Οικολόγε μ΄ακούς;

Η πρωτόγνωρη είδηση των ημερών είχε να κάνει με «την άρνηση των οικολόγων πρασίνων να δεχτούν το υπουργείο που τους πρότεινε ο Γιώργος».

Τα εισαγωγικά δεν μπήκαν τυχαία αφού αντιστοιχούν στον τρόπο που τα φιλοκυβερνητικά μέσα παρουσίασαν το θέμα κάνοντας τους Οικολόγους να φανούν μισότρελοι και τον Γιώργο περισσότερο μεγαλόθυμος από τον Γιάννη- Αη Γιάννη.

Ενώ όλοι απορούσαν με τη βλακεία του νεοπαγούς κόμματος, οι Οικολόγοι έδωσαν τις δικές τους εξηγήσεις που φάνηκαν λογικές, αλλά απορροφήθηκαν στον κυκεώνα της ευφορίας για τη νέα κυβέρνηση.  

Ημέρες μετά τη... συναλλαγή που είχε άδοξη κατάληξη επιχειρώ να διελευκάνω τι ακριβώς είχε συμβεί. Ψάχνω δε να βρω μία σχετική ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και δεν βρίσκω τίποτα.

Από τους Οικολόγους, με χθεσινή ανακοίνωσή της η κ. Βασιλάκου αποσαφηνίζει ότι η πρόταση Παπανδρέου αφορούσε αυτήν και όχι συλλήβδην το κόμμα. Πιο συγκεκριμένα, λέει, η πρόταση αφορούσε τη θέση του υφυπουργού, την οποία και δεν αποδέχτηκε.

Από την πλευρά τους οι οικολόγοι αναφέρουν πως δύο περίπου ώρες πριν την ανακοίνωση της νέας Κυβέρνησης υπήρξε ένα τηλέφωνο από το Πρωθυπουργικό γραφείο προς τα κεντρικά του κόμματος των Οικολόγων με μια ακαθόριστη πρόταση για κυβερνητική συνεργασία.

«Τι θα μπορούσαμε να απαντήσουμε σε μία πρόταση που χωρίς καμία προηγούμενη συζήτηση μας ζητά να απαντήσουμε σε λίγα λεπτά για το αν θα έχουμε οποιαδήποτε συμμετοχή στο κυβερνητικό σχήμα», άκουσα τον κ. Χρυσόγελο να ρωτά. Δεν είναι παράλογο αυτό που λέει.

Το να ενταχθείς σε έναν κυβερνητικό μηχανισμό μπορεί να σημαίνει πολύ διαφορετικά πράγματα από την άσκηση εξουσίας, όπως η απώλεια της διακριτής σου ταυτότητας, αλλά και η συνευθύνη σε δράσεις που πιθανόν να είναι εντελώς αντίθετες με το πρόγραμμά σου.

«Αν ήθελε την κυβερνητική συνεργασία ο κ. Παπανδρέου ας το ανακοίνωσε δημόσια και ας μας καλούσε να συζητήσουμε», είπε ο κ. Χρυσόγελος, ο οποίος, παρά το δίκαιο του, σαφώς και δεν πρέπει να διεκδικεί δάφνες επιτυχούς χειρισμού της όλης υπόθεσης.

Τελικά, το ΠΑΣΟΚ βγήκε με ενισχυμένο το προφίλ του ως κόμμα που τάσσεται υπέρ των συνεργασιών για τόσο σημαντικά θέματα όπως το περιβάλλον, ενώ οι οικολόγοι ως ευθυνόφοβοι και θορυβώδεις ερασιτέχνες.