Κι άλλος Ντόρος

Αλήθεια, τι πιλάλα τους έχει πιάσει στη Νέα Δημοκρατία με την αλλαγή του τρόπου εκλογής του προέδρου του κόμματος;

Νομίζω ότι είναι σχετικά απλό- αρκεί να δει κανείς ποιοι καίγονται για τις αλλαγές.

Τι είναι αυτό που κάνει τους Σαμαρά και Αβραμόπουλο περισσότερο δημοκράτες από τη Μπακογιάννη; Μα το ότι στην περίπτωση της εκλογής από τη βάση ακυρώνονται de facto οι όποιες συμφωνίες της κόρης Μητσοτάκη με τον απερχόμενο Καραμανλή, οι οποίες λογικά περιλάμβαναν την ενεργητική ή παθητική στήριξη του στελεχιακού μηχανισμού και όχι τον απλό φίλο ή ψηφοφόρο του κινήματος.

Ενοχλημένοι, λέει σήμερα ο τύπος αισθάνονται οι Σαμαράς και Αβραμόπουλος από την κίνηση της κ. Μπακογιάννη να ανακοινώσει «αιφνιδιαστικά» την υποψηφιότητά της «την ώρα που αυτοί αναζητούσαν μέση οδό για έξοδο του αρχηγού από τη βάση».

Τόσο μεγάλη μου φαίνεται μάλιστα ότι είναι η ενόχλησή τους που στο τέλος θα συνασπιστούν εναντίον της πρώην υπουργού Εξωτερικών. Τι περιμένουν;

Το ερώτημα παραπεμπει σε ένα άλλο: Έχει λόγους η Ντόρα να φοβάται από την εκλαΐκευση της διαδικασίας; Και ναι και όχι. Όχι, γιατί είναι ίσως το πλέον δημοφιλές πρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Α΄ Αθηνών εξελέγη πρώτη. Και ναι όμως, γιατί... επίσης δεν είναι τυχαίο ότι, επί παραδείγματι, ο κ. Αβραμόπουλος εξελέγη στην αμέσως επόμενη θέση.

Σε κάθε περίπτωση, η κ. Μπακογιάννη θα προτιμούσε να έχει να ελέγξει μια δράκα συνέδρων που έχουν δεχτεί ηρεμιστική ένεση από τον απερχόμενο Πρωθυπουργό, παρά  το απρόβλεπτο και πολυπληθές μόρφωμα που λέγεται (ακόμη και) "φίλοι του κόμματος".  

Και αυτό φαίνεται τώρα να είναι η μόνη ελπίδα των άλλων δύο.