Όλα είναι ένα αστείο!
Το ξέρω, λείπω καιρό, αλλά είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική πρόταση κι έπρεπε να σκεφτώ πάρα πολύ πριν πάρω την απόφασή μου. Τέτοιες ευκαιρίες, βλέπετε, χτυπούν σπάνια την πόρτα ενός φιλόδοξου ανθρώπου όπως εγώ...
Το ξέρω, λείπω καιρό, αλλά είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική πρόταση κι έπρεπε να σκεφτώ πάρα πολύ πριν πάρω την απόφασή μου. Τέτοιες ευκαιρίες, βλέπετε, χτυπούν σπάνια την πόρτα ενός φιλόδοξου ανθρώπου όπως εγώ...
Λίγες εβδομάδες πριν, κάποιος τηλεφώνησε στο γραφείο ενός φίλου, με τον οποίο βγάζουμε κάθε δίμηνο ένα pdf περιοδικό, ρώτησε αν πρόκειται για τα γραφεία μας και με ζήτησε ονομαστικά κι επειγόντως, δηλώνοντας λόγους επαγγελματικής φύσεως. Φυσικά, δεν ήμουν εκεί (αφού το περιοδικό δεν έχει γραφεία), αλλά ο τύπος άφησε σταθερά και κινητά για να του τηλεφωνήσω μόλις ενημερωθώ. Όπως είναι φυσικό, μόλις άκουσα ότι πρόκειται για δουλειά αγχώθηκα, οι σφυγμοί μου ανέβηκαν, ζήτησα τη μαμά μου κι αναπόλησα σ' ένα κινηματογραφικό φλας-μπακ, με παλ χρώματα και κόκκο, τα όμορφα, ανέμελα χρόνια του στρατού (δε νομίζω!). Αποφάσισα να σηκώσω το τηλέφωνο μόνο μετά από εκτενές γκουγκλάρισμα, την απαραίτητη έρευνα δηλαδή, για να ξέρω τι με περιμένει. Το μοναδικό που κατάφερα να συμπεράνω ήταν ότι καταζητούμουν από κάποιον που βρίσκει παίκτες για τηλεπαιχνίδια. Εγώ σε τηλεπαιχνίδι; Για ποιο λόγο να κληθώ χωρίς να δηλώσω συμμετοχή; Μα πόσο γαμάτος είμαι τελικά;
Αμέσως μετά το παραλήρημα, αφού ξεκαθάρισα με τον εαυτό μου ότι δεν είμαι και τόσο γαμάτος και κάτι άλλο συμβαίνει, προσπάθησα να επικοινωνήσω, αλλά δεν τα κατάφερα (εντάξει, δεν επέμεινα και πολύ). Σκέφτηκα ότι αν είναι κάτι σοβαρό θα με βρει εκείνος και συνέχισα να δουλεύω ακάματα για την προώθηση του πολιτισμού. Κι είχα δίκιο. Με βρήκε. Την επομένη ξύπνησα και βρήκα ένα μήνυμα στο κινητό μου με το νούμερο που έπρεπε να καλέσω. Ήταν ανάγκη, ήταν για δουλειά κι έπρεπε να μου μιλήσει. Του έκανα το χατήρι, πληκτρολόγησα τον αριθμό κι άκουσα τη φωνή του απ' το μεγάφωνο. Ακολούθησαν οι συστάσεις και πριν προλάβω να ρωτήσω πήρα την απάντησή μου με τη μορφή ερώτησης:
«Είστε εγγαστρίμυθος;», μου είπε σοβαρά. Είχε κάνει κι εκείνος την έρευνά του. Μέσω γκουγκλ...
Λίγες μέρες μετά, έμαθα πως ένα νέο τάλεντ-σόου ήταν στα σκαριά. Τελικά είχαν δίκιο αυτοί που τό 'παν. Σήμερα, μόνο απ' τα μπλογκς κάνεις σοβαρή καριέρα.
Λίγες εβδομάδες πριν, κάποιος τηλεφώνησε στο γραφείο ενός φίλου, με τον οποίο βγάζουμε κάθε δίμηνο ένα pdf περιοδικό, ρώτησε αν πρόκειται για τα γραφεία μας και με ζήτησε ονομαστικά κι επειγόντως, δηλώνοντας λόγους επαγγελματικής φύσεως. Φυσικά, δεν ήμουν εκεί (αφού το περιοδικό δεν έχει γραφεία), αλλά ο τύπος άφησε σταθερά και κινητά για να του τηλεφωνήσω μόλις ενημερωθώ. Όπως είναι φυσικό, μόλις άκουσα ότι πρόκειται για δουλειά αγχώθηκα, οι σφυγμοί μου ανέβηκαν, ζήτησα τη μαμά μου κι αναπόλησα σ' ένα κινηματογραφικό φλας-μπακ, με παλ χρώματα και κόκκο, τα όμορφα, ανέμελα χρόνια του στρατού (δε νομίζω!). Αποφάσισα να σηκώσω το τηλέφωνο μόνο μετά από εκτενές γκουγκλάρισμα, την απαραίτητη έρευνα δηλαδή, για να ξέρω τι με περιμένει. Το μοναδικό που κατάφερα να συμπεράνω ήταν ότι καταζητούμουν από κάποιον που βρίσκει παίκτες για τηλεπαιχνίδια. Εγώ σε τηλεπαιχνίδι; Για ποιο λόγο να κληθώ χωρίς να δηλώσω συμμετοχή; Μα πόσο γαμάτος είμαι τελικά;
Αμέσως μετά το παραλήρημα, αφού ξεκαθάρισα με τον εαυτό μου ότι δεν είμαι και τόσο γαμάτος και κάτι άλλο συμβαίνει, προσπάθησα να επικοινωνήσω, αλλά δεν τα κατάφερα (εντάξει, δεν επέμεινα και πολύ). Σκέφτηκα ότι αν είναι κάτι σοβαρό θα με βρει εκείνος και συνέχισα να δουλεύω ακάματα για την προώθηση του πολιτισμού. Κι είχα δίκιο. Με βρήκε. Την επομένη ξύπνησα και βρήκα ένα μήνυμα στο κινητό μου με το νούμερο που έπρεπε να καλέσω. Ήταν ανάγκη, ήταν για δουλειά κι έπρεπε να μου μιλήσει. Του έκανα το χατήρι, πληκτρολόγησα τον αριθμό κι άκουσα τη φωνή του απ' το μεγάφωνο. Ακολούθησαν οι συστάσεις και πριν προλάβω να ρωτήσω πήρα την απάντησή μου με τη μορφή ερώτησης:
«Είστε εγγαστρίμυθος;», μου είπε σοβαρά. Είχε κάνει κι εκείνος την έρευνά του. Μέσω γκουγκλ...
Λίγες μέρες μετά, έμαθα πως ένα νέο τάλεντ-σόου ήταν στα σκαριά. Τελικά είχαν δίκιο αυτοί που τό 'παν. Σήμερα, μόνο απ' τα μπλογκς κάνεις σοβαρή καριέρα.
