Εγώ το έχω πει στην καλή μου, αν και ξέρω ότι έχει απόλυτη επίγνωση και εκτιμά δεόντως αυτόν που έχει δίπλα της. Γιατί - κακά τα ψέμματα - ο άντρας που αγαπάει το καλό φαγητό, το καλό κρασί και γενικά την καλή ζωή, αλλά κυρίως που μπαίνει με χαρά στην κουζίνα με διάθεση να δημιουργήσει σε όλα αυτά τα επίπεδα, κατά πάσα πιθανότητα έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες και πολλά χαρίσματα. Έχει γούστο, αισθητική, και πάνω από όλα ξέρει να χαίρεται κάθε στιγμή της ζωής όπως της αξίζει.
Όχι, "δεν ευλογάω τα γένια μου"... Απλά έγραφα τις προάλλες για την έρευνα που βρήκε ότι οι σύγχρονοι άντρες περνούν περισσότερο χρόνο στην κουζίνα από ότι κάποτε (και σύντομα θα ισχύει το ίδιο σε σχέση με τις σύγχρονες γυναίκες), ωστόσο εγώ δεν περιμένω να δω τις έρευνες για να βιώσω το μοντέρνο αυτό φαινόμενο, αλλά το ζω από πρώτο χέρι πολύ τακτικά...
Πάρτε για παράδειγμα το δείπνο στο οποίο είχα τη χαρά να παρευρεθώ τις προάλλες. Chef και οικοδεσπότης ο Σταύρος, sous-chef ο κολλητός του ο Παναγιώτης. Και οι δύο άνθρωποι με γεύση και σωστή προσέγγιση στην ευζωία, τους οποίους είχα τη χαρά να γνωρίσω όταν είχαν έρθει να παρακολουθήσουν το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού πέρυσι τέτοιο καιρό. Το όμορφο αυτό γεύμα είχε πολλά πιάτα - το ένα πιο νόστιμο και μερακλίδικο από το άλλο - όλα φτιαγμένα από τα χεράκια τους, μέχρι και το επιδόρπιο παρακαλώ!
Ήταν ένα εξαιρετικό δείπνο, της οινικής επένδυσης του οποίου είχα τη χαρά να επιμεληθώ - αν και έγιναν και κάποιες επιδρομές στην κάβα του Σταύρου. Αξίζει να διαβάσετε το απολαυστικό (και λιμπιστικότατο) φωτο-ρεπορτάζ που δημοσίευσε ο έτερος της (αντρο)παρέας, ο Γιάννης - φίλος, blogger, επίσης απόφοιτος του Σεμιναρίου και σεσημασμένος συνοδοιπόρος στις οινογαστρονομικές μου αναζητήσεις, όπως κι οι άλλοι δύο της παρέας. Θα το βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
Όχι, "δεν ευλογάω τα γένια μου"... Απλά έγραφα τις προάλλες για την έρευνα που βρήκε ότι οι σύγχρονοι άντρες περνούν περισσότερο χρόνο στην κουζίνα από ότι κάποτε (και σύντομα θα ισχύει το ίδιο σε σχέση με τις σύγχρονες γυναίκες), ωστόσο εγώ δεν περιμένω να δω τις έρευνες για να βιώσω το μοντέρνο αυτό φαινόμενο, αλλά το ζω από πρώτο χέρι πολύ τακτικά...
Πάρτε για παράδειγμα το δείπνο στο οποίο είχα τη χαρά να παρευρεθώ τις προάλλες. Chef και οικοδεσπότης ο Σταύρος, sous-chef ο κολλητός του ο Παναγιώτης. Και οι δύο άνθρωποι με γεύση και σωστή προσέγγιση στην ευζωία, τους οποίους είχα τη χαρά να γνωρίσω όταν είχαν έρθει να παρακολουθήσουν το Σεμινάριο Απόλαυσης του Κρασιού πέρυσι τέτοιο καιρό. Το όμορφο αυτό γεύμα είχε πολλά πιάτα - το ένα πιο νόστιμο και μερακλίδικο από το άλλο - όλα φτιαγμένα από τα χεράκια τους, μέχρι και το επιδόρπιο παρακαλώ!
Ήταν ένα εξαιρετικό δείπνο, της οινικής επένδυσης του οποίου είχα τη χαρά να επιμεληθώ - αν και έγιναν και κάποιες επιδρομές στην κάβα του Σταύρου. Αξίζει να διαβάσετε το απολαυστικό (και λιμπιστικότατο) φωτο-ρεπορτάζ που δημοσίευσε ο έτερος της (αντρο)παρέας, ο Γιάννης - φίλος, blogger, επίσης απόφοιτος του Σεμιναρίου και σεσημασμένος συνοδοιπόρος στις οινογαστρονομικές μου αναζητήσεις, όπως κι οι άλλοι δύο της παρέας. Θα το βρείτε κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
