Κρας-τεστ για... φίλημα
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αναποφάσιστοι σ' αυτές τις εκλογές. Όποιοι κι αν είναι, όμως, δε μπορεί να μην αποφάσισαν μετά το περίφημο κρας-τεστ σΤΑ ΝΕΑ του Σαββάτου: Γιωργάκης vs. Κωστάκης, Τα αμερικάνικα χρόνια.
«Των ελλήνων η σημαία...
αν τη γυρίσεις δυο φορές ανάποδα είναι ίδια.
Μπερδεύτηκες, σε είδα!»
Ιόνια Νησιά, Αράχνη Ταραντίνο
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αναποφάσιστοι σ' αυτές τις εκλογές. Όποιοι κι αν είναι, όμως, δε μπορεί να μην αποφάσισαν μετά το περίφημο κρας-τεστ σΤΑ ΝΕΑ του Σαββάτου: Γιωργάκης vs. Κωστάκης, Τα αμερικάνικα χρόνια.
«Και οι δύο βρέθηκαν στη Μασαχουσέτη. Σε διαφορετικές εποχές, σε άλλα πανεπιστήμια. Εκεί έκαναν τις μικρές τους «επαναστάσεις». Εκεί γνώρισαν φίλους που δεν τους ένοιαζε η πολιτική κληρονομιά που κουβαλούσαν. Εκεί -τουλάχιστον- μπορούσαν να είναι οι εαυτοί τους.» Νομίζω ότι ο πρόλογος τα λέει όλα. Ή σχεδόν όλα αφού το διπλό προφίλ γέρνει λίγο προς τ' αριστερά (η σελίδα του τυπωμένου φύλλου που αφιερώνεται στον Γιώργο).... Ενώ ο Τζορτζ παρουσιάζεται σα «ροκάς», ο Κόουστας παρουσιάζεται σα «διπλωμάτης» κι ενώ ο σοσιαλιστής συγκατοικούσε με «έναν μαύρο απ' το Τένεσί (καταπιεσμένο δηλαδή), έναν εβραίο απ' τη Νέα Υόρκη (καλλιτέχνη δηλαδή) κι έναν λατίνο ερωτύλο με εκρηκτική προσωπικότητα (!!!)», ο καπιταλιστής είχε (επί λέξει) «παρέες πιο κλειστές από αυτές του Γιώργου Παπανδρέου».
Πολύ όμορφα είναι και τα εικονοδιαγράμματα, με τον Γιωργάκη να έχει το πιο καλό φωτογραφικό υλικό, σωστός πλέι-μπόι των σέβεντιζ, μόνος ή με τους κολλητούς (όλοι Έλληνες φυσικά), ανάμεσά τους κι ο Αντώνης Σαμαράς (άουτς!). Στο κουτάκι με τον τίλο «Μουσική», ο Γιώργος ταυτίζεται με τη Ροκ-ν-ρολ, τον Τζίμι Χέντριξ, τον Έλτον Τζον και τους Ζέπελιν ενώ ο Κώστας βλέπει στο δικό του ν' αναγράφονται οι λέξεις Ντίσκο, Μαντόνα, Μάικλ Τζάκσον και το... ανέλπιστα «ψαγμένο» Κουίν. Προσπερνώ τις ταινίες που είναι μια απ' τα ίδια και στέκομαι στο κουτάκι με τον τίτλο «Μόδα». Ο ένας (μαντέψτε), «σκισμένα παντελόνια, φθαρμένα ρούχα (το ίδιο δεν είναι;) και τζιν πουκάμισα (καουμπόυ)». Ο άλλος, «μπεζ παντελόνια με γαλάζια πουκάμισα (δεν είχε άλλο χρώμα;), στιλ ατσαλάκωτο». Ο φθαρμένος κι ο ατσαλάκωτος.
