Δεν είμαι ζητιάνος...
Δεν θα περάσουν παρά λίγες ημέρες πριν ο Συνασπισμός ενεργοποιήσει την πλέον επιτυχημένη εκλογική στρατηγική: Την κλάψα ότι δε θα μπει στη Βουλή.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Κοίτα να δεις που ο Συνασπισμός- ΣΥΡΙΖΑ επί το νεώτερον- θα πάρει σε αυτές τις εκλογές μεγαλύτερο ποσοστό και από τις προηγούμενες και από αυτές του Ιουνίου, ήτοι τις ευρωεκλογές.
Όχι ο λόγος δεν είναι πολιτικός, αλλά... κοινωνικός: η λύπηση του κόσμου και η αγωνία για το αν θα μπορέσει να μπει στη Βουλή.
Το σύνηθες... εκλογικό τέχνασμα που φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή αποκλειστικά στο συμπαθές αυτό κόμμα της αριστεράς μοιάζει να είναι περισσότερο αποτελεσματικό από το «βήμα προς τα εμπρός» που επιχείρησε ο Πρόεδρος- ή σωστότερα οι Πρόεδροι- πέρσι με τις ρηξικέλευθες πολιτικές πρωτοβουλίες (λέμε τώρα...).
Με ανησυχία βλέπω βέβαια ότι η έπαρση στην Κομμουνδούρου καλά κρατεί, γιατί ακόμη δεν έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν το ύφος α λα «κοριτσάκι με τα σπίρτα», πράγμα το οποίο μετ΄ ου πολύ είναι βέβαιο ότι θα συμβεί.
Θυμίζω ότι οι μόνες μετά τη διάσπαση εκλογές στις οποίες ο Συνασπισμός δεν πήγε κλαίγοντας ήταν οι μόνες στις οποίες δεν μπήκε στη Βουλή.
Οι μισοί θέλουν για πρόεδρο τον Αλαβάνο, οι άλλοι μισοί τον μεταβατικό Τσίπρα, για να φάει τα μούτρα του γρήγορα γρήγορα και να ανοίξει ο δρόμος. Αλλά ένα είναι σίγουρο: όοολοι μαζί δεν ξέρουν αν πρέπει ή όχι να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Αν πρέπει να το κάνουν μετεκλογικά ή προεκλογικά ή αν η πάγια διακήρυξη για αυτοτέλεια χρειάζεται ακόμη ή πλέον οι ψηφοφόροι δεν φοβούνται μην τους περάσουν για ΠΑΣΟΚους.
Πέρα απο την πρωτοφανή απόφαση να μην υπάρχει επικεφαλής του ψηφοδελτίου, την κατάντια τους πάντως την καταλαβαίνει κανείς από το πως τους φέρεται το ΚΚΕ. Απαξιεί. Θεωρεί ότι οποιαδήποτε επίθεσή του θα τους συσπειρώσει και δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτούς. Μα, και αυτοί οι ΚΚέδες, ούτε ένα λάθος τακτικής;
Όχι ο λόγος δεν είναι πολιτικός, αλλά... κοινωνικός: η λύπηση του κόσμου και η αγωνία για το αν θα μπορέσει να μπει στη Βουλή.
Το σύνηθες... εκλογικό τέχνασμα που φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή αποκλειστικά στο συμπαθές αυτό κόμμα της αριστεράς μοιάζει να είναι περισσότερο αποτελεσματικό από το «βήμα προς τα εμπρός» που επιχείρησε ο Πρόεδρος- ή σωστότερα οι Πρόεδροι- πέρσι με τις ρηξικέλευθες πολιτικές πρωτοβουλίες (λέμε τώρα...).
Με ανησυχία βλέπω βέβαια ότι η έπαρση στην Κομμουνδούρου καλά κρατεί, γιατί ακόμη δεν έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν το ύφος α λα «κοριτσάκι με τα σπίρτα», πράγμα το οποίο μετ΄ ου πολύ είναι βέβαιο ότι θα συμβεί.
Θυμίζω ότι οι μόνες μετά τη διάσπαση εκλογές στις οποίες ο Συνασπισμός δεν πήγε κλαίγοντας ήταν οι μόνες στις οποίες δεν μπήκε στη Βουλή.
Οι μισοί θέλουν για πρόεδρο τον Αλαβάνο, οι άλλοι μισοί τον μεταβατικό Τσίπρα, για να φάει τα μούτρα του γρήγορα γρήγορα και να ανοίξει ο δρόμος. Αλλά ένα είναι σίγουρο: όοολοι μαζί δεν ξέρουν αν πρέπει ή όχι να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Αν πρέπει να το κάνουν μετεκλογικά ή προεκλογικά ή αν η πάγια διακήρυξη για αυτοτέλεια χρειάζεται ακόμη ή πλέον οι ψηφοφόροι δεν φοβούνται μην τους περάσουν για ΠΑΣΟΚους.
Πέρα απο την πρωτοφανή απόφαση να μην υπάρχει επικεφαλής του ψηφοδελτίου, την κατάντια τους πάντως την καταλαβαίνει κανείς από το πως τους φέρεται το ΚΚΕ. Απαξιεί. Θεωρεί ότι οποιαδήποτε επίθεσή του θα τους συσπειρώσει και δεν αναφέρεται καθόλου σε αυτούς. Μα, και αυτοί οι ΚΚέδες, ούτε ένα λάθος τακτικής;
