Η ώρα του ημιυπαίθριου

Τι ακριβώς γίνεται με αυτή την ιστορία Σουφλιά για τους ημιυπαίθριους χώρους, δεν έχω βρει κανένα που να έχει καταλάβει. Ανακοινώνει ο υπουργός ρύθμιση στην οποία καλεί τους πολίτες να ενταχθούν, και δεν μπορεί ο κόσμος να καταλάβει αν τον συμφέρει ή όχι.
 
Επιπροσθέτως δε, ακόμη και έγκριτοι νομικοί αδυνατούν να καταλήξουν για την απόλυτη νομιμότητα της διάταξης, η οποία πεισματικά καλείται «τοποθέτηση» και όχι «νομιμοποίηση». Τι είναι πάλι αυτό το λογοπαιχνίδι; Κάνει η Κυβέρνηση λεκτικές τρίπλες; Μην το πούμε «νομιμοποίηση», γιατί θα είμαστε παράτυποι. Πες το τακτοποίηση και ξεμπερδεύεις.

Αρκετά από τα «πρόβατα», τα οποία η ρύθμιση Σουφλιά περιμένει να προσέλθουν στο μαντρί των κρατικών εσόδων- χωρίς να τα ενημερώνει για το τι δικαιώματα (δεν) αποκτούν από την «τακτοποίηση»- σκέφτονται ήδη το ενδεχόμενο εντασσόμενοι στη ρύθμιση να βρεθούν αντιμέτωποι με την πολεοδομία, αλλά και με το νόμο.

Ίσως αρκετοί βρουν ενδιαφέρον ότι ο νόμος 1337 του 1983 απαγορεύει τη μεταβίβαση ακινήτων που περιλαμβάνουν κλειστούς ημιυπαίθριους χώρους. Η μεταβίβαση αναγκαστικά θα περιλαμβάνει μόνο το νόμιμο τμήμα του ακινήτου, γιατί σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει ποινική ευθύνη του συμβολαιογράφου. Δείχνει δηλαδή ξεκάθαρα την πρόθεση του νομοθέτη να μην νομιμοποιήσει σε καμία περίπτωση την παράβαση- ασχέτως των βουλήσεων του κάθε υπουργού.

Ο υπουργός δε διαφωνεί. Τι λέει όμως; Στην ουσία λέει εμείς δε μιλάμε για ΄νομιμοποίηση΄. Λέμε απλώς ότι θα απαγορεύσουμε στις υπηρεσίες που κανονικά θα κυνηγούσαν την παρανομία να το κάνουν. Αρα, θα ακυρώσουμε de facto το νόμο.

Και ερωτώ: είναι συμπεριφορά κυβερνητικής εξουσίας αυτή; Παίζουμε με τις λέξεις για να βρούμε τρόπους να ξεπεράσουμε το νόμο που σε αυτή τη συγκυρία «δεν συμφέρει κανέναν»;

Και μετά απαιτούμε οικειοθελή πάταξη φοροδιαφυγής;