Η τηλεόραση ως Πνύκα

Τι είναι αυτό που κάνει ένα debate ή γενικότερα μια τηλεοπτική πολιτική συζήτηση ενδιαφέρουσα; Φαντάζομαι ότι οι πολιτικά ορθές απαντήσεις θα μπορούσαν να είναι άπειρες: Η «πολιτισμένη ανταλλαγή επιχειρημάτων», η «κατάδειξη της διαφορετικότητας των κυβερνητικών προγραμμάτων» ή «η αίσθηση του εκλεπτυσμένου πολιτικού φλέγματος και του φραστικού σαρκασμού».

Για εμένα δεν ισχύει τίποτα από τα παραπάνω. Μια τηλεοπτική πολιτική συζήτηση είναι επιτυχημένη όταν οι μετέχοντες ξεμαλλιάζονται. Και για να ξεμαλλιαστούν πρέπει να το επιτρέπει η διαδικασία. Και αυτή η διαδικασία, ακόμη και ανανεωμένη, δεν το επιτρέπει. Αρα τα προϊόντα της είναι "πιλάφια" που το πολύ πολύ να έχουν καρυκεύματα.

Ένα τέτοιο πιλάφι ήταν και το χθεσινό, με καρύκευμα τις μεταξύ των πολιτικών ερωταπαντήσεις. Σε κάθε πάντως περίπτωση είτε μια τηλεοπτική μονομαχία είναι ενδιαφέρουσα (ξεκατίνιασμα), είτε όχι, το να αποτελεί κορυφαία πράξη του προεκλογικού αγώνα είναι κατάντια του πολιτικού λόγου- αλλά αυτά είναι πια κλισέ και αυτός που τα λέει γίνεται γραφικός.

Το οποίο ωστόσο είναι λίγο καλύτερο από το να γίνει τηλε-ψηφοφόρος.

Το πραγματικά κουραστικό σημείο της βραδιάς ήταν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων που απέδειξαν περίτρανα ότι είναι περιττοί και κουράζουν. Αλήθεια, γιατί χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να κάνουν την ερώτηση; Εμένα μού φάνηκε ότι τελικά χρησιμοποιούσαν τον παραπάνω χρόνο για να τοποθετούνται οι ίδιοι, για να εξηγούν το θέμα επί του οποίου ρωτούν. Βολικό, αλλά άσκοπο, αφού τελικά ο πολιτικός θα πει ό,τι θέλει.

Για το ποιος κέρδισε άποψη δεν έχω, και δε νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω, αφού οι κανόνες διεξαγωγής είναι έτσι φτιαγμένοι για να υπάρχει το ελάχιστο ρίσκο εκ μέρους των πολιτικών. Και αν κάποιος δε μπορεί να χάσει πολλά, δε μπορεί και να κερδίσει.

Υ.Γ. Καταγγέλλω την απουσία από το χθεσινό ντημπέιτ νεότευκτου κόμματος που προσπαθεί να λάβει δικαίωμα καθόδου στις εκλογές, παρά τις αντιρρήσεις του Άρειου Πάγου. Το όνομα αυτού: «Πού Είσαι Παπαδόπουλε- Κόμμα Ελλήνων Αλλοδαπών- Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες».

Ευφάνταστος πράγματι τίτλος. Στα συνθήματα θα έχουν ένα μικρό πρόβλημα, αλλά με λίγη δουλειά…

Τέλος, αφιερώνω το σημερινό post στιςΚαπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση (Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.) που επίσης διεκδικούν την ψήφο του λαού με λάβαρο την αδικία που συνεπάγεται η απαγόρευση του καπνίσματος.