλκοόλ (15%) και έναν φοβερά ενδιαφέροντα στρογγυλό αλλά και πικάντικο χαρακτήρα στη μύτη και στο στόμα. Πληροφορήθηκα ότι το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της ετικέτας αυτής έχει ήδη προ-πωληθεί στην Ιαπωνία, ωστόσο ελπίζω ότι έστω και κάποια μικρή ποσότητα θα βρει το δρόμο προς την εγχώρια αγορά.
|ig:all|
Με την σημερινή έκθεση των κρασιών της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ ολοκληρώνονται οι παρουσιάσεις των κρασιών των βασικών εισαγωγέων της Ελληνικής αγοράς οίνου. Με βάση τα όσα είδα μέχρι τώρα τουλάχιστον, έχω να σας δηλώσω ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Θα έχουμε (άλλη) μία καλή οινική χρονιά. Ετοιμάστε τα ποτήρια σας!...
Θα σας πω πρώτα τι ξεχώρισα γιατί αξίζει να τα αναδείξουμε:
Στα λευκά: Το πρώτο "9άρι" που πίνω φέτος. Πρόκειται για το Sauvignon Blanc 2009 του οινοποιείου Villa Maria στη Νέα Ζηλανδία, το οποίο μου άρεσε πολύ. Αν και 9άρι, έχει κάποιους μήνες τώρα που έχει οινοποιηθεί (όπως και να το κάνουμε βρισκόμαστε σε διαφορετικά ημισφαίρια...). Ωστόσο η ένταση των τυπικών φυτικών αρωμάτων του είναι στο maximum, η οξύτητά του είναι εκρηκτική, και γενικά είναι ένα άκρως απολαυστικό λευκό κρασί. Έχω δηλώσει πολλάκις ότι είμαι φαν του Νεοζηλανδέζικου Sauvignon Blanc και χαίρομαι που με ένα τέτοιο κρασί έσπασα το ρόδι της νέας εσοδείας!
Στα ερυθρά: Δεν είναι κρασί. Είναι μύθος. Το Unico, από το θρυλικό οινοποιείο Vega Sicilia στην ζώνη
Ribera del Duero στην Ισπανία, παράγεται μόνο σε
χρονιές που θεωρούνται αντάξιες του ονόματός του,
και πωλείται σε ελάχιστα σημεία. Ολόκληρες
δημοπρασίες στήνονται γύρω από την ετικέτα αυτή,
ενώ συλλέκτες και επενδυτές "σφάζονται" για να
το αποκτήσουν. Σήμερα δοκιμάσαμε το Unico 1991,
ένα χαρμάνι από Tinto Fino, Cabernet Sauvignon
και Merlot, το οποίο έχει βαθμολογηθεί με 95/100
από τον Robert Parker και 91/100 από το Wine
Spectator. Εγώ τι να (πρωτο)σχολιάσω γι αυτό
το κρασί; Απίστευτη αρωματική πολυπλοκότητα,
ασύγκριτη ισορροπία και τανίνες που μοιάζουν...
18 μηνών και όχι 18 ετών παλαίωσης!...
Στα ενισχυμένα: Ένα Vintage Port, εσοδείας 2007, από τον οίκο Fonseca. Ίσως το πιο νεαρό port που
κυκλοφορεί (σίγουρα στην Ελληνική αγορά), καθώς
εμφιαλώθηκε μόλις φέτος, δείχνει εντυπωσιακά έτοιμο,
παρότι έχει σίγουρα πολλά-πολλά χρόνια παλαίωσης
στο μπουκάλι μπροστά του.
