Αψού

«Να προσέχεις αυτή τη νέα γρίπη, παιδί μου. Εσύ δεν έχεις τηλεόραση και δεν έχεις πάρει χαμπάρι τι γίνεται», μου είπε η σεβάσμια μητέρα μου, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά και βάζοντάς με σε σκέψεις.

Κατ΄αρχάς επειδή δεν έχω τηλεόραση, δεν έχω άποψη για τα όσα συμβαίνουν; Δεν έχω υπόψη μου τα περί της νέας γρίπης; Εχω και παραέχω για αυτό και ο ανήσυχος γονέας δεν ξεκίνησε να μου εξηγεί όλη την ιστορία από αρχή («εδώ και δύο μήνες υπάρχει μια νέα γρίπη…»). Αυτό που τον άγχωσε είναι ότι δεν έχω πάρει την εικόνα του πανικού που δείχνει η τηλεόραση.

Στους τηλεθεατές δεν αρκεί μια αντιμετώπιση του τύπου «Ωραία. υπάρχει μια νέα γρίπη, κατά 99% ιάσιμη που μεταφέρεται κυρίως από τους επισκέπτες εκ του εξωτερικού. Τι να κάνουμε τώρα;». Πρέπει να βλέπουν τον πανικό να διασπείρεται και την ημέρα, όπως διασπείρεται κάθε βράδυ από τα δελτία.

Γιατί όποιος δεν κάνει αυτά που «λέει» η τηλεόραση είναι λίγο περίεργος. Είναι λίγο «φρούτο». Στο κάτω- κάτω, αφού είσαι φυσιολογικός, γιατί δεν έχεις τηλεόραση;

Αφού είσαι φυσιολογικός γιατί δεν πανικοβάλεσαι για τους ξένους- πιθανούς φορείς- που  από τη μια τους θέλουμε γιατί ο τουρισμός είναι η μόνη βιομηχανία αυτής της χώρας, αλλά από την άλλη όχι να πεθάνουμε κιόλας;  

Το επικοινωνιακό παιχνίδι που έχει στηθεί με αφορμή και τη νέα γρίπη έχει από όλα και γι΄αυτό είναι success story για τα βραδινά δελτία και τους διαφημιστές: Κοινωνία (θανατηφόρος γρίπη θα ξεκληρίσει την Ευρώπη), πολιτική (υπάρχει σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης; Έχει διαρρεύσει στον τύπο;), διαπλοκή (μήπως όλα τα κάνουν οι φαρμακοβιομηχανίες;) και προσωπικό συμφέρον (την υγειά μας να΄χουμε).

Ο Ιοβόλος γιατρός δεν είναι και επιδημιολόγος ακόμη λιγότερο. Αλλά θεωρεί ότι λίγη κοινή λογική μπορεί να υπάρξει και εδώ. Αν κοιτάξει κάποιος τα στατιστικά θα δει ότι η κοινή γρίπη εξοντώνει περισσότερους κάθε χρόνο από ό,τι αναφέρουν όλες οι σχετικές προβλέψεις ότι πρόκειται να κάνει η «νέα».

Ακόμη αναπαράγονται εκτιμήσεις για τα εκατομμύρια αυτών που θα προσβληθούν. Με τι ποσοστό θνησιμότητας όμως; Αν δεν κάνω λάθος τα κρούσματα παγκοσμίως είναι περίπου 22.000 και οι νεκροί είναι περίπου 300. Μα, σχεδόν σε όλες τις ασθένειες το ποσοστό θνησιμότητας είναι κάπου εκεί- λίγο πάνω λίγο κάτω.

Αυτό που είναι περισσότερο επιζήμιο είναι ο πανικός. Ο πανικός που μας κρατά φοβισμένους απέναντι σε αόρατες ή λιγότερο αόρατες απειλές και δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε τα προβλήματα που είχαμε πριν αρχίσει η τηλεόραση να φτερνίζεται.