Εθνική Οδός: Οι δρόμοι στρωμένοι με (δικό μας) χρυσάφι

Οποιοσδήποτε έχει οδηγήσει έστω και μία φορά εκτός ελληνικών συνόρων γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμε τους δρόμους μας «εθνικό δίκτυο» και ότι οι μόνες οδηγήσιμες διαδρομές στην Ελλάδα, τουλάχιστον με βάση τα ευρωπαϊκά standards είναι η Αττική και η Εγνατία –αμφότερες φτιαγμένες την τελευταία πενταετία.

Κι όταν αναφέρομαι σε ευρωπαϊκά standards και μέτρα σύγκρισης, δε μιλάω για τον έτη φωτός μπροστά γερμανικό Auto Bahn, ή το συγκλονιστικό δίκτυο της Ιβηρικής Χερσονήσου, αλλά ακόμα και για τη «βαλκανική» Σερβία που ειδικά από τη Nis και πάνω μπορεί να υπερηφανεύεται για ευρωπαϊκού επιπέδου εθνικό δίκτυο: τέσσερις λωρίδες ανά κατεύθυνση, σήμανση και φώτα παντού, και μια ευθεία που αγγίζει τη γραμμή του ορίζοντα –στροφές ούτε για δείγμα. Θα αποφύγω να σχολιάσω και τα φυσικά τοπία που διασχίζει, δε θέλω να προκαλέσω κατάθλιψη σε κανέναν.

Αν μαζεύαμε τα παράπονα δέκα τυχαίων ανθρώπων που τυγχάνει να οδηγούν στο «εθνικό» μας δίκτυο τακτικά, θα έφταναν για να γεμίσουμε βιβλίο. Πλήρης απουσία φωτισμού, με μοναδική εξαίρεση κάποιες διασταυρώσεις για το ξεκάρφωμα, λακκούβες και ανωμαλίες στο οδόστρωμα, στροφές επί στροφών και κολωνάκια έργων επί κολονακίων έργων. Καημό το έχω, ότι μια φορά το Αθήνα Θεσσαλονίκη χωρίς έργα σε τουλάχιστον δύο σημεία της διαδρομής δεν την έχω κάνει.

Αποκορύφωμα ήταν ο περασμένος Αύγουστος, με διάφορες εργασίες συντήρησης κι επέκτασης να ξεκινούν μαζί με την έξοδο του μεγάλου κύματος των αδειούχων, μια εβδομάδα πριν τον Δεκαπενταύγουστο. Και φυσικά, τα κολωνάκια παρέμεναν στις θέσεις τους τα δύο επόμενα Σαββατοκύριακα –φαντάζομαι και μερικά ακόμα, που δεν είδα γιατί πήρα όρκο ότι δε θα ξαναπεράσω μέχρι να ακούσω ότι τελείωσαν τα έργα, και δεν το έχω ακούσει ακόμα– αλλά για εργάτες, έργα, εργασίες και όλα τα υπόλοιπα παράγωγα ούτε λόγος.

Σε ορισμένα σημεία της διαδρομής ήσουν απλά υποχρεωμένος να κινείσαι σε μια λωρίδα απολαμβάνοντας τα φώτα του τσίρκου που αναβόσβηναν σε απόσταση εκατοστών από τους καθρέφτες σου, γιατί… έτσι. Γιατί δε θα στήνουμε και θα ξεστήνουμε τα κολωνάκια όποτε αποφασίζουμε να μη δουλέψουμε, μόνο και μόνο για να πας εσύ το ταξιδάκι σου. Τι το πέρασες εδώ πέρα; Εθνικό οδικό δίκτυο;

Να μη θυμηθώ όλες εκείνες τις γελοίες ουρές, τότε που αποφάσισαν ότι τα διόδια θα κοστίζουν 2,75 ευρώ αλλά (εννοείται πως) δε φρόντισαν να προμηθευτούν αρκετά 5λεπτα ώστε να δίνουν ρέστα. Ή τις ουρές στη Μαλακάσα κάθε φορά που παίζει συναυλία, και από τα 20 booths λειτουργούν τα 6 maximum, γιατί οι υπόλοιποι βαριούνται ή πίνουν καφέ ή λείπουν σε άδεια. Ή εκείνη την περίοδο που «ολοκληρωνόταν» μετά από 40 χρόνια το Πέταλο του Μαλιακού και όλη η κίνηση διοχετευόταν μέσω παράκαμψης στον παραλιακό δρόμο των Καμένων Βούρλων –μία ώρα και σαράντα λεπτά, αν απορείτε.

Και μετά από όλα αυτά, και πολλά άλλα που σίγουρα σας ήρθαν στο μυαλό, έρχεται σήμερα η Νέα Οδός, η εταιρεία που διαχειρίζεται το κομμάτι της Εθνικής –λέμε τώρα– μέχρι τη Λαμία, και τι λέει; Λέει, αγαπητοί, αυτό που όλοι περιμέναμε να ακούσουμε. 6,50 ευρώ πήγαινε και άλλα 6,50 έλα.

Για 175 χιλιόμετρα. Βέβαια. Κοτζάμ δρομάρα σου λέει κύριοι σας έχουμε φτιάξει, δεν αξίζει να την πληρώσετε 50% παραπάνω απ’ ό,τι την πληρώνατε ως τώρα; Τόσα έργα, τόση πρόοδος; Τόσα κολωνάκια με κίτρινα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο κάτω κάτω, ξέρετε πόσο ρεύμα τρώνε; Ό,τι οικονομία κάνουμε από την πλήρη έλλειψη φωτισμού του οδοστρώματος, τη ρίχνουμε στα κολωνάκια. Όχι, γιατί αν γινόταν κανένα ατύχημα θα βγαίνατε όλοι να φωνάζετε ότι τα έργα δεν είχαν επαρκή σήμανση. Πληρώστε τώρα, για να έχουνε. Τα έργα. Ο δρόμος δε χρειάζεται.

Αλλά ξέχασα. Η είδηση εδώ δεν είναι η αύξηση –αμελητέα– αλλά η εισαγωγή του ριζοσπαστικού συστήματος χιλιομετρικής χρέωσης, που θα εξασφαλίζει χαμηλότερες τιμές σε αυτούς που πηγαίνουν στη Χαλκίδα: 3,70 ευρώ από 5,50 που ήταν μέχρι σήμερα. Αν το θέλετε και στο επίσημο, η χρέωση είναι 0,031 ευρώ ανά χιλιόμετρο για τα ΙΧ. Κι αυτό, χωρίς τον ΦΠΑ.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, «το νέο σύστημα είναι δικαιότερο αφού με βάση αυτό όσοι διανύουν μεγάλες αποστάσεις πληρώνουν αυξημένα διόδια ενώ όσοι διανύουν μικρές πληρώνουν φθηνότερα».

Προφανώς γιατί όσο μεγαλύτερη απόσταση διανύεις τόσο περισσότερο απολαμβάνεις την εμπειρία της οδήγησης σε ένα δρόμο θεοσκότεινο, γεμάτο λακκούβες και στροφές, με απελπιστική κίνηση σε κάθε υπαρκτή ή ανύπαρκτη αφορμή, και κίτρινα φωτάκια έργων να αναβοσβήνουν δίπλα σου κάθε δέκα χιλιόμετρα.

Λογικό. Το τρενάκι του τρόμου στα luna park κάπου τόσο δεν κοστίζει; Θα ρίξει η Νέα Οδός τις τιμές, να την κατηγορήσουν μετά από το Allou για αθέμιτο ανταγωνισμό;