Χτίζουν οι φαντάροι στο δάσος;

Το να μην επιτραπεί στην πολεμική αεροπορία να ανακατασκευάσει κατοικίες για τους αξιωματικούς της στον Υμηττό το βρίσκω από αρκετές πλευρές θεμιτό. Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την αντίθετη άποψη.

Εν πάση περιπτώσει δεν θα ήθελα να πάρω θέση επ΄ αυτού όχι γιατί θεωρώ ότι οι εργαζόμενοι στις ένοπλες δυνάμεις έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις υπόλοιπες ομάδες πολιτών, αλλά γιατί μου είναι αντιπαθείς αυτοί που με το πάθος του νεοφώτιστου στηλιτεύουν οικολογικές «παραβάσεις», πειθαρχώντας στην ευρύτερη τάση και εννίοτε διαμορφώνοντάς την.

Ακουσα ωστόσο στο ραδιόφωνο τον υφυπουργό Άμυνας κ. Τασούλα να ερωτάται για την συγκεκριμένη υπόθεση και διασκέδασα με την αμηχανία του. Το βασικό του επιχείρημα ήταν ότι τα καταλύματα στον Υμηττό θα εξυπηρετούν «στρατιωτικές ανάγκες και όχι ανάγκες αναψυχής». Προσπαθούσε δηλαδή να πείσει το ραδιοφωνικό ακροατήριο ότι είναι οι επιχειρησιακές απαιτήσεις που οδηγούν στην ανακαίνιση 18 ή 20 κατοικιών εντός του δάσους.

Στην δυσπιστία του δημοσιογράφου, ο υφυπουργός ένιωσε πραγματικά έκπληκτος για κάτι που υποψιάστηκε ότι μπορεί να εννοούσε ο ταγός της ενημέρωσης: «Νομίζετε ότι ο στρατός διαλύεται και διαμοιράζουμε τα ιμάτιά του;», ρώτησε προκειμένου να υπερασπιστεί- στην ουσία- το δικαίωμα των ενόπλων δυνάμεων να κάνουν τις εγκαταστάσεις τους ό,τι θέλουν.

«Είναι εγκαταλειμμένες εγκαταστάσεις», άρθρωσε σπασμωδικά οσμιζόμενος ότι ακροβατεί με την αντιπάθεια του κοινού και την καλπάζουσα οικολογική συνείδηση. Τελικά, συνέδεσε τη σημασία του στρατού «σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς» με... τα οικήματα της πολεμικής αεροπορίας.

Διαμαρτυρόμαστε για τις απολαβές των πολιτικών.

Σκεφτείτε λίγο πόση ξεφτίλα περνούν.