Μα, για όνομα...

Μιλούσα με ένα συνάδελφο ο οποίος μού επεσήμανε την εντυπωσιακή χθεσινή θρησκευτική εορτή- θυμίζω ότι ήταν των τριάντα (ή σαράντα- ποιος μετράει;) μωρών παρθένων. Στη γιορτή αυτή γιόρταζαν όλα τα θηλυκά ονόματα που παλαιότερα γνωρίζαμε ως μη έχοντα ονομαστική εορτή (Ασπασία, Αφροδίτη κλπ κλπ.).

Απορούσε λοιπόν ο φίλος για το πως αλλάζουν τα πράγματα. Για το από πού προκύπτουν αυτές οι άλλοτε παράτερες για το θρησκευτικό αίσθημα γιορτές. Ξέρετε, αυτές οι γιορτές  ονομάτων που οι παλαιότεροι, λίγο εναλλακτικοί και πιθανόν αριστερούληδες γονείς αγχωνόντουσαν ότι ο παπάς θα αρνηθεί να δώσει «τέτοιο αντιχριστιανικό όνομα στο παιδί».

Πέρασαν όμως οι εποχές και οι ανάγκες του… marketing ανάγκασαν την εκκλησία να ανασύρει από την αφάνεια τους μύριους όσους οσίους και ημιαγίους, ώστε να πλουτίσει την γκάμα της των ονομαστικών εορτών.

Αφενός για να ικανοποιήσει τους πιστούς που θέλουν το παιδάκι τους να έχει και αυτό ονομαστική γιορτή και ας μην το λένε «Γιωργάκη», και αφετέρου για να μην επιτρέπει σε τόσα παιδιά να έχουν αντιχριστιανικά ονόματα.

Κάτι σαν τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων δηλαδή.

Και πώς να μην έρθουν οι άνθρωποι σε δύσκολη θέση με τόσες Νεφέλες, Δανάες, Ορέστηδες και Ιάσονες που κατέκλυσαν τα ελληνικά σχολεία μέσα σε μία δεκαετία; Για να μη μιλήσω για τους «Κωνσταντίνους» και τους «Αλέξιους», που αποτελούν ακόμη πιο δυσάρεστη περίπτωση από πλευράς αισθητικής, αλλά τουλάχιστον- λόγω βυζαντινής καταγωγής- δεν δημιουργούν θέματα σχετικά με τον εορτασμό τους.

Μου φαίνεται λογικό παράλληλα με την αύξηση της δημοφιλίας των αρχαιοπρεπεών ονομάτων να αυξάνεται και ο αριθμός των ομώνυμων ναών. Να οικοδομηθεί δηλαδή επάνω στη θέση του Αη Γιάννη του Προδρόμου η Όσια Φοίβη και ο «Αη Γιώργης» στο Λυκαβηττό να μετονομαστεί σε «Ιάσων ο όσιος».

Το σίγουρο είναι πως ότι και αν συμβεί η εκκλησία θα είναι στο πλάι των πιστών ή εν πάσει περιπτώσει αυτών που αρέσκονται να μην βρίσκονται εκτός αυτής της κατηγορίας.

Πρώτα ο Θεός.