Όπως, όμως, αλλάζουν οι καιροί, έτσι αλλάζουν θέσεις οι ανθρώποι και τώρα άλλος είναι ο φθαρμένος κι άλλος ο ατσαλάκωτος. Έξυπνο; Μάλλον τυχαίο, αφού το διπλό-προφίλ, γραμμένο σε άπταιστα «ξύλινα» και με «ειλικρινείς» μαρτυρίες συμφοιτητών είναι τόσο παιδαριώδες στην προσπάθειά του ν' αναδείξει τη ριζοσπαστική ιδιοσυγκρασία του μελλοντικού πρωθυπουργού έναντι της συντηρητικής του απερχόμενου (κάνω κι εγώ το ίδιο, φτιάχνω κλίμα), που σε προκαλεί να ψηφίσεις Κωστάκη. Το χειρότερο είναι ότι στην πρώτη παράγραφο του προφίλ του «διπλωμάτη του Ταφτς», μιλά συγκαταβατικά για τη σφιχτή εικόνα του, του χτυπά το κεφαλάκι και του λέει, δε φταις εσύ που δεν έγινες ροκάς, αλλά η εποχή σου: «O Κώστας Καραμανλής βρέθηκε στην Αμερική μια δεκαετία αργότερα από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο κόσμος είχε αλλάξει. Ήταν πλέον η εποχή της καπιταλιστικής χλιδής και κατανάλωσης. Τα φθαρμένα τζιν και τα τρύπια πουλόβερ είχαν δώσει τη θέση τους σε μπεζ παντελόνια και σιδερωμένα γαλάζια πουκάμισα.»
Νομίζω ότι αυτή η λογική αντιστρέφεται. Μήπως ο Γιωργάκης δεν ήταν ροκάς, απλώς ντυνόταν έτσι γιατί δεν έβρισκες άλλα ρούχα στις βιτρίνες και οι μπάτσοι πουλούσαν τα παντελόνια-σωλήνες στη μαύρη; Μήπως μπήκε στα κινήματα επειδή δεν μπορούσες να περπατήσεις σε κεντρικό δρόμο χωρίς να σε παρασύρει κάποιου είδους πορεία φοιτητών ή ειρηνιστών; Μήπως ήταν τρέντι; Μήπως δε φταίει αυτός που έγινε σοσιαλιστής, αλλά η καταραμένη, η ψεύτρα η εποχή του;
Μπερδεύτηκα. Με είδες; Για να κρατάμε, όμως, τις ισορροπίες ορίστε κι ένα παλιό ειρωνικό προφίλ του Τζορτζ στην Καθημερινή και για έξτρα διασκέδαση, ένα ακόμη παλιότερο κρας-τεστ πρώτων κυριών απ' την Ελευθεροτυπία: Άντα vs. Νατάσα. Γιέα!
αν τη γυρίσεις δυο φορές ανάποδα είναι ίδια.
Μπερδεύτηκες, σε είδα!»
Ιόνια Νησιά, Αράχνη Ταραντίνο
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αναποφάσιστοι σ' αυτές τις εκλογές. Όποιοι κι αν είναι, όμως, δε μπορεί να μην αποφάσισαν μετά το περίφημο κρας-τεστ σΤΑ ΝΕΑ του Σαββάτου: Γιωργάκης vs. Κωστάκης, Τα αμερικάνικα χρόνια.
«Και οι δύο βρέθηκαν στη Μασαχουσέτη. Σε διαφορετικές εποχές, σε άλλα πανεπιστήμια. Εκεί έκαναν τις μικρές τους «επαναστάσεις». Εκεί γνώρισαν φίλους που δεν τους ένοιαζε η πολιτική κληρονομιά που κουβαλούσαν. Εκεί -τουλάχιστον- μπορούσαν να είναι οι εαυτοί τους.» Νομίζω ότι ο πρόλογος τα λέει όλα. Ή σχεδόν όλα αφού το διπλό προφίλ γέρνει λίγο προς τ' αριστερά (η σελίδα του τυπωμένου φύλλου που αφιερώνεται στον Γιώργο).... Ενώ ο Τζορτζ παρουσιάζεται σα «ροκάς», ο Κόουστας παρουσιάζεται σα «διπλωμάτης» κι ενώ ο σοσιαλιστής συγκατοικούσε με «έναν μαύρο απ' το Τένεσί (καταπιεσμένο δηλαδή), έναν εβραίο απ' τη Νέα Υόρκη (καλλιτέχνη δηλαδή) κι έναν λατίνο ερωτύλο με εκρηκτική προσωπικότητα (!!!)», ο καπιταλιστής είχε (επί λέξει) «παρέες πιο κλειστές από αυτές του Γιώργου Παπανδρέου».
