Ούτε ρατσιστής, ούτε κρετίνος

Οι εκλογές έφεραν τον Άγιο Παντελεήμονα στην ατζέντα. Βέβαια το έκαναν, όπως συνήθως με τρόπο στρεβλό, αφού το όλο θέμα αφορά την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας θα πλειοδοτήσει στην κατεύθυνση της ρητορικής του κ. Καρατζαφέρη που της αφαιρεί ψήφους.

Οι όψιμα ενδιαφερθέντες θα πρέπει να νιώθουν λίγο άσχημα για τα χρόνια που άφησαν να περάσουν χωρίς να δίνουν πεντάρα για τίποτε σχετικό με τη μετανάστευση παρά με τη φύλαξη των συνόρων- που ούτως ή άλλως στην περίπτωση της Ελλάδας είναι πρακτικά αδύνατη.

Ασχέτως του πόσο αριστερίζουμε και του πόσο φιλελεύθεροι είμαστε, νομίζω ότι ένα πράγμα δε μπορούμε να αγνοήσουμε πλέον. Σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας και της Αττικής η έλευση των μεταναστών κυρίως από την Κεντρική Ασία (και όχι οι ίδιοι οι μετανάστες) έχει δημιουργήσει προβλήματα συμβίωσης.

Αυτό αποτελεί μια αλήθεια, ακόμα και αν πολύ λιγότεροι από όσους την αντιλαμβάνονται τολμούν να την παραδεχτούν, αφού καραδοκεί και η ταμπελίτσα του ρατσιστή, την οποία κανείς δεν επιθυμεί να φορτωθεί. Και λοιπόν τι θα γίνει τώρα; Αν θέλω να διαμαρτυρηθώ προς την Κυβέρνηση που ψήφισα για κάτι, θα πρέπει να προσέξω αυτό για το οποίο θα διαμαρτυρηθώ να μην αφορά τους μετανάστες;

Κατά τη γνώμη μου, η έννοια του ρατσισμού δεν αφορά συμπτώσεις, αλλά προθέσεις. Ο ρατσισμός είναι κάτι το οποίο πρέπει να φοβόμαστε, αλλά ο φόβος του δεν δικαιούται να καταργεί την κοινή λογική. Αν έχω πρόβλημα με οποιονδήποτε και θεωρώ ότι για αυτό ευθύνεται η πολιτεία, θα διαμαρτυρηθώ και θα απαιτήσω λύση. Χωρίς ενοχές για το τι χρώμα έχει ή από ποια χώρα προέρχεται αυτός με τον οποίο έχω πρόβλημα. Χωρίς να σκεφτώ αν είναι βλάχος, αρβανίτης, νησιώτης, πακιστανός, βορειοηπειρώτης ή μικρασιάτης πρόσφυγας.

Η συμβίωση των «παλαιών» κατοίκων του Άγιου Παντελεήμονα ή δεν ξέρω και εγώ ποιας περιοχής με μεγάλο αριθμό νέων κατοίκων, προφανώς μεταναστών που ξαφνικά ήρθαν στην περιοχή, έχει προβλήματα. Πιθανότατα απλώς πολύ πρακτικά. Δεν είναι δουλειά του πολίτη να προτείνει στο κράτος τι θα κάνει με το πρόβλημα. Αν το κράτος αρκείται να τον ρωτάει «και τι θέλεις να τους κάνω;» ο πολίτης δικαιούται να απαντήσει σηκώνοντας του ώμους «ξέρω΄γω; Στείλτους πίσω».

Αυτό, θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω, ότι, αν και λάθος, πόρρω απέχει από το ρατσισμό που μας έμαθε η τηλεόραση να «μισούμε». Και όσο το κράτος, στο οποίο καταβάλλονται φόροι δεν δίνει μια ουσιαστική λύση αντί για επικοινωνιακές «σκούπες» και σπασμωδικές ιδέες για στρατόπεδα συγκέντρωσης, στον Έλληνα πολίτη πρέπει να αναγνωρίζεται το δικαίωμα να γκρινιάζει, σα να γκρίνιαζε απλώς για τον αντιπαθή συγχωριανό του.

Γιατί αν δεν αναγνωρίσουμε στους πολίτες το δικαίωμα να τσακώνονται στην καθημερινότητά τους και με τον μετανάστη γείτονά τους, στο τέλος θα τους σπρώξουμε στις αγκάλες ξενοφοβικών πολιτικών σχηματισμών, όπου η τσαντίλα με τους Πακιστανούς που μένουν στο υπόγειο δεν θα είναι μια απλή περίσταση, αλλά διαρκές και υπερήφανο καθήκον.