Κρετινισμός η κενότητα;

Υπάρχουν και άλλοι σαν και εμένα που δεν δίνουν πεντάρα τσακιστή για το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;».

Ακούω από την προηγούμενη εβδομάδα αυτή την ανοησία που είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αναπαρήγαγε βολικά η Κυβέρνηση, και προσπαθώ να αντισταθώ στον πειρασμό να την σχολιάσω, επιχειρώντας να μην της δώσω αξία.

Για άλλη μία φορά όμως, στέκομαι κατώτερος των περιστάσεων.

Είναι νομίζω κοινά αποδεκτό ότι ο κ. Παπανδρέου δεν γράφει ο ίδιος τους λόγους του. Φαντάζομαι ότι ελάχιστοι εκ των πολιτικών αρχηγών τους γράφουν οι ίδιοι ούτως ή άλλως, αλλά νομίζω είναι προφανές ότι στον κ. Παπανδρέου, άσχετα αν λείπει η βούληση, λείπει σίγουρα η ικανότητα για τη συγγραφή ενός αξιοπρεπούς λόγου. Δε νομίζω ότι μπορώ να θυμηθώ άλλον Έλληνα πολιτικό αρχηγό με τόσο φτωχή γνώση των ελληνικών.

Αρα λοιπόν η φράση που πάνω της δομείται ένα μεγάλο μέρος του προεκλογικού αγώνα μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, δεν ανήκει στον φερόμενο ως εμπνευστή της. Αυτός απλώς την οικειοποιήθηκε.

Το κυβερνητικό στρατόπεδο είδε στη φράση την ευκαιρία να δηλώσει στους ψηφοφόρους του ότι αν δεν «συσπειρωθούν» οι ΠΑΣΟΚοι θα τους πάρουν το κόκαλο και θα το θάψουν σε άλλο σημείο του κήπου.

Έχουμε λοιπόν κάποιους που χαρακτηρίζουν «βάρβαρους» κάποιους άλλους, και αυτούς τους άλλους που επιθυμούν να ξεφύγουν από αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Κοιτάζω στο έγκριτο λεξικό των Lidell- Scott για το λήμμα «βάρβαρος»: Βάρβαρος δηλ. ουχί ελληνικός, ξένος προς τα ελληνικά ήθη ή την γλώσσαν, ξένος. Να δεχτώ ότι με το πέρασμα των ετών η λέξη απέκτησε και τη σημασία του «απολίτιστου», του «ακαλλιέργητου»; Nα το δεχτώ.

Τι λέει λοιπόν ο γιος της Μαργαρίτας; Ότι όποιος δεν είναι σοσιαλιστής, είναι μη Έλλην; Είναι απολίτιστος; Το πώς βέβαια ορίζεται ο σοσιαλισμός είναι άλλο μεγάλο πράγμα.

Αντιγράφω από το «Λεξικό των –ισμών» του Αντώνη Διαμαντίδη (εκδόσεις Γνώση): Σοσιαλισμός= Κοινωνικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα με βασικό στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας που θα βασίζεται στη συλλογική, την κοινωνική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής, στην κατάργηση της εκμετάλλευσης των ανθρώπων από τον άνθρωπο και στην αδελφική συνεργασία και την αλληλεγγύη των εργαζομένων.

Τι από αυτόν τον ορισμό σας θυμίζει το ΠΑΣΟΚ; Ο Ανδρέας και ο Τσοβόλας; Οι κυβερνήσεις Σημίτη; Η συμμετοχή ελληνικών βάσεων και/ή στρατευμάτων στους βομβαρδισμούς της Σερβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ; Ή μήπως οι δεσμοί του Γιωργάκη με τις ΗΠΑ;

Αν τους ρωτήσει κανείς στο ΠΑΣΟΚ «σοβαρά τώρα, νομίζετε ότι είστε σοσιαλιστές;» Νομίζω ότι η αυθόρμητη απάντηση της συντριπτικής πλειοψηφίας θα είναι «σώπα βρε αδερφε…».

Γιατί λοιπόν τα αγαπητά κανάλια και εφημερίδες ασχολούνται τόσες ημέρες με αυτή τη μπούρδα που είπαν οι ΠΑΣΟΚοι και μετά βγελυγμίας ζητούν να ανακληθεί οι Κυβερνητικοί;

Η απάντηση είναι απλή. Γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικός πολιτικός λόγος να αντικαταστήσει τις σάχλες. Και κυρίως γιατί οι διαφορές των κομμάτων εξουσίας- ακόμα και των… wanna be κομμάτων εξουσίας- είναι παρόμοιας ρηχότητας.