Πολύς Ντόρος

Το πόσο διαφορετικά και πόσο ίδια είναι τα δύο μεγαλύτερα κόμματα νομίζω γίνεται εμφανές τώρα, που η Νέα Δημοκρατία αναζητά αρχηγό και περνά ό,τι περνούσε το ΠΑΣΟΚ δύο χρόνια πριν.

Να πω ότι στενοχωριέμαι που βλέπω στελέχη της μεγάλης παράταξης να αλληλοφαγώνονται δε μπορώ. Μάλλον τα αντίθετα αισθήματα μου γεννιούνται.

Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω είναι πώς Σαμαράς και Αβραμόπουλος επιλέγουν να «καούν» σε αυτή τη συγκυρία εν όψει μιας σχεδόν βέβαιης νίκης της Ντόρας, αντί να περιμένουν μια περισσότερο αμφίρροπη περίσταση. Εκτός βέβαια και αν αισθάνονται την πίεση της ηλικίας (αν όχι τώρα πότε;) ή αν έχουν υπόψη τους ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Το δεύτερο μού φαίνεται πιο δύσκολο.  

Κατά την εκτίμησή μου δεν τίθεται θέμα για το αν υπάρχει συμφωνία Καραμανλή- Μητσοτάκηδων. Θα σταματούσε αλλιώς ο Μητσοτάκης- άσε τη Ντόρα- να κάνει αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση; Εν μία νυκτί όμως, το βούλωσε. Και να τα «η χώρα έχει Πρωθυπουργό, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή», τα «ενωμένη η παράταξη στηρίζει τις επιλογές του Καραμανλή» και λοιπά λοιπά.

Τέτοια καλοσύνη από τον πρώην Πρωθυπουργό ούτε ο τέως το ΄65... 

Πέραν λοιπόν πάσης αμφιβολίας, συμφωνία υπάρχει. Το θέμα είναι τι προβλέπει. Προβλέπει ότι η Καραμανλική πτέρυγα θα στηρίξει Ντόρα ή ότι απλώς δεν θα κατεβάσει αντίπαλο υποψήφιο;

Στην πρώτη περίπτωση θα υπάρξει άμεσα σφαγή, ενώ στη δεύτερη μπορεί να καθυστερήσει, μέχρι να δουν στο εσωτερικό της ΝΔ «τι ψάρια πιάνει» η κ. πρώην Υπουργός Εξωτερικών. Και όπου «ψάρια» βάλτε δημοσκοπήσεις.