Πολύ όμορφα είναι και τα εικονοδιαγράμματα, με τον Γιωργάκη να έχει το πιο καλό φωτογραφικό υλικό, σωστός πλέι-μπόι των σέβεντιζ, μόνος ή με τους κολλητούς (όλοι Έλληνες φυσικά), ανάμεσά τους κι ο Αντώνης Σαμαράς (άουτς!). Στο κουτάκι με τον τίλο «Μουσική», ο Γιώργος ταυτίζεται με τη Ροκ-ν-ρολ, τον Τζίμι Χέντριξ, τον Έλτον Τζον και τους Ζέπελιν ενώ ο Κώστας βλέπει στο δικό του ν' αναγράφονται οι λέξεις Ντίσκο, Μαντόνα, Μάικλ Τζάκσον και το... ανέλπιστα «ψαγμένο» Κουίν. Προσπερνώ τις ταινίες που είναι μια απ' τα ίδια και στέκομαι στο κουτάκι με τον τίτλο «Μόδα». Ο ένας (μαντέψτε), «σκισμένα παντελόνια, φθαρμένα ρούχα (το ίδιο δεν είναι;) και τζιν πουκάμισα (καουμπόυ)». Ο άλλος, «μπεζ παντελόνια με γαλάζια πουκάμισα (δεν είχε άλλο χρώμα;), στιλ ατσαλάκωτο». Ο φθαρμένος κι ο ατσαλάκωτος.
Όπως, όμως, αλλάζουν οι καιροί, έτσι αλλάζουν θέσεις οι ανθρώποι και τώρα άλλος είναι ο φθαρμένος κι άλλος ο ατσαλάκωτος. Έξυπνο; Μάλλον τυχαίο, αφού το διπλό-προφίλ, γραμμένο σε άπταιστα «ξύλινα» και με «ειλικρινείς» μαρτυρίες συμφοιτητών είναι τόσο παιδαριώδες στην προσπάθειά του ν' αναδείξει τη ριζοσπαστική ιδιοσυγκρασία του μελλοντικού πρωθυπουργού έναντι της συντηρητικής του απερχόμενου (κάνω κι εγώ το ίδιο, φτιάχνω κλίμα), που σε προκαλεί να ψηφίσεις Κωστάκη. Το χειρότερο είναι ότι στην πρώτη παράγραφο του προφίλ του «διπλωμάτη του Ταφτς», μιλά συγκαταβατικά για τη σφιχτή εικόνα του, του χτυπά το κεφαλάκι και του λέει, δε φταις εσύ που δεν έγινες ροκάς, αλλά η εποχή σου: «O Κώστας Καραμανλής βρέθηκε στην Αμερική μια δεκαετία αργότερα από τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο κόσμος είχε αλλάξει. Ήταν πλέον η εποχή της καπιταλιστικής χλιδής και κατανάλωσης. Τα φθαρμένα τζιν και τα τρύπια πουλόβερ είχαν δώσει τη θέση τους σε μπεζ παντελόνια και σιδερωμένα γαλάζια πουκάμισα.»
Νομίζω ότι αυτή η λογική αντιστρέφεται. Μήπως ο Γιωργάκης δεν ήταν ροκάς, απλώς ντυνόταν έτσι γιατί δεν έβρισκες άλλα ρούχα στις βιτρίνες και οι μπάτσοι πουλούσαν τα παντελόνια-σωλήνες στη μαύρη; Μήπως μπήκε στα κινήματα επειδή δεν μπορούσες να περπατήσεις σε κεντρικό δρόμο χωρίς να σε παρασύρει κάποιου είδους πορεία φοιτητών ή ειρηνιστών; Μήπως ήταν τρέντι; Μήπως δε φταίει αυτός που έγινε σοσιαλιστής, αλλά η καταραμένη, η ψεύτρα η εποχή του;
Μπερδεύτηκα. Με είδες; Για να κρατάμε, όμως, τις ισορροπίες ορίστε κι ένα παλιό ειρωνικό προφίλ του Τζορτζ στην Καθημερινή και για έξτρα διασκέδαση, ένα ακόμη παλιότερο κρας-τεστ πρώτων κυριών απ' την Ελευθεροτυπία: Άντα vs. Νατάσα. Γιέα!
