Ο ζήλος και οι ζηλωτές

Περιέργως, περισσότερη απορία από ό,τι για την ανομία που επικρατεί σε αυτή τη χώρα, προκαλείται από τις περιπτώσεις αυτές που καταδεικνύουν την εκ μέρους του οργάνου- φορέα της εξουσίας υπέρμετρο ζήλο.

Τις περισσότερες δε φορές ο ζήλος αυτός αφορά το γράμμα του νόμου και οδηγεί τους… παραβάτες στην παράνοια.

Ετσι κάπως, μαθαίνει ο Ιοβόλος, ότι αισθάνεται πιθανότατα ο κλειδαράς επί της οδού Ιπποκράτους που, πουλώντας την τέχνη του, διατηρεί μια μικρή επιχείρηση σε περίπου 5- 5,5 τετραγωνικά χώρου.

Ο λόγος αφορά το πρόστιμο των 250 ευρώ που του επεβλήθη από τα όργανα της τάξης για… παραβίαση των διατάξεων περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ας εξηγήσω: Όσοι διατηρούν καταστήματα στα οποία συγκεντρώνεται κοινό, καφετέριες, εστιατόρια κλπ υποχρεούνται ανά εξάμηνο να πληρώνουν το ποσό των 250 ευρώ για πνευματικά δικαιώματα της μουσικής που αναπαράγουν στο κατάστημά τους- ακόμα και αν αυτή η μουσική είναι απλώς ραδιόφωνο.

Ο ως άνω κλειδαράς είχε δουλεύοντας, ένα μικρό τανζιστοράκι δίπλα του, το οποίο βεβαίως ακουγόταν σε ολόκληρο το χώρο των 5 τετραγωνικών. Το όργανο της τάξης διαπίστωσε πως η όλη κατάσταση απαντά στην περιγραφή της παράβασης περί πνευματικών δικαιωμάτων και επέβαλε το σύνηθες πρόστιμο.

Δεν γνωρίζω τη συνέχεια- το αν δηλαδή ο κλειδαράς ξαναβρήκε την ψυχραιμία του και μπόρεσε να υποβάλει αρμοδίως τα εύλογα παράπονά του. Όπως δε γνωρίζω και το αν οι αρμόδιοι έχουν υπόψη τους το γνωστό ανέκδοτο με το λαγό και το κράνος...