Από εκεί και πέρα, στη σημερινή εκδήλωση ξαναδοκίμασα την σταθερά κομψή Σαμπάνια Louis Roederer Brut, αλλά και έναν πολύ ιδιαίτερο ροζέ αφρώδη οίνο από τον οίκο Gratien & Meyer στον Λίγηρα (Saumur). Επιπλέον, όπως πάντα ποιοτικές οι ετικέτες του οινοποιείου Ceretto στο Piemonte, με το single-vineyard (Bernardot) Barbaresco Bricco Asili 1999 να εντυπωσιάζει με τις σφικτές τανίνες και την τονισμένη οξύτητά του. Εκτός του Unico που σας προανέφερα, το Ισπανικό portfolio της ίδιας μεγάλης οικογένειας περιλαμβάνει τις ετικέτες Alion 2004 (Ribera del Duero), Tinto Valbuena 1998 (Ribera del Duero) και Pintia 2005 (Toro) που είναι όλες - ανεξαιρέτως - καταπληκτικές, ενώ στην παρέα τους έχουν προστεθεί από φέτος και δύο ετικέτες (η απλή του 2005 και η Seleccio Especial του 2006) από το οινοποιείο Ferrer-Bobet στο Priorat, και έχουν και οι δύο μεγάλο ενδιαφέρον. Σταθερές αξίες, όπως πάντα, οι ετικέτες από τα οινοποιεία Henschke (Αυστραλία), Ridge Vineyards (Καλιφόρνια), Yalumba (Αυστραλία) και Errazuriz (Χιλή). Ομοίως και για τα δύο Μπορντωλέζικα ερυθρά, το έντονα ζωικό Château Chantalouette 2006 από το Pomerol και το υπέρ-κομψό Château de Pez 2004 από το St. Estephe.
Πολύ καλές οι εντυπώσεις και από το Ελληνικό portfolio της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ. Εδώ θα ξεκινήσω με το οινοποιείο Σκούρα, που ανακηρύχθηκε κορυφαίο Ελληνικό οινοποιείο της χρονιάς από το Αμερικάνικο περιοδικό Wine & Spirits (τεύχος Οκτωβρίου). Δοκίμασα ξανά τα λευκά του, τα οποία αγαπώ πολύ, και τα βρήκα να εξελίσσονται περίφημα. Πάντα μου αφήνουν καλές εντυπώσεις τα κρασιά του οινοποιείου Αργατία στη Βόρεια Ελλάδα, και ειδικά η προσέγγισή του στο Ξινόμαυρο, την οποία θεωρώ ιδιαίτερα καθαρή και εκφραστική. Σήμερα το οινοποιείο παρουσίαζε την λευκή του ετικέτα του 08, ένα χαρμάνι από Ασύρτικο, Μαλαγουζιά και Αθήρι, καθώς και δύο χρονιές (2006 και 2007) του Ξινόμαυρού του. Σταθερά ποιοτικά τα κρασιά του Château Nico Lazaridi, τα οποία παρακολουθώ προσεκτικά. Ωστόσο, δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που σήμερα, μέσα στην αναμπουμπούλα, παρέλειψα να δοκιμάσω το Μαγικό Βουνό Ερυθρό 2005, το οποίο είχα βάλει σημάδι από νωρίς. Θα το κάνω, όμως, και θα επανέλθω. Δοκίμασα, τέλος, όλα τα κρασιά του οινοποιείου Χατζηδάκη από τη Σαντορίνη, από τα οποία ξεχωρίζω την καινούρια ετικέτα Μύλος 2008, ένα single-vineyard Νυχτέρι, που όμως δεν έχει περάσει καθόλου από βαρέλι. Έχει αισθητά αζύμωτα σάκχαρα, υψηλό αλκοόλ (15%) και έναν φοβερά ενδιαφέροντα στρογγυλό αλλά και πικάντικο χαρακτήρα στη μύτη και στο στόμα. Πληροφορήθηκα ότι το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της ετικέτας αυτής έχει ήδη προ-πωληθεί στην Ιαπωνία, ωστόσο ελπίζω ότι έστω και κάποια μικρή ποσότητα θα βρει το δρόμο προς την εγχώρια αγορά.
|ig:all|
Με την σημερινή έκθεση των κρασιών της εταιρείας ΑΙΟΛΟΣ ολοκληρώνονται οι παρουσιάσεις των κρασιών των βασικών εισαγωγέων της Ελληνικής αγοράς οίνου. Με βάση τα όσα είδα μέχρι τώρα τουλάχιστον, έχω να σας δηλώσω ότι είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Θα έχουμε (άλλη) μία καλή οινική χρονιά. Ετοιμάστε τα ποτήρια σας